.jpg)
Γεια σας,
είμαι 28 χρονών και έχω μια σχέση με κάποιον εδώ και τέσσερα χρόνια. Τα πάμε πολύ καλά σε γενικές γραμμές. Έχουμε πολλά κοινά ενδιαφέροντα και η σεξουαλική μας ζωή είναι πολύ ικανοποιητική. Το θέμα είναι, οτι πολλές φορές ο φίλος μου, μου λέει οτι έχει σαν φαντασίωση να έχουμε και άλλους την ώρα που το κάνουμε, ή άντρα ή γυναίκα ή ακόμα και ζευγάρι. Εκείνη την στιγμή που το σκέφτομαι με ερεθίζει κάπως η ιδέα και λειτουργεί και ως διεγερτικό για την σεξουαλική μας επαφή, αλλά θα μπορούσα να το δω μόνο ως φαντασίωση, και αν γινόταν ποτέ στην πράξη, σίγουρα δεν θα ήταν κάτι που θα ήθελα να το κάνω συνέχεια ή μέσα σε μια σχέση που την βλέπω σοβαρά, όπως αυτήν που είμαι τώρα. Ο σύντροφός μου όμως φαίνεται, ότι το σκέφτεται πολύ περισσότερο από ότι εγώ. Μου το αναφέρει συχνά και πολλές φορές μπαίνει στην διαδικασία να σκέφτεται με ποιους θα μπορούσαμε να το κάνουμε και σε ποιοιυς θα μπορούσαμε να το προτείνουμε. Μια φορά μου πρότεινε για πλάκα -και καλά- ότι θα μπορούσαμε να έχουμε ανοιχτή σχέση. Όλο αυτό έχει αρχίσει και με κάνει να νιώθω ανασφάλεια για το αν είναι ικανοποιημένος από την σχέση μας. Την ίδια στιγμή σκέφτομαι μήπως αυτός το έχει το πρόβλημα που σκέφτεται κάτι τέτοιο και μάλιστα συχνά. Δεν ξέρω πως να το αντιμετωπίσω και τι σημαίνει όλο αυτό. Σαν φαντασίωση είναι ερεθιστική, αλλά η πράξη μου φαίνεται φοβιστική...
Μαρία
Η μονογαμική και η πολυγαμική συμπεριφορά είναι εγγενή κομμάτια της σεξουαλικότητάς μας, όπως και τα ομοφυλοφιλικά και τα ετεροφυλοφιλικά κομμάτια. Μερικοί άνθρωποι έχουν μια φυσική προδιάθεση προς την πολυγαμία με τον ίδιο τρόπο που μπορεί κάποιος να ελκύεται από το ίδιο φύλο. Το θέμα είναι ότι η κοινωνία σε γενικές γραμμές είναι προκατειλημμένη κατά αυτών των σεξουαλικών τύπων. Γι' αυτό υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που βιώνουν τέτοια αισθήματα και επιθυμίες πολύ ενοχικά και που πιστεύουν ότι δεν είναι φυσιολογικοί. Υπάρχει όμως και ένας διαχωρισμός, όχι τόσο για το τι είναι φυσιολογικό, αλλά για το τι ενδεχομένως μπορεί να θεωρηθεί παθολογικό.
Στις μακροχρόνιες σχέσεις όλοι σχεδόν νοιώθουν έλξη και κάνουν σεξουαλικές σκέψεις για άλλα πρόσωπα, και οι άντρες και οι γυναίκες. Το να καταπιέζουμε ή να αρνούμαστε αυτά τα αισθήματα σημαίνει ότι καταπιέζουμε ένα μεγάλο μέρος της σεξουαλικότητάς μας και η ψυχανάλυση μας έχει δείξει πόσα προβλήματα προκύπτουν από την σεξουαλική καταστολή. Πολλά προβλήματα μπορούν να εντοπιστούν σε αυτήν την καταστολή. Από την άλλη, οι ανοιχτές σχέσεις, απαιτούν ένα βαθμό ειλικρίνειας και ωριμότητας για τον οποίο οι περισσότεροι άνθρωποι δεν είναι ακόμα έτοιμοι στην σημερινή κοινωνία και κουλτούρα.
Δεν μπορούμε με βεβαιότητα να πούμε αν μια ανοιχτή σχέση ή το ομαδικό σεξ βοηθά μια σχέση η όχι. Γιατί η κάθε σχέση είναι διαφορετική και η σεξουαλικότητα του καθενός επίσης. Ούτε αυτός που επιθυμεί την πολυγαμία είναι 'ανώμαλος' ούτε αυτός που επιθυμεί την μονογαμία μονόχνοτος. Το σημαντικό είναι για ένα ζευγάρι, εφόσον και εάν θέλουν να παραμένουν ζευγάρι, ό,τι γίνεται καλό είναι να γίνεται με κοινή συναίνεση. Δηλαδή, να μην αισθάνεται κανένα από τα δυο μέλη του ζευγαριού ότι το κάνουν για τον άλλον όταν δεν αισθάνονται καλά οι ίδιοι με αυτό.
