O León (Τίμος Βερεμής) είναι ένας νέος συνθέτης - τραγουδοποιός. Στα τέλη του 2009 σχημάτισε την ομώνυμη μπάντα που είναι στην ουσία ένα ανοιχτό καλλιτεχνικό σχήμα από μουσικούς της πόλης και άρχισαν να δουλεύουνε μαζί. Πρόσφατα κυκλοφόρησε τον πρώτο του δίσκο Fuetrue από την Archangel. Up-beat μελωδίες και feelgood διάθεση σ’ ένα δίσκο που συνδυάζει σύγχρονα στοιχεία αλλά και καλοδουλεμένες μίξεις επιρροών μ ‘ ένα τρόπο ευφυή αλλά και ευαίσθητο κάνουν το ντεμπούτο του 24χρονου León ένα από τα πιο υποσχόμενα της περιόδου που διανύουμε (μια εξαιρετική κριτική-ανάλυση του δίσκου έχει γράψει ο δημοσιογράφος Μάρκος Φράγκος εδώ). Με αφορμή λοιπόν τη κυκλοφορία του Fuetrue o León μιλάει στη Lifo και στον Πάνο Μιχαήλ.
Γεννήθηκα στο Λονδίνο αλλά δεν έζησα εκεί, παρά μόνο για λίγους μήνες.
Τα παιδικά μου χρόνια ήταν καλά, έζησα σε ένα σπίτι που μου τα παρείχε όλα. Είχα τη τύχη να είμαι κοντά στη φύση και τα καλοκαίρια μέσα στη θάλασσα. Άρχισα να ασχολιέμαι με τη μουσική πολύ μικρός, από την ηλικία των 6 ετών. Έκανα μαθήματα κιθάρας, θεωρίας και αρμονίας μετά το σχολείο. Δεν μου άρεσαν καθόλου τα θεωρητικά και δυστυχώς δεν μου αρέσουν μέχρι και σήμερα. Κρίμα, γιατί ορισμένες φορές είναι πολύ χρήσιμα αλλά ο τρόπος που διδάσκονται, συνήθως δεν είναι ευχάριστος.
Το πρώτο έναυσμα που με έκανε να νιώσω έλξη για τη μουσική μπορεί να ακουστεί λίγο σαν διαφήμιση σαμπουάν αλλά είναι πραγματικότητα. Θυμάμαι σε πολύ μικρή ηλικία τη μητέρα μου να με λούζει και να ακούω το "What a Wonderful World" του Louis Armstrong. Οι ωραίες μελωδίες πάντα με εξημέρωναν και μου δημιουργούσαν μια αίσθηση ασφάλειας και αγάπης.
Βέβαια ακόμα δεν είχα σκεφτεί τι θα γίνω μεγαλώνοντας. Νομίζω πως στα χρόνια του σχολείου άρχισα να σκέφτομαι για πρώτη φορά τι θα ήθελα να ακολουθήσω. Ήμουν κακός μαθητής και είχα προβλήματα διαγωγής. Αυτό νομίζω ότι ήταν μια μορφή αντίδρασης απέναντι σε πολλά. Στο σύστημα διδασκαλίας, στο σχολείο που πήγα, σε ένα προκαθορισμένο μέλλον που προσπαθούσαν να επιβάλουν στους συμμαθητές μου, στις διακρίσεις, την αδικία και την υποκρισία. Τότε λοιπόν άρχισα να γράφω ποιήματα και στίχους και να δημιουργώ μελωδίες. Αυτό γινόταν από την ανάγκη μου να επικοινωνήσω και να διατηρήσω τη φαντασία μου. Σχεδόν όλες τις ώρες στη τάξη ασχολούμουν με αυτό εκτός από τα μαθήματα που με ενδιέφεραν.
