«Πιστεύουμε στη δύναμη της εικόνας» λένε ο Freddie F. και ο Στάθης Μαμαλάκης, σχολιάζοντας τις φωτογραφίες τους από τους εξεγερμένους νέους του Πολυτεχνείου, οι οποίες τις τελευταίες μέρες έκαναν το γύρο του κόσμου. «Όταν βλέπεις ένα αυτοκίνητο να καίγεται στην Πανεπιστημίου, να υπάρχει το χάος εκεί που περνάς κάθε μέρα, υπάρχει μια ελπίδα, ένα μήνυμα ότι κάτι θα αλλάξει. Κάτι πρέπει να αλλάξει, αυτό το μήνυμα έχουν οι φωτογραφίες μας, ότι κάτι πρέπει να γίνει». Ο Freddie και ο Στάθης ήταν οι μοναδικοί φωτογράφοι που βρέθηκαν μέσα στο χώρο του Πολυτεχνείου κατά τη διάρκεια των γεγονότων, κάνοντας ένα ρεπορτάζ για το περιοδικό «Vice».
«Έπαιρνα εφημερίδες κάθε μέρα, έβλεπα ειδήσεις και δεν διάβαζα τίποτα από αυτά που με ενδιέφεραν να μάθω» λέει ο Freddie. «Άκουγα ιστορίες που δεν κάλυπταν καμία από τις δυο πλευρές. Ακούστηκαν "τέρατα" αυτές τις μέρες. Δεν μπορείς από το στούντιο να κάνεις ρεπορτάζ. Δεν το παίζουμε documentary φωτογράφοι, απλώς πήγαμε στο Πολυτεχνείο να μιλήσουμε με κάποιους ανθρώπους από προσωπικό μας ενδιαφέρον, εφόσον ένα παγκόσμιο περιοδικό όπως το «Vice» ήθελε να καλύψει τα γεγονότα. Να τα δημοσιεύσει σε όλες τους τις εκδόσεις. Πήγαμε εκεί απροετοίμαστοι, δεν περιμέναμε κάτι τέτοιο. Ήμασταν έξω από το Πολυτεχνείο, όπως θα μπορούσε να ήταν ο οποιοσδήποτε και μιλούσαμε με τα παιδιά. Τους λέγαμε τι θέλαμε, τους εξηγούσαμε τι είναι το περιοδικό, όταν έσκασαν τα δακρυγόνα. Έχασα τον προσανατολισμό μου κι επειδή κάποιος σαν εμένα μπορεί να πεθάνει (πάσχω από άσθμα) με κουβάλησαν οι ίδιοι μέσα. Δεν μπορούσα να δω, να αναπνεύσω. Τη στιγμή που με έβαζαν μέσα βλέπω έναν από τους διαδηλωτές να βγάζει τη μάσκα του και να μου τη φοράει στο πρόσωπο. Ένα νεαρό ζευγάρι μου πρόσφερε τις πρώτες βοήθειες με Maalox. Επειδή είδαν ότι έχω πραγματικό πρόβλημα μας έβαλαν στις αίθουσες που είχε λιγότερο καπνό και δακρυγόνα. Εκεί μέσα πιάσαμε συζήτηση και μιλάγαμε με τον κόσμο - είχε 2.000 άτομα εκείνη τη βραδιά στο Πολυτεχνείο. Είδα γνωστές φάτσες, οικείες, που έχω συναντήσει στα club. Δεν ξέρω πού μένουν και τα ονόματά τους, αλλά δεν είναι αναρχικοί σίγουρα. Είδα κόσμο που ήταν συγκεντρωμένος εκεί μέσα επειδή κάτι τον ενοχλεί».
«Η αίσθηση που είχαμε μέσα ήταν μιας οργανωμένης κοινωνίας, ο καθένας είχε ένα ρόλο» προσθέτει ο Στάθης. «Οι κοπέλες που παρείχαν πρώτες βοήθειες, αυτές που φρόντιζαν τη φωτιά για να ζεσταθούν και να καθαρίζει η ατμόσφαιρα από τα δακρυγόνα, άλλοι που έκαναν βάρδιες στην πύλη. Δεν είχες την αίσθηση της αναρχίας και του χάους. Αυτό που ξέρω είναι ότι αυτά τα παιδιά μας προστάτεψαν».
