Δεν υπάρχει άνθρωπος που να έχει ζήσει έστω και λίγο σε οποιοδήποτε μέρος της ελληνικής επαρχίας και να μην έχει ακόμα και ως εικόνα την εμπειρία της κακοποίησης κάποιου ζώου: βασανισμό, δολοφονία με φόλα, ακόμα και σκοποβολή με καραμπίνα πάνω στο άμοιρο κατοικίδιο (λέγοντας «κατοικίδιο» παλιά εννοούσαμε μόνο σκύλους και γάτες, τα άλλα τρώγονταν), που μέχρι πολύ πρόσφατα αντιμετωπιζόταν ως πράγμα και λιγότερο ως ζωντανό. Υπάρχουν ακόμα σε πολλές περιοχές «άνθρωποι» που τα σκυλιά και τις γάτες τα θεωρούν κάτι βρόμικο και εστία αρρώστιας, που η ζωή τους δεν έχει καμιά αξία – μην ξεχνάμε ότι σχεδόν σε ολόκληρη την ελληνική επικράτεια τα κατοικίδια ήταν μόνο ζώα του κήπου και της αυλής και πολύ λίγοι τα έβαζαν μέσα στο σπίτι. Και αν τα έβαζαν, ήταν απλώς για επίσκεψη. Το βράδυ η γάτα έβγαινε με συνοπτικές διαδικασίες στη βεράντα και ο σκύλος δενόταν στην αυλή (διότι τι το ήθελες το κωλόσκυλο, αν δεν ήταν φύλακας ή αν δεν έβγαζε πουλιά και λαγό, να το ταΐζεις;).
Πριν από λίγο καιρό ήμουν στον Σταθμό Λιοσίων. Ένα κοριτσάκι χάιδευε τον –πολύ όμορφο, πεντακάθαρο και περιποιημένο– σκύλο που βρισκόταν καθισμένος στα πόδια μιας κυρίας και ξαφνικά βγήκε η μάνα του – ποιος είδε τον Θεό και δεν τον φοβήθηκε! Έβαλε τις φωνές επειδή η μικρή είχε αγγίξει το βρομόσκυλο που κουβάλαγε όλες τις αρρώστιες του κόσμου, την άρπαξε σχεδόν από τον λαιμό και την πήγε στην τουαλέτα να της πλύνει τα χέρια. Μπορεί και να της ξεκόλλησε το δέρμα από το τρίψιμο. Σκεφτόμουν ότι είναι 2014 και ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει. Όσο και να αυξάνεται ο αριθμός των κατοικιδίων και να θέλουμε να δείχνουμε πολιτισμένοι, όσες ποινές και να ρίξουν και όσοι κρετίνοι και να πάνε φυλακή για κακοποίηση ζώου, η νοοτροπία παραμένει ίδια με της δεκαετίας του '80 – δηλαδή, από ζωοφιλικής άποψης είμαστε ακόμα στην εποχή των σπηλαίων. Ok, κάτι έχει αλλάξει για ένα σημαντικό μερίδιο του ελληνικού πληθυσμού και υπάρχουν και άνθρωποι που το ζώο το βλέπουν όπως θα έπρεπε, ως σύντροφο, ως μέλος της οικογένειας, και από τη στιγμή που το υιοθετούν αναλαμβάνουν και όλες τις υποχρεώσεις και τις ευθύνες, αλλά δυστυχώς δεν φαίνεται να είναι η πλειονότητα. Αλλιώς γιατί να πετιούνται τόσα ζώα στον δρόμο και να μην ξέρουν τι να κάνουν οι φιλοζωικές από τις άπειρες κλήσεις για νέα αδέσποτα, γιατί να μπαίνεις στο greeceexposed.com στην κατηγορία «περιπτώσεις κακοποίησης ζώων» και να σου πιάνεται η ψυχή από τα πολυάριθμα φρικιαστικά περιστατικά, γιατί να κάνεις μια γύρα στο Facebook και να σου 'ρχεται τρέλα από τις ειδήσεις που ανακυκλώνονται στο timeline (υπάρχει γύρω μας περισσότερη ανωμαλία και ψυχική διαταραχή απ' όση μπορείς να διανοηθείς). Και σίγουρα οι περιπτώσεις που φτάνουν να δημοσιοποιηθούν είναι μόνο ένα μικρό ποσοστό από τα πραγματικά νούμερα.
Όταν το καλοκαίρι έπεσε η πρώτη καταδίκη για κακοποίηση σκύλου κι έκανε τον γύρο των media (ένας χρόνος φυλάκισης και 5.000 ευρώ πρόστιμο, χωρίς αναστολή), όλοι «πανηγύρισαν» γι' αυτή την καταδίκη (και καλά έκαναν), αλλά ο πραγματικός λόγος που θα έπρεπε να πανηγυρίζουν ήταν ότι κάποιοι νεαροί που είδαν τον δράστη και κατάφεραν να τον σταματήσουν τον κατήγγειλαν για να τιμωρηθεί. Αυτό δείχνει πρόοδο, και όχι η ποινή.