Οι διαδρομές που ακολουθούμε στη ζωή μας καθορίζονται από πολλούς παράγοντες. Οι συγκυρίες, η οικογένεια, οι φίλοι, ένα ή πολλά τραύματα, μια αποκάλυψη, μια γνωριμία, το παρουσιαστικό μας, μια σχέση, όλα αυτά μπορούν να παίξουν μεγάλο ρόλο. Πιστεύω όμως ότι υπάρχει ένας πρωτογενής πυρήνας στον άνθρωπο. Πχ άλλος άνθρωπος έχει την ικανότητα να παρατηρεί τις αποστάσεις των αντικειμένων, άλλος παρατηρεί τις συμπεριφορές των ανθρώπων και αναζητά τις αιτίες, άλλος μισεί να σκέφτεται και του αρέσει να κινεί το σώμα του διαρκώς. Δεν ξέρω την απάντηση σε αυτό αλλά αυτή η πολυμορφία κάνει όλους τους ανθρώπους χρήσιμους και όμορφους.
Δεν ήμουν ποτέ εξωτερικός παρατηρητής της μουσικής. Ήμουν εξωτερικός παρατηρητής της βιομηχανίας που τη συνοδεύει. Έβλεπα τα πράγματα πιο ρομαντικά πριν έρθω σε επαφή με αυτόν το κόσμο. Εμένα με ώθησε να εμπλακώ πιο ενεργά στο σύμπαν της μουσικής η πίστη που έχω σε αυτό, η εσωτερική μου ανάγκη για αυτό, το γεγονός ότι ο χρόνος δεν είναι απεριόριστος και αξίζει κανείς να κάνει αυτό που αγαπάει και αυτό μέσω του οποίου αισθάνεται ότι μπορεί να προσφέρει.
Νομίζω πως οι ζωές όλων των ανθρώπων είναι γεμάτες συγκυρίες που καθορίζουν μετέπειτα πορείες (με πιο σημαντική τη γέννηση). Μερικές τυχερές στιγμές για μένα είναι οτι είχα έναν καταπληκτικό πατέρα, το οτι ήμουν κοντά στη Μαρία Φαραντούρη και άκουσα απο μικρός καλή μουσική και το ότι γνώρισα τους καλύτερους μου φίλους, κάναμε τους Mimosa's Dream και πέρασα όλα τα εφηβικά μου χρόνια παίζοντας μουσική.
Το Futrue ο πρώτος μου δίσκος που κυκλοφόρησε πρόσφατα από την Archangel έχει κατά τη γνώμη μου όλα τα χαρακτηριστικά ενός πρώτου άλμπουμ. Είναι αγνό, άμεσο, ειλικρινές, έχει μέσα και κομμάτια που έγραψα δεκαέξι χρονών. Θα έλεγα πως έχει τη μορφή ημερολόγιου. Το Futrue είναι βασισμένο σε εμπειρίες που με άλλαξαν.Τέτοιες εμπειρίες είναι ο αποχωρισμός, ο θάνατος, ο έρωτας, η έκσταση, η συλλογική εργασία, οι εξελίξεις στις κοινωνίες εδώ και παγκόσμια, τα ταξίδια και οι άνθρωποι που γνώρισα κ.α. Μου είναι τόσο δύσκολο να ξεχωρίσω αυτά τα πράγματα. Για μένα, ζωή και τέχνη είναι ένα.
Δημιουργία είναι η επαφή με τα μέχρι τότε ανεξερεύνητα σημεία του εγκεφάλου. Κάθε στιγμή δημιουργίας είναι μια υπέρβαση και μια μεταμόρφωση. Στη μουσική όπως σε όλες τις τέχνες, χρησιμοποιείς κάποια τεχνικά εργαλεία. Μέσα από την παραγωγή δημιουργείς τον κόσμο που στο τέλος θα μπει ο ακροατής. Το πόσο δυνατά θα ακουστεί μια μελωδία σε σχέση με μια άλλη, τι χρώμα θα έχει ή από ποια κατεύθυνση θα ακούγεται δεν απέχει πολύ από τη δουλειά ενός μαέστρου σε μια ορχήστρα.
