SCROLL DOWN FOR THE ENGLISH TEXT
το μαγευτικό λιμάνι στο χώρο του φεστιβάλ πριν να συναντήσω τον Όλε
Την Κυριακή «έπεσε η αυλαία» του 53ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης. Έγινε η ανακοίνωση και η απονομή των βραβείων. Το δανέζικο φιλμ «Μια πειρατεία» του σκηνοθέτη Τόμπιας Λίνχολμ κέρδισε το βραβείο καλύτερης ξένης ταινίας...
Φάνηκε σαν το φεστιβάλ να ξεκίνησε καλοκαίρι και να χάθηκε στον χειμώνα. Πέσαμε δέκα βαθμούς κελσίου αυτή τη βδομάδα. Ήταν το φεστιβάλ των συναισθημάτων. Και τώρα αυτό που μένει είναι η χειμωνιάτικη μελαγχολία (ή μελόδραμα) του τι γίνεται μετά...
Κατά τη διάρκεια του φεστιβάλ η Θεσσαλονίκη έμοιαζε σαν ένα μαγευτικό εξωτικό μέρος. Το λιμάνι που φιλοξενούνταν το φεστιβάλ ήταν εκπληκτικός χώρος. Φυσικά η παλιά καρδιά του φεστιβάλ χτυπάει ακόμα στον κινηματογράφο «Ολύμπιον».
Εκεί γνώρισα τον Δανό σκηνοθέτη Όλε Κρίστιαν Μάντσεν. Πέρυσι το φεστιβάλ πραγματοποίησε αφιέρωμα με τις ταινίες του: SuperClásico, Flame and Citron, Prague, Angels in Fast Motion, Kira's Reason, Pizza King, Sinan's Wedding. Φέτος είναι καλεσμένος σαν μέλος της κριτικής επιτροπής.
Καθίσαμε στις σκάλες μεταξύ του πρώτου και του δεύτερου ορόφου του κινηματογράφου. Μιλήσαμε στα πεταχτά για το φεστιβάλ, τους κριτικούς κινηματογράφου και τα βραβεία. Και μου είπε:
«Δεν έχουν απομείνει πολλοί καλοί κριτικοί κινηματογράφου στον κόσμο. Όλα είναι θέμα γούστου. Τι αρέσει στον καθένα και τι όχι. Η πραγματική κριτική είναι σαν να μπαίνεις στο σπίτι κάποιου και να βλέπεις αν υπάρχει καναπές, αν υπάρχει ντουλάπα ή κουζίνα, είναι να εξετάζεις μια ταινία σαν να είναι καλλιτεχνική εγκατάσταση ή κάποιο μνημείο, και αυτό είναι πιο σημαντικό από απλά το 'γούστο' κάποιου. Οπότε σήμερα οι κριτικοί δεν μεταφέρουν την ταινία στο κοινό, παρά μεταφέρουν το προσωπικό τους γούστο.
Γι' αυτό δεν μου πολυαρέσει να είμαι κριτής. Όταν και οι δικές μου ταινίες πηγαίνουν σε διαγωνισμό ξέρω ότι όλα θα έχουν σχέση με το γούστο του κριτή. Επίσης κάθε φορά που πηγαίνω στα φεστιβάλ με τις ταινίες μου, έχω προσέξει ότι οι κριτικοί δεν είναι και τόσο συγκεντρωμένοι όταν βλέπουν μια ταινία. Κοιτούν τα κινητά τους και μερικές φορές δεν δείχνουν σεβασμό στις ταινίες. Βλέπουν τόσες πολλές, που αισθάνονται υπεράνω αυτών, και προτεραιότητα έχει να απαντήσουν στα email τους!
Νομίζω πως καμιά φορά τα βραβεία εμποδίζουν την ανάπτυξη και την καλλιτεχνική εξέλιξη ενός καλλιτέχνη, γιατί ίσως να προσπαθήσει να κάνει πάλι κάτι παρόμοιο την επόμενη φορά ώστε να ξαναπάρει βραβείο. Προσπαθεί δηλαδή να ακολουθήσει την ίδια συνταγή επιτυχίας.
Αγαπώ το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης! Πρώτα απ'όλα η τοποθεσία του είναι φανταστική και οι άνθρωποι που δουλεύουν εδώ προσέχουν πολύ και τους καλεσμένους και τους φιλοξενούμενους. Έχω πάει σε πολλά φεστιβάλ και δύο είναι τα αγαπημένα μου, της Θεσσαλονίκης και του Τορόντο!»
----------------------------------------
The magical port of Thessaloniki where the festival took place
The curtain of the 53th Thessaloniki Film Festival fell this Sunday. The awards were announced and the prizes were given. The Danish film Kapringen directed by Tobias Lindholm, won the best foreign movie award...
It felt as if the festival started at summer and finished at winter. We dropped ten degrees in Celsius this week. It was a festival of emotions. And now what is left is the winter melancholy (or melodrama) of what happens next...
During the festival, Thessaloniki appeared to me like a stunning exotic place. And the location of the port as the main festival area was magical. The old heart of the festival was still beating of course, at the "Olympion" movie theatre. That's where I met the Danish filmmaker Ole Christian Madsen. Last year Thessaloniki Film Festival was hosting a tribute to Ole's work with his movies SuperClásico, Flame and Citron, Prague, Angels in Fast Motion, Kira's Reason, Pizza King, Sinan's Wedding. This year he is a member of the jury.
We set down on some stairs between the first and the second floor of the "Olympion" building. We talked for ten minutes in between of two screenings about the festival, film criticism and awards. He said to me:
"There are not so many good critics left in the world any more. Everything is about taste. It's all about what one likes or doesn't like. True criticism is like walking into a house and checking if the couch is there, the closet is there, the kitchen is there, it's watching a movie as if it's an installation or a monument and that's beyond someone's "taste". So today critics are not transferring the film to the audience, they are transferring their own taste.
That's why personally I have reservations of being a jurist. When I have my own film in a competition I know that it is going to be all about jury's taste. Also every time I go to festivals with my films I noticed that some members of jury were not concentrated when they were watching the movies. They were looking at their phones or not being respectful when they watched movies. They are watching so many movies that they feel that they are beyond them, so they can answer to their emails instead!
I think that awards are a way of stopping people from developing, because every time you give an award to somebody they will try to do the same again. They feel safe that this is a successful remedy.
I love Thessaloniki Film Festival! First of all it's amazingly located, people that work here are extremely good of taking care of the crowd and the guests. I have been in so many Film Festivals and I have a couple of favourites. The one is Thessaloniki and the other one is the Toronto Film Festival!
σχόλια