Ενώ οι περισσότεροι φωτογράφοι έχουν μεταβεί από το φιλμ στην ψηφιακή φωτογραφία, ο Harry Taylor ακολουθεί μια διαφορετική διαδρομή προτιμώντας τη διαδικασία που αναπτύχθηκε τον 19ο αιώνα και είναι γνωστή ως collodion process.
Πρόκειται για μια σύνθετη διαδικασία που απαιτεί πολλή υπομονή, τη χρήση επικίνδυνων ουσιών και αφήνει μικρό περιθώριο για λάθος.
"Για μερικούς ανθρώπους το να τραβήξουν μια πολύ καλή φωτογραφία με HDR ή με Instagram είναι ένας πολύ καλός τρόπος να δουλεύεις. Δουλεύω και με αυτόν τον τρόπο αλλά μου αρέσει πιο πολύ να βλέπω τη φωτογραφία να εμφανίζεται μέσα από το διάλυμα. Προτιμώ να δουλεύω με μεγάλες κάμερες και αρχαίες οπτικές", λέει ο Taylor ο οποίος ξεκίνησε να δουλεύει με υγρές πλάκες ενώ φρόντιζε τη μητέρα του η οποία έπασχε από καρκίνο.
Κατά τη διάρκεια των πολλών ωρών στο νοσοκομείο ο Taylor άρχιζε να ξαναδιαβάζει τα αγαπημένα του βιβλία για τους ήρωες της φωτογραφίας συμπεριλαμβανομένων των Robert Frank, Garry Winogand, και Henri Cartier-Bresson.
Έτσι ο Taylor συνειδητοποίησε εκ των υστέρων ότι εκεί ανήκε και προετοιμαζόταν γι αυτό που θα ακολουθούσε στη συνέχεια. Όταν πέθανε η μητέρα του είπε: "Βρήκα μια σπίθα μες το πένθος που με οδήγησε εκεί που πρέπει να είμαι".
[via]
σχόλια