Ναι, είμαστε μουσικά νεκρόφιλοι στην Ελλάδα. Όχι όμως πως ότι είναι στη μόδα είναι καλό απαραίτητα, αλλά στην Ελλάδα θεωρώ πως είμαστε συντηρητικοί. Συμβαίνουν πράγματα κάθε μέρα σε όλο το κόσμο και δεν τα παρακολουθούμε. Πολλές φορές ακόμα, αντιδρούμε απέναντι σε αυτά με μια αδικαιολόγητη αλαζονεία.
Υπάρχουν πολλά ταμπού αλλά δεν θέλω να σκέφτομαι αυτά γιατί υπάρχει η περίπτωση να το χρησιμοποιώ σαν δικαιολογία για να μην κάνω το καλύτερο δυνατόν. Έχουν δημιουργηθεί μεγάλα έργα τέχνης κάτω από τις πιο αντίξοες συνθήκες, μέσα σε υπόγεια χωρίς φώς, κάτω από μια χούντα ή από ανθρώπους χωρίς όραση ή ακοή. Όταν οι άνθρωποι είναι αρνητικοί απέναντι στο διαφορετικό και στο ξένο, στερούν από τον εαυτό τους την δυνατότητα της εξέλιξης.
Το ταλέντο κατά τη γνώμη μου είναι η αφοσίωση και η πίστη σε κάτι, το πείσμα και η δουλειά, μια εσωτερική ενέργεια που είναι ανοιχτή και καλωσορίζει όσα έρχονται, μια φυσική άνεση και η ευαισθησία.
Θέλω η μουσική μου να είναι γνωστή αλλά η προσωπική μου δημοσιότητα δεν μου λέει πάντα κάτι, ίσα, ίσα που κάποιες φορές δεν το θέλω καθόλου.Το θέμα είναι ότι η πόπ και ρόκ μουσική είναι άμεσα συνδεδεμένη με το πρόσωπο αυτών που τη δημιουργούν. Η πόπ εμπεριέχει τη μυθοπλασία. Δηλαδή μπορεί ακόμα και αυτή η συνέντευξη να εξυπηρετεί αυτήν.
Δεν έχω μετανιώσει για πράγματα στα οποία ίσως έχω απορροφηθεί υπερβολικά. Πιστεύω πως από την στιγμή που κάτι σε απορροφά, κάτι μέσα σου υπάρχει που δίνει τη συγκατάθεση. Ακόμη και αν αυτό έχει αρνητικά αποτελέσματα, σίγουρα κάπου θα οδηγήσει. Σε μια μορφή γνώσης.
Από μιαν αποτυχία κερδίζεις το πείσμα που δεν είναι αμελητέα δύναμη και αν ψάξεις και τις αιτίες που σε αφορούν, μπορείς να μην επαναλάβεις τα λάθη σου. Από μια επιτυχία κερδίζεις άνεση και χρόνο.
Τώρα με τη κρίση σκέφτομαι πως ήρθε ο καιρός για αλλαγή, ίσως με το χειρότερο τρόπο, αλλά ήρθε. Αυτό που σκέφτομαι μόνο είναι γιατί να τη πληρώνουν πάντα οι πιο αδύναμοι.
photo by Πάνος Μιχαήλ
Σε τι πιστεύω; Πιστεύω σίγουρα στον εαυτό μου.
http://www.myspace.com/leontv
http://twitter.com/leonmuzik
http://www.facebook.com/LeonBand
bonustrack: Αυτή την Πέμπτη 3/2 @ 10 ο Leon θα γιορτάσει τα γενέθλιά του με ένα live party στο ΤΩΡΑ Κ44 (Κωνσταντινουπόλεως 44 στο Γκάζι). Είσοδος ελεύθερη:-)
σχόλια