Μπορεί μια ανοιχτή σχέση, η το ομαδικό σεξ να είναι το 'καρύκευμα' για μια σχέση, όμως πολλές φορές μπορεί να έχει ανεπιθύμητα αποτελέσματα. Μπορεί να πυροδοτήσει ανασφάλειες, και στον άντρα και στην γυναίκα. Ο άντρας αν δει την σύντροφό του με έναν άλλον άνδρα να θυμώσει και να εκπλαγεί που η σύντροφός του κάνει με αυτόν πράγματα που δεν έχει κάνει με τον ίδιο ή να φοβάται ότι ο άλλος άντρας την ικανοποιεί περισσότερο. Μία γυναίκα μπορεί να έχει ανάλογες ανασφάλειες, να έχει τον φόβο της εγκατάλειψης από τον σύντροφό της ή ανασφάλεια για το σώμα της.
Πάντως, εάν το ζευγάρι δεν έχει γερά θεμέλια ή πολλές φορές και γερά νεύρα, μια ανοιχτή σχέση μπορεί να αποβεί ψυχολογικά εξουθενωτική. Χρειάζεται την διπλή προσπάθεια να κρατηθούν οι ισορροπίες από μία μονογαμική σχέση. Την ίδια στιγμή, βέβαια, εξαρτάται και από το ίδιο το ζευγάρι. Αν ο ένας από τους δυο θέλει μια ανοιχτή σχέση ή το σεξ να γίνεται κάποιες φορές ομαδικά, και ο άλλος είναι σκεπτικός η το φοβάται, θα πρέπει να σκεφτεί πολύ καλά σε τι συναινεί, γιατί μετά κάτι τέτοιο μπορεί να έχει και ψυχολογικές επιπτώσεις.
Το πιο σημαντικό όμως είναι να μπορέσει να καταλάβει κανείς τι αντέχει και τι όχι και να επανεξετάσει την επιλογή του συντρόφου του είτε είναι ανοιχτός/ή σε μια τέτοιου είδους σχέση είτε όχι. Μπορεί η επιλογή κάποιου που πυροδοτεί τις ανασφάλειές μας και τους φόβους μας ή ακόμα και το αίσθημα της καταπίεσης και της καταστολής να εξυπηρετεί σε ψυχολογικό επίπεδο την επανάληψη ενός τραύματος το οποίο μπορεί να είναι κάτι που μας είναι τόσο οικείο που δεν μπορούμε να μετακινηθούμε από αυτό.
Στην ψυχολογία παθολογικό δεν θεωρείται κάτι που παρεκκλίνει από τις κοινωνικές νόρμες αλλά κάτι που μπορεί να αφορά το ίδιο το άτομο και την ψυχική του δομή. Δηλαδή, το να επιθυμεί κάποιος να εμπλουτίζει ενίοτε την σεξουαλική του ζωή με διάφορους τρόπους, αλλά μπορεί την ίδια στιγμή να χτίσει μια σχέση, να πάρει και να δώσει αγάπη, να πάρει και να δώσει χαρά, τότε ο άνθρωπος αυτός έχει αποδεχτεί την σεξουαλικότητά του και δεν υποφέρει. Κάποιος όμως, που δεν μπορεί να πάρει καθόλου σεξουαλική ικανοποίηση εάν δεν υπάρχουν συγκεκριμένες συνθήκες, το ομαδικό σεξ για παράδειγμα, και βρίσκει τον εαυτό του ανίκανο να αναπτύξει σχέσεις με τους άλλους αλλά και να αντλήσει χαρά και ικανοποιήση από αυτές και αντιστοίχως να δώσει, τότε αυτός ο άνθρωπος κατά πάσα πιθανότητα έχει ένα παθολογικό κομμάτι το οποίο πιθανόν να έχει επιπτώσεις και σε όλα τα επίπεδα της ζωής του.
Οι ψυχολογικές και οι κοινωνικές έρευνες, δείχνουν ότι ένα τεράστιο ποσοστό ανδρών και γυναικών πια απατούν τον σύντροφό τους με αποτέλεσμα να έχουμε δυστυχισμένες σχέσεις και γάμους. Άρα θα μπορούσαμε να πούμε ότι οι ανοιχτές σχέσεις σε αυτές τις περιπτώσεις θα ήταν μια πιο υγιής λύση. Παρ' όλα αυτά οι ανοιχτές σχέσεις δεν είναι ακόμα αποδεκτές διότι πολλοί άνθρωποι δεν είναι ακόμα έτοιμοι να τις εφαρμόσουν και η κοινωνία να τις αναγνωρίσει και να τις δεχτεί. Το τρίο ή Ménage à trois ή το ομαδικό σεξ, ή πείτε το όπως θέλετε, δεν είναι κάτι καινούριο, υπάρχει από τότε που 'εφευρέθηκε' το σεξ. Άλλωστε, και ψυχαναλυτικά μιλώντας, όλοι μας από τότε που γεννιόμαστε λειτουργούμε μέσα σε μια τριαδική σχέση, με την μητέρα μας και τον πατέρα μας, εξού και το οιδιπόδειο. Αυτό είναι κάτι που ενδοβάλουμε και εσωτερικεύουμε είτε με επιτυχή επίλυση είτε όχι. Και έτσι, ανάλογα, στις μετέπειτα ενήλικες σχέσεις μας πολλές φορές έχουμε την ανάγκη να σχηματίζουμε τριάδες είτε με υπαρκτά πρόσωπα, είτε ερωτικού ενδιαφέροντος είτε όχι, είτε φαντασιακά είτε κυριολεκτικά.
...............................................................................................................
Μπορείτε να στείλετε τις ερωτήσεις, τις σκέψεις σας και ότι άλλο σας απασχολεί στο
Τα γράμματα σας θα δημοσιεύονται εδώ και μπορούν να είναι ανώνυμα ή επώνυμα.
σχόλια