Μια κάμερα

Facebook Twitter
0

Δεν είμαι αρκετά μεγάλος ώστε να μπορώ να αναπολώ τις εποχές «δόξας» της Ελλάδας. Κι όμως τα τελευταία χρόνια έχω ζήσει πολλά γεγονότα που δεν περίμενα ποτέ να συμβούν στη χώρα μου. Το πρώτο από αυτά ηταν η δολοφονία του Άλεξ από πέντε συμμαθητές του. Μετά ένας 20χρονος προσπαθεί να σκοτώσει συμφοιτητές του και αυτοκτονεί. Δημοσιεύεται βίντεο με ξυλοδαρμό μεταναστών από αστυνομικούς. Αστυνομικός σκοτώνει μαθητή. Τέλος και μετά από πολλά άλλα που μεσολάβησαν, μετανάστης σκοτώνει κάποιον για να του κλέψει την κάμερα. Μπορεί όλα αυτά τα γεγονότα να φαίνονται άσχετα μεταξύ τους όμως κατά τη γνώμη μου έχουν κοινό παρονομαστή την κοινωνική παρακμή. Κάθε λίγο γινόμαστε παθητικοί παρατηρητές γεγονότων που μας εκπλήσουν γιατί δεν είχαν συμβεί ποτέ πριν. Και το καθένα είναι χειρότερο από το προηγούμενο. Σαν ένα τζάνκι που πέφτει όλο και σε χειρότερα ναρκωτικά.

Τις προάλλες πέρναγαν δύο ηλικιωμένες  με τα καρότσια τους από τη λαική κατω από το σπίτι μου και συζήταγαν για το πώς η Ελλάδα καταστράφηκε από τους μετανάστες (από τους οποίους βέβαια μετά θα αγόραζαν «τα καλύτερα πράσα – δεν έχεις ξαναφάει τέτοια»). Συγκεκριμένα έλεγαν «Γεμίσαμε πιά. Παλιά κοιμόμασταν με ανοιχτές τις πόρτες. Να πάνε στο διάολο». Δεν ξέρω αν το μεγαλύτερο πρόβλημα της Ελλάδας αυτή τη στιγμή είναι ότι δεν κοιμόμαστε με ανοιχτές τις πόρτες, πάντως δεν είναι λίγα τα εγκλήματα που έχουν προκληθεί όχι μόνο από Έλληνες αλλά και από το ίδιο το κράτος (αν θεωρήσει κάποιος ότι η Ελλάδα είναι μια νορμάλ χώρα όπου οι αστυνομικοί οντως εκπροσωπούν το κράτος).

Κατά τη γνώμη μου, η Ελλάδα όπως και οποιαδήποτε άλλη χώρα, δεν θα έπρεπε να θεωρείται η «χώρα των Ελλήνων» αλλά απλά μια συγκεκριμένη έκταση γης που κατοικείται από μια ομάδα ανθρώπων ασχέτως εθνικότητας. Από τη στιγμή που κάποιος μένει εδώ είναι μέρος της κοινωνίας μας, ακόμα και αν βρίσκεται στη χώρα λαθραία.

Από την άλλη όμως η κοινωνική κατρακύλα της Ελλάδας βρωντοφωνάζει ότι χρειάζονται μεγάλες και γρήγορες αλλαγές, όποιες και αν είναι οι παράπλευρες απώλειες. Δεν μπορώ να φανταστώ ένα τρόπο με τον οποίο θα μπορούσε να έχει αποφευχθεί το προχθεσινό γεγονός σίγουρα όμως ήταν άλλο ένα ηχηρό σήμα κινδύνου.

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Δ. Πολιτάκης / Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Μπορεί να έχει άμεση ανάγκη κάποιου είδους ανάπλασης η Πλατεία Εξαρχείων, το τελευταίο που χρειάζεται όμως είναι ένα μίζερο χριστουγεννιάτικο δέντρο με το ζόρι.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Β. Βαμβακάς / Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Οποιοσδήποτε απολογισμός της είναι καταδικασμένος στη μερικότητα, αφού έχουν συμβεί άπειρα γεγονότα που στιγμάτισαν τις ζωές όλων μας ‒ δύσκολο να μπουν σε μια αντικειμενική σειρά.
ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΒΑΜΒΑΚΑ
Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Β. Στεργίου / Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Αντί να βλέπουμε τη χώρα σαν άδεια πισίνα όπου πρέπει να γυρίσουν τα ξενιτεμένα της μυαλά για να γεμίσει, ας αλλάξουμε τα κολλημένα μυαλά σ' αυτόν εδώ και σε άλλους τόπους.
ΤΗΣ ΒΙΒΙΑΝ ΣΤΕΡΓΙΟΥ