Τον τελευταίο χρόνο έχει προκληθεί έντονη αγωνία στους τηλεπιστήμονες των μεσημεριανών εκπομπών λόγω του ξεπεσμού της ελληνικής τηλεόρασης. Η παρακμή όμως ξεκίνησε 5 χρόνια πρίν όταν η ευτελής αισθητική, συνάντησε το ίντερνετ και αργότερα την οικονομική κρίση η οποία βέβαια είναι μόνο ένας από τους λόγους που η ελληνική τηλεόραση (σε αντίθεση με άλλες του εξωτερικού που αντιμετωπίζουν τα ίδια προβλήματα), δεν τροποποιήθηκε αλλά ξεπουλήθηκε.
Ποιός
Ένας από τους λόγους που η τηλεόραση αποδυναμώθηκε είναι η έλειψη ανθρώπινου δυναμικού. Το πρόβλημα δεν είναι η αριθμητική μείωση που προέκυψε με την οικονομική κρίση αλλά το ουσιαστικό έλλειμα που υπήρχε ανέκαθεν. Η ελληνική τηλεόραση κατακλίζεται από ανθρώπους που ελλείψει μόρφωσης (όχι μόνο γνώσης δημοσιογραφίας – στοιχειώδους μόρφωσης), κατάφεραν να αποκτήσουν τις δικές τους εκπομπές και να εισπράττουν παχυλούς μισθούς, σε βάρος δημοσιογράφων που σπούδασαν για να κυνηγάνε πολιτικούς και να παίρνουν τον βασικό μισθό, αν είναι τυχεροί. Φυσικά είναι λογικό στις τηλεοπτικές όπως και στις υπόλοιπες επιχειρήσεις, να υπάρχουν ιεραρχίες αλλά ας έχουν τουλάχιστον απολυτήριο λυκείου αυτοί που κατακτούν την κορυφή…
Αποτέλεσμα της επιλογής αυτών των όμορφων ηλίθιων ανθρώπων από τους Έλληνες παραγωγούς είναι μακροσκελείς εκπομπές (ίσως ο ατάλαντος παρουσιαστής μπορέσει να πεί κάτι σημαντικό διαθέτοντας 3 ώρες), τα πολύπληθη στούντιο (πολλοί μαζί μπορεί να καταφέρουν κάτι) και η χαλαρή θεματολογία (αν χρειαστεί η παρουσιάστρια να αναφερθεί σε κάτι σοβαρότερο της σχέσης Χατζηγιάννη-Μακρυπούλια, θα γίνει ρεντίκολο). Επίσης ακόμα και τα lifestyle θέματα που κατακλύζουν τις ελληνικές εκπομπές, αντιμετωπίζονται με οπισθοδρομικό και συντηρητικό τρόπο. Αν κάποιος ξένος παρακολουθήσει τις ελληνικές εκπομπές θα θεωρήσει ότι στην Ελλάδα, οι άθεοι και οι ομοφυλόφιλοι καίγονται στις πλατείες αφού οι πρησμένες από τα μπότοξ και ερεθισμένες από το ντεκαπάζ πανελίστριες που σχολιάζουν τις συνεντεύξεις, σοκάρονται όταν τα ήθη και οι αξίες που ανέπτυξαν στο χωριό, έρχονται σε αντιδιαστολή με τις ιδέες κάποιου επώνυμου.
Τί
Όπως αρέσκονται να λένε οι τηλεκάφροι - που θεωρούν πολιτικό σχόλιο να αναφέρουν το όνομα του Γεωργιάδη μαζί με της Μανωλίδου – ο κόσμος έχει ανάγκη να χαλαρώσει και έτσι δικαιολογείται η συρρίκνωση της ενημέρωσης και η επέκταση/τράβηγμα-απ’-τα-μαλλιά της ψυχαγωγίας (παρεπιπτόντως κανένας γνωστός μου δεν ψυχαγωγείται παρακολουθώντας τις τηλεθεάσεις των εκπομπών). Έτσι τα περισσότερα κανάλια παρουσιάζουν από το πρωί μέχρι την ώρα των ειδήσεων έναν τηλεμαραθώνιο μα**κιας: «Ελαφρώς φουσκωμένη η κοιλίτσα της Φαίης», «Ανοιχτός για πρωινό ο Γρηγόρης», «Κόντρες στα παρασκήνια του Dancing», «1500 οι νεκροί στην Ιαπωνία» (Ωπ! Συγγνώμη, αυτό είναι μετά τις 8 – την υπόλοιπη μέρα ο κόσμος ψυχαγωγείται).
Εκτός από την ενημέρωση ωστόσο συρρικνώνεται και οτιδήποτε ενέχει την παραμικρή δημιουργικότητα και καλλιτεχνική υπόσταση. Τούρκικα, αργεντίνικα και στην καλύτερη περίπτωση ριμέικ ξένων σειρών είναι τα μοναδικά προιόντα που έχει να επιδείξει η ελληνική τηλεόραση. Την εποχή που ο καθένας μπορεί να παρακολουθήσει οποιαδήποτε σειρά θέλει στο ίντερνετ όμως, ένα καναλι χωρίς δικές του παραγωγές απλά δεν υφίσταται. Ακόμα και οι ελάχιστες ελληνικές παραγωγές ωστόσο είναι ανέπνευστες άνευρες χλιαρές κομεντί που παρουσιάζουν νορμάλ ανθρώπους, με νορμάλ ζωές να ερωτεύονται ξεπερνώντας σουρρεάλ εμπόδια. Η μυθοπλασία και το διαφορετικό που αναζητά κάποιος στην τηλεόραση δεν υπάρχει σε κανένα ελληνικό σίριαλ μιας και είναι τολμηρό και ακριβό. Αποτέλεσμα του ανοργασμικού σεναρίου των περισότερων ελληνικών σειρών είναι η αποτυχία τους και η στροφή της τηλεόρασης σε εκπομπές που ακολουθούν την ασφαλή οδό αναπαράγοντας άλλες εκπομπές που με τη σειρά τους αναπαράγουν άλλες εκπομπές - αυτό που οι ηλεκτρολόγοι ονομάζουν βραχυκύκλωμα.
Γιατί
Η δραματική εικόνα της ελληνικής τηλεόρασης λοιπόν, δεν οφείλεται μόνο στην κρίση αλλά και στην αντιμετώπιση της από τους καναλάρχες που αντί να δεχτούν μειώσεις στα κέρδη τους, πετσόκοψαν τα πραγράμματα και μαζί το κύρος των καναλιών τους. Ίσως οι Έλληνες παραγωγοί θα έπρεπε να εμπνευστούν απο το παράδειγμα του Κυνόδοντα που προτάθηκε για όσκαρ, έχοντας σαφώς χαμηλότερο budget από τόσες άλλες ελληνικές ταινίες με πλοκή σίριαλ και αισθητική βιντεοταινίας. Το υψηλό αισθητικό και ποιότικο επίπεδο πηγάζουν από ταλέντο και δημιουργικότητα, αξίες που δεν συνεπάγονται πάντα με υψηλά budget (είναι πράισλες που θα ‘λεγέ και η μάστερκαρντ).
σχόλια