Χθες Δευτέρα 4 Απριλίου ο συγγραφέας Μένης Κουμανταρέας βρέθηκε για «Έναν λόγο... παραπάνω» στον πολυχώρο «Gazarte”. Εκεί συζήτησε για το έργο του με τη στιχουργό Λίνα Νικολακοπούλου και το δημοσιογράφο Άρη Σκιαδόπουλο και επιπλέον αναφέρθηκε-όπως γράφει το ΒΗΜΑ- ποικιλοτρόπως στη σημερινή κρίση που βιώνει η χώρα.
Η εφημερίδα έθεσε στον 80χρονο συγγραφέα ερωτήσεις για την κρίση, την Αθήνα και τη γλώσσα:
Για την κρίση:
«Η ίδια η ονομασία τρόικα είναι όνομα για επιθεώρηση και μάλιστα με ρώσικους υπότιτλους...Είμαστε ένας λαός που μόνο όταν μας ακουμπάνε αντιδρούμε. Από μια άποψη η κρίση μας κάνει και καλό, μας αναγκάζει να βλέπουμε που είναι τα όρια μας». Ωστόσο «ο Έλληνας έχει αποθέματα για να ανταπεξέλθει και σήμερα» μολονότι «για πρώτη φορά το πρόβλημα στα νοικοκυριά είναι τόσο μεγάλο, δεν υπάρχουν λεφτά».
«τον Έλληνα τον καίει η ατιμωρησία, δε θα πάψει να υπάρχει ήθος στην Ελλάδα, δηλαδή πείτε μου δεν υπάρχουν σκάνδαλα στις άλλες χώρες της Ευρώπης;»
Για τον Γιώργο Παπανδρέου:
«κάνει ό,τι μπορεί κι έχει ένα μέτρο σαν άνθρωπος».
Για την Αθήνα:
«Η Αθήνα δεν είναι πλέον αναγνωρίσιμη. Αυτό μερικούς τους πονάει και ως ένα βαθμό αυτό είναι κατανοητό. Εμένα όμως όχι, δεν ανήκω σ' αυτή την κατηγορία. Κάθε πόλη, μοιραία μεταλλάσσεται, έχει τις εποχές της. Υπάρχει πάντα ο καλός και ο κακός αντίκτυπος. Αλλά κοιτάξτε την πλατεία Ομονοίας, φτάσαμε στο σημείο να νοσταλγούμε το πλαγιαστό συντριβάνι του Καραμανλή! Νοσταλγώ την καθαριότητα προφανώς, δε νομίζω όμως ότι είμαι νοσταλγός εν γένει. Στέκομαι, νομίζω, ψύχραιμα μπροστά στις αλλαγές»
Για τη γλώσσα:
«Η νεοελληνική γλώσσα έχει εξελιχθεί άτακτα, η γλώσσα αναπτύσσεται και φτιάχνει τους κανόνες της πολλές φορές, τα παιδιά όμως οφείλουν να μάθουν τη γλώσσα των βιβλίων. Η εκπαίδευσή μας πρέπει να αποτρέψει τους κινδύνους στο επίπεδο αυτό. Και επιτέλους τα παιδιά πρέπει να διαβάζουν από μικρά λογοτεχνία. Στα δώδεκά μου χρόνια διάβαζα τους «Ταπεινούς και καταφρονεμένους» του Ντοστογιέφσκι. Δεν χρειάζεται να τα καταλαβαίνουν και όλα. Μερικά πράγματα έρχονται με τον καιρό».
σχόλια