«Δεν νομίζω ότι οι φωτογραφίες δείχνουν τίποτα παράνομο ώστε να έχουν δικαίωμα να καταπατήσουν το άσυλο» λέει ο Freddie. «Τα πανεπιστήμια είναι σε τέτοια κατάσταση, έτσι κι αλλιώς. Είμαι εναντίον του να καταστρέφουν, αλλά δεν το θεωρώ ανήθικο. Το σύστημα στο οποίο επαναπαύονται όλοι, η καταγωγή μας από τους αρχαίους Έλληνες, η παιδεία μας, μας έχει φτάσει σε αυτό σημείο. Νομίζω ότι είναι εξαιρετικά μοντέρνο να καταστρέφεις το παρελθόν σου από τη στιγμή δεν έχει να προσφέρει τίποτα απολύτως. Αυτά τα παιδιά δεν έχουν απολύτως τίποτα να κερδίσουν από το παρόν σύστημα. Και δεν ήταν παιδιά από πλούσιες οικογένειες ούτε παιδιά χαμένα, όπως γράφτηκε. Ήταν παιδιά που έχουν αγανακτήσει. Είδαμε ανθρώπους από 12 χρόνων μέχρι 37, ήταν μεγάλη η γκάμα των ηλικιών που μας έδωσαν συνεντεύξεις. Είδαμε γονείς με τα παιδιά τους, να βάζουν σε 9χρονα αλοιφή στα μάτια για να τα προστατέψουν από τα δακρυγόνα».
«Τι μήνυμα περνάνε οι φωτογραφίες; Δεν ξέρω, εμείς καταγράφαμε ό,τι βλέπαμε μπροστά μας χωρίς να υπάρχει ασέβεια. Μιλήσαμε σε κάθε φωτογραφιζόμενο, φωτογραφίσαμε μόνο όσους δέχτηκαν, οι συνεντεύξεις έγιναν τυχαία και μπήκαν όπως ακριβώς τις έδωσαν, χωρίς να αλλοιωθεί τίποτα. Δεν είχα κανένα πολιτικό ενδιαφέρον για το θέμα, απλά γύρισα στην Ελλάδα μετά από 12 χρόνια και τα βρήκα όλα σκατά. Η αναρχία υπάρχει, αλλά στο ίδιο το κράτος. Δεν υπάρχει εκπαίδευση, δεν υπάρχει ασφάλιση, αναρχία είναι το ίδιο το σύστημα. Δεν γίνεται να μην έχω τίποτα να περιμένω».
«Στην αρχή νόμισαν ότι τους εκμεταλλευτήκαμε, οι φωτογραφίες βγήκαν την Τετάρτη και το Σάββατο έπαιξαν σε όλα τα κανάλια χωρίς να λένε καν από πού είναι. Τα ελληνικά media σε ένα όργιο παραβίασης των πνευματικών δικαιωμάτων χρησιμοποίησαν τις φωτογραφίες μας φέρνοντάς μας σε δύσκολη θέση, γιατί όλοι νόμισαν ότι τις δώσαμε εμείς. Το χειρότερο ήταν ότι κάποιοι τις χρησιμοποίησαν σαν αποδεικτικά στοιχεία για να δείξουν ότι γίνονταν ζημιές στο Πολυτεχνείο. Για μας που είμαστε φωτογράφοι αυτές οι φωτογραφίες ήταν ο μόνος τρόπος που ξέρουμε για ν' αλλάξουμε το σύστημα. Η δικιά μας έκφραση και συνεισφορά. Τι βγάλαμε από όλο αυτό; Ηθική ικανοποίηση και μια ανταπόκριση από τα ξένα media που δεν την περιμέναμε. Ήταν ένας σαρκασμός γιατί οι Έλληνες μπορεί να μην έδιναν καμία σημασία στις συγκεκριμένες φωτογραφίες, αν δεν ήταν στο "Vice". Λεφτά; Ούτε ευρώ. Μας πρόσφεραν λεφτά, αλλά δεν τα δεχτήκαμε...».
σχόλια