Οι περισσότερες φιλοζωικές λειτουργούν με προσωπικό κόστος των εθελοντών που συμμετέχουν: χρόνου, χρημάτων, πολλές φορές με θυσίες που δύσκολα φαντάζεσαι.
Είναι ελάχιστοι οι δήμοι που μεριμνούν για τα αδέσποτα, που έχουν προγράμματα ενημέρωσης κι ευαισθητοποίησης των πολιτών, που κάνουν κάτι για να ανοίξουν τα μάτια αυτών που θεωρούν τον εαυτό τους ζωόφιλο όταν πετούν έναν σκύλο στο μπαλκόνι μέσα στο λιοπύρι, τη βροχή και το κρύο ή τον δένουν μόνιμα στον κήπο και τον ξεχνούν μέχρι να μείνει έγκυος (ούτε κουβέντα για στείρωση) και μετά πετούν τα ανεπιθύμητα σκυλάκια στα σκουπίδια. Δεν είσαι φιλόζωος όταν ξεχνάς να βγάλεις τον σκύλο βόλτα και τον αφήνεις για μέρες χωρίς τροφή, μέσα στις ακαθαρσίες του. «Υπάρχει και η παθητική κακοποίηση» μας λέει η κ. Μακρή από το Καταφύγιο Ζωγράφου. «Το να έχεις ένα ζώο στο σπίτι και να μην το φροντίζεις ουσιαστικά, τα βαρελόσκυλα των νησιών που είναι δεμένα μέρα-νύχτα, η αμέλεια των γειτόνων που έχουν ένα ζώο παρατημένο στο μπαλκόνι ή στην ταράτσα, τα σκυλιά που βγάζεις στον δρόμο επειδή μεγάλωσαν και δεν είναι πια χαριτωμένα, όλα αυτά είναι περιπτώσεις που διώκονται από τον νόμο. Δεν χρειάζεται να τα βασανίζεις για να τιμωρηθείς».
Η ενεργητική κακοποίηση είναι ο βασανισμός. Κάθε είδους βασανισμός. Από κρέμασμα μέχρι κάψιμο, τα κουτάβια της σκύλας που πετάγονται στα σκουπίδια επειδή δεν ξέρεις τι να τα κάνεις, το τουφέκισμα, οι κυνομαχίες. «Ο καθένας που βλέπει κάτι τέτοιο θα πρέπει να το καταγγέλλει» συνεχίζει η κυρία Μακρή. «Στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής του, στην κτηνιατρική υπηρεσία της Περιφέρειας, στην εισαγγελία. Υπάρχει πλέον εισαγγελέας για το συγκεκριμένο θέμα. Για νομικά θέματα μπορείτε να απευθύνεστε στην PFO (pfo.gr). Είναι η Πανελλήνια Φιλοζωική Ομοσπονδία. Είναι πολύ σημαντικό όταν κάποιος βλέπει ένα ζώο να υποφέρει με οποιονδήποτε τρόπο να το καταγγέλλει, γιατί όλα τα περιμένουν από τις φιλοζωικές. Η φιλοζωική δεν είναι παντού. Ούτε μπορεί να γίνει σωτήρας. Δεν έχει τον χρόνο, δεν έχει τα μέσα». Οι περισσότερες φιλοζωικές λειτουργούν με προσωπικό κόστος των εθελοντών που συμμετέχουν: χρόνου, χρημάτων, πολλές φορές με θυσίες που δύσκολα φαντάζεσαι. Από τις περιπτώσεις που μας διηγείται καταλαβαίνεις ότι είναι λίγος ο κόσμος που παίρνει ένα ζώο για σύντροφο – θα μου πεις, λίγοι είναι αυτοί που πετούν τον σύντροφο στον δρόμο; Και είναι λίγοι αυτοί που αναλαμβάνουν την ευθύνη του ζώου ολόκληρη τη ζωή του. Ευτυχώς, είναι περισσότεροι από παλιά, αλλά πάλι γεμίζουν οι δρόμοι με σκυλιά ράτσας και γάτες με τσιπ και λουριά που αρνούνται να τα δεχτούν πίσω οι ιδιοκτήτες τους, πάλι δένουν σκυλιά έξω από φιλοζωικές ή σε πλατείες και πολυσύχναστους δρόμους και πάντα οι φιλοζωικές καλούνται να βρουν τρόπο να τα φροντίσουν. «Δεν είναι όσα πριν από δέκα χρόνια», μας λέει η κ. Π. που ταΐζει καθημερινά τις γάτες κάτω από την Ακρόπολη, «γιατί οι στειρώσεις έχουν αποδώσει, αλλά, και πάλι, ο αριθμός τους είναι απελπιστικός, πράγμα που σημαίνει ότι παρατάει πολύς κόσμος το ζώο του στον δρόμο».
