Ξαπλώνεις δίπλα μου και αγγίζεις το χέρι μου. Με κοιτάζεις με αυτά τα πράσινα μάτια κάτω απο το φως του φεγγαριού και βυθίζομαι αργά στη δίνη σου. Τώρα χαϊδεύεις τα μαλλιά μου αργά και απαλά. Ξέρεις πως κινείσαι. Με ξέρεις πολύ καλά. Έχεις αιχμαλωτίσει τα μάτια μου. Δεν μπορώ να τα πάρω απο τα δικά σου. Το χέρι σου κατεβαίνει στην πλάτη μου. Οι ανάσες μας έχουν γίνει πιο βαθιές. Δε μιλάμε. Δε χρειάζεται... Με αργές κινήσεις φέρνεις το κεφάλι μου πιο κοντά και με βασανίζεις.
- Φίλα με. (σκέφτομαι)
- Όταν θελήσω... (σκέφτεσαι)
Είναι τέλος Ιουλίου και έχει τόση ζέστη που νομίζω πως θα βγω απο το δέρμα μου...
Τα χείλη μου γεύονται την παλιά γνώριμη γλύκα. Έχω βουρκώσει. Το βλέπεις. Δε μιλάς. Με παίρνεις αγκαλιά... Τα χείλη σου συνεχίζουν να εξερευνούν το τόσο γνώριμο μα τόσο διαφορετικό πλέον σώμα. Μου διαλύεις κάθε αναστολή χωρίς να κάνεις απολύτως τίποτα. Επιδέξια και απαλά μου βγάζεις τη μπλούζα... Λαχανιάζω...
- Μου έλειψες (σκέφτομαι)
- Μου έλειψες (σκέφτεσαι)
Το ραδιόφωνο παίζει κάτι απο τα παλιά. Εμείς όμως έχουμε δική μας μελωδία. Καίγομαι ολόκληρη. Τρέμεις. Τρέμουμε... Η ατμόσφαιρα αποπνικτική και υγρή... Δεν μπορώ να αναπνεύσω μα δεν αφήνω το στόμα σου ούτε στιγμή. Σε κοιτάω στα μάτια και δακρύζω... Έχω τυλιχτεί γύρω σου σα φίδι... Σε νιώθω. Δε θες να σε αφήσω. Με σφίγγεις στην αγκαλιά σου. Μπήγω τα νύχια μου στην πλάτη σου. Λιγοθυμάω μα σε κρατάω σφιχτά. Όλα γύρω μου αλλάζουν μορφές. Γίνονται ακαθόριστα... το μόνο που βλέπω είσαι εσύ. Με κρατάς ακόμα αγκαλιά... ξαπλώνεις δίπλα μου. Ανοίγω τα μάτια μου και είμαι ακόμα μόνη μου...
σχόλια