Έχοντας αφήσει πίσω του την Αθήνα εδώ και κάτι λιγότερο από τρία χρόνια, έχει καταφέρει όλα όσα άλλοι καταφέρνουν σε μια δεκαετία. Η πορεία του Νίκου Αντωνίου μέσα στη μουσική βιομηχανία του Λονδίνου, όμως, δεν ήταν αποτέλεσμα μιας καλής συγκυρίας. Ήταν απόρροια πολλής και καλής δουλειάς, επιμονής και καλού γούστου. Και μάλιστα σε μια βιομηχανία που λειτουργεί με αστραπιαίους ρυθμούς... «Οι ρυθμοί είναι γρήγοροι. Αλλά για όλους. Είναι η ζωή τέτοια. Ειδικά στη μουσική βιομηχανία που όλα αλλάζουν πολύ γρήγορα. Φαντάσου ότι για έναν Έλληνα είναι ακόμα πιο δύσκολο, γιατί πρέπει να ξεκινήσει από το μηδέν. Τρέχεις σαν τρελός για να κάνεις catch up. Τρέχεις μπροστά, αλλά κοιτάς και κλεφτά πίσω».
Ήρθε στην Αθήνα μόνο για τέσσερις μέρες κι αφού είχε καιρό να κάνει βόλτα, προσφέρθηκα να τον κάνω εγώ. Ήπιαμε καφέ στο Πικάπ στα Πετράλωνα, περπατήσαμε μέχρι την αγορά βινυλίου στην Τεχνόπολη να τον χτυπήσει λίγο ο ήλιος και μετά προσποιηθήκαμε πως κάνουμε πικ-νικ στα γρασίδια. Όταν το διαβάσεις αυτό, να με θυμηθείς στο πρώτο σου βραβείο στα Brit Awards.
Ο Νίκος έφτασε στο Λονδίνο στα τέλη του 2012, με σκοπό να κάνει μάστερ στον τομέα «Music business management & artist development». Στην Αθήνα είχε κάνει οικονομικά, δούλευε στη μουσική βιομηχανία από νωρίς και ήθελε να τα συνδυάσει στις σπουδές του. «Η αλήθεια είναι πως ανέκαθεν ήθελα να ασχοληθώ με τη μουσική βιομηχανία, καθώς σπούδαζα από μικρός στα ωδεία, έγραφα μουσική και το έβλεπα ως ένα κομμάτι μου. Αλλά η ιδέα να σπουδάσω μουσική ή σκέτο marketing δεν με γέμιζε, οπότε αποφάσισα να κάνω κάτι πιο γενικό». Στο Λονδίνο, παράλληλα με το master, ξεκίνησε να δουλεύει πάνω στο Music PR, οπότε με το που τελείωσε έπιασε δουλειά στην ομάδα PR της Lana Del Rey μέσα στην εταιρεία που τη μανατζάρει. Μετά από τρεις μήνες έγινε Digital Manager και ανέλαβε όλους τους καλλιτέχνες της. Ήταν εύλογο λοιπόν να σταθώ με ευλάβεια εκεί για λίγο.
σχόλια