«Βλέπουμε συχνά σκυλιά με πληγές» λέει ένας από τους κυρίους που ταΐζουν τα σκυλιά του Κολωνακίου και δεν θέλει να πει το όνομά του. «Πριν από μερικές μέρες ήρθε ένα μέσα στα αίματα, με κόψιμο από φαλτσέτα, και χρειάστηκε ράμματα για να κλείσει η πληγή. Ένα άλλο είχε τρύπες από σουβλί. Δεν ξέρω τι είδους άνθρωπος φέρεται έτσι σε ένα ζώο που δεν έχει πειράξει ποτέ κανέναν» λέει με αγανάκτηση.
Το ότι άρχισαν να επιβάλλονται ποινές είναι ενθαρρυντικό, αλλά δεν λύνεται έτσι το πρόβλημα. «Χρειάζεται ευαισθητοποίηση από νεαρή ηλικία και ενημέρωση» λέει η . Π. «Να ξεκινήσει από τα σχολεία και οι δήμοι να αρχίσουν άμεσα προγράμματα ενημέρωσης για όλες τις ηλικίες. Να μάθουν όλοι ότι ο σεβασμός προς τα ζώα είναι ένδειξη πολιτισμού. Και ας μην τα αγαπάς. Δεν σε υποχρεώνει κανείς. Είναι υποχρέωσή σου όμως να τα σέβεσαι».
Το ανώτατο πρόστιμο που μπορεί να φτάσει η ποινή για την κακοποίηση των ζώων είναι μέχρι 30.000 ευρώ. Και τι λέει ο νόμος;
Στο άρθρο 20 προβλέπονται οι ποινικές κυρώσεις. Η παράνομη εμπορία ζώων συντροφιάς, κατά τους όρους του εν λόγω νόμου, τιμωρείται με ποινή φυλάκισης τουλάχιστον ενός έτους και χρηματική ποινή από (5.000) ευρώ έως (15.000) ευρώ. Με την ίδια ποινή φυλάκισης και χρηματική ποινή τιμωρούνται οι παραβάτες των διατάξεων των περιπτώσεων γ' και ε' της παραγράφου 1 του άρθρου 5 (μη τήρηση κανόνων ευζωίας και εγκατάλειψη του ζώου), των περιπτώσεων γ' και δ' της παραγράφου 3 του άρθρου 6 (εισαγωγή και εμπορία σκύλων που είναι ακρωτηριασμένοι και αναπαραγωγή σκύλων που είναι ακρωτηριασμένοι), της παραγράφου 4 του άρθρου 7 (απαγόρευση συμμετοχής ακρωτηριασμένων ζώων σε κάθε είδους εκθέσεις), καθώς και των παραγράφων α' και β' του άρθρου 16 (απαγορεύεται ο βασανισμός και η κακοποίηση ζώων, καθώς και η κινηματογράφηση και εμπορία σκηνών ζώων σε πράξεις βίας κ.λπ. Οι παραβάτες των διατάξεων του άρθρου 12 (απαγόρευση χρησιμοποίησης ζώου σε θεάματα και μονομαχίες) τιμωρούνται με φυλάκιση μέχρι δύο έτη και χρηματική ποινή από 5.000 έως 15.000 ευρώ (άρθρο 20, παρ.3). Οι παραβάτες της διάταξης της περίπτωσης β' της παρ. 8 του άρθρου 5 (απαγόρευση αφαίρεσης ηλεκτρονικής σήμανσης ζώου από τον ιδιοκτήτη του), καθώς και η κλοπή οποιουδήποτε ζώου συντροφιάς τιμωρούνται με φυλάκιση μέχρι έξι μήνες και χρηματική ποινή (3.000 ευρώ), ενώ η κλοπή κυνηγετικού σκύλου ή σκύλου βοήθειας τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι ένα έτος και χρηματική ποινή από 5.000 έως 8.000 ευρώ (άρθρο 20, παρ. 4).
Εδώ μπορείτε να βρείτε μερικά ζώα που χρειάζονται σπίτι:
Ο Scar
H Αγάπη
Ο Σίμος
Ο Μπόμπος
Ο Μπράντυ
Ο Ρόκι
Ο Κάπταιν
Ευχαριστούμε πολύ το καταφύγιο Ζωγράφου www.facebook.com/katafugiozografou
Το καταφύγιο Ζωγράφου ζητάει εθελοντές. Αν θέλετε να βοηθήσετε μπορείτε να στείλετε mail στην εξής διεύθυνση: [email protected]
σχόλια