Στο απέναντι διαμέρισμα, τίναζε μια γυναίκα τα σκεπάσματά της και μια πολύχρωμη καρώ κουβέρτα.
Τα μάτια της μισόγυμνα από τον ήλιο.
Ο ήχος σου ακούστηκε μέσα απο το δωμάτιο.
Θα ήταν ωραία να καθόμασταν σε εκείνη την καντίνα,
με τα πολύχρωμα λαμπιόνια και να μιλούσαμε για όλα αυτά, έλεγες.
Αυτά που στα πληκτρολόγια, τυφλά μέχρι τώρα γράφαμε.
Εγώ σου μιλούσα για τη θάλασσα.
Θα κάθομαι μπροστά στο κύμα της, σου έλεγα.
Να την ακούσω. Αν έχει κάτι να μου πει.
Αν όχι, ίσως θάψω στην άμμο αυτά τα σκουριασμένα κρεβάτια.
Κι ίσως φυτρώσουνε σταυροί και πολύχρωμα κυπαρίσσια.
Όταν φυσάει αέρας θα χουν κατι να πουν,
απο αυτά που ακούγαμε μέσα από τις φωτεινές οθόνες μας.
κείμενο: Mr. D
photos: stereo
σχόλια