Η κυρία Βέτα από το Καβούσι Λασιθίου φτιάχνει νεράτες πίτες όλη της τη ζωή, ακριβώς όπως την φτιάχνουν εδώ και χιλιάδες χρόνια στην περιοχή της. Μας φιλοξένησε στο σπίτι της, μας έφτιαξε τις πιο νόστιμες πίτες του κόσμου και μας έδωσε και τη συνταγή. Επίσης, μας έδωσε και έτοιμες πίτες προμήθεια «για τις κρύες μέρες στην Αθήνα» που σε πέντε λεπτά στο τηγάνι γίνονται καταπληκτικές. Όση ώρα έφτιαχνε τις πίτες, απάντησε σε όλες τις ερωτήσεις μας.
Ποιος σε έμαθε να φτιάχνεις αυτές τις πίτες;
Με έμαθε η μαμά μου που την έμαθε η γιαγιά μου. Έτσι πάει αυτό, από γενιά σε γενιά. Τις φτιάχνω πολλά χρόνια. Από πολύ μικρή. Αυτές τις μυζηθρόπιτες τις φτιάχνουν από πολύ παλιά στην Κρήτη. Παλιά ο κόσμος είχε ζώα δικά του, έβγαζαν το δικό τους γάλα, το τυρί, τη μυζήθρα, το βούτυρο . Κάποια στιγμή φτιάξανε τη ζύμη η οποία περιέχει πολύ λίγα και απλά υλικά, υλικά που όλοι έχουμε πάντα στα σπίτια μας, έβαλαν μέσα τη μυζήθρα, είδαν ότι είναι καλό και ξεκίνησαν να τις περνάνε από γενιά σε γενιά και κατάφεραν να τις καθιερώσουν στην Κρήτη και να τις διαδώσουν παντού. Αλλά τότε η μυζήθρα δεν είχε καμία σχέση με την σημερινή. Παλιά ήταν πολύ-πολύ καλύτερη. Και αυτή η συνταγή που σας δίνω είναι και η αυθεντική συνταγή, από παλιά, διότι άλλοι την κάνουν με παραλλαγές και βάζουν μαγιά, βάζουν το ένα βάζουν το άλλο. Η γνήσια συνταγή η πατροπαράδοτη είναι αυτή και έχει και επιτυχία μεγάλη.
Γιατί ονομάζονται νεράτες;
Γιατί παλιά δεν χρησιμοποιούσαν καθόλου λάδι στο τηγάνι όταν τις έφτιαχναν. Έβαζαν μόνο νερό στα δάχτυλά τους και ανοίγανε την πίτα μέσα στο τηγάνι. Με το λαδάκι βέβαια έχει παραπάνω νοστιμιά, αν και δεν έχει μεγάλη διαφορά. Μεγαλύτερη διαφορά υπάρχει στην εμφάνιση, γιατί αλλιώς την ανοίγεις μέσα στο τηγάνι με τα δάχτυλα και αλλιώς με τον πλάστη. Με τον πλάστη γίνεται πιο όμορφη. Έχει τύχει βέβαια να είμαι σε ταβέρνα όπου την έφτιαχναν με νερό και εμφανισιακά δεν ήταν καθόλου ωραία , είχε σπάσει. Κι όμως ήταν τόσο νόστιμη που οι τουρίστες τις καταβρόχθισαν όλες χωρίς κανένα πρόβλημα.
σχόλια