Ακούγονται διάφορα αυτή την εποχή για τη συντετριμμένη ελληνική κοινωνία και τα υποτίθεται ασύλληπτα βασανιστήρια που υπέστη ο Βαγγέλης Γιακουμάκης. Κροκοδείλια δάκρυα παντού, είδαμε μέχρι και το ομοφοβικό newsbomb.gr να θρηνεί (τί άλλο θα δουν τα μάτια μας). Πώς γίνεται λέει η ελληνική κοινωνία των παλικαριών και του φιλότιμου να πράττει τέτοιες πράξεις; Μα αυτή ακριβώς είναι η κοινωνία του bullying: η μάτσο κοινωνία των παλικαριών που ξεχωρίζουν τους άντρες από τους μη άντρες από νωρίς. Στο πέρασμα τους, θα επικρατήσει μόνο ο πιο ισχυρός. Οραματίζομαι μια καλύτερη κοινωνία, στην οποία το αριστουργηματικό άρθρο του Ιού της Κυριακής “Ο Φαλλός του Έθνους” θα ήταν απαραίτητο σχολικό ανάγνωσμα.
Αλλά ποιοί είναι τελικά αυτοί που θα κάναν μια τέτοια αποτρόπαιη πράξη που μπορεί να οδηγήσει μέχρι και στο θάνατο; Ε λοιπόν, δεν είναι μόνο τα στρατευμένα παλικάρια της Χρυσής Αυγής. Είναι όλα αυτα τα alpha-πατριαρχικά-αγόρια ανάμεσα μας/σας που “κάνουν πλάκα”. Αυτά που θα κάνουν το σεξιστικό σχολιάκι και όταν τους την πεις θα σου πουν πως δεν έχεις χιούμορ. Το ζήτημα του χιούμορ και της ελευθερίας έκφρασης βγήκε αρκετά στην επιφάνεια τον τελευταίο καιρό με την περίπτωση της Charlie Hebdo, όπου και συζητήθηκαν διάφορα για την ελευθερία της έκφρασης και τα όρια του χιούμορ, ποιός είναι ο δυνατός και ποιος ο αδύναμος που πλήττεται κλπ. Σε μια εξαιρετική ανάλυση του αγορίστικου σχολικού χιούμορ, οι Mary Jane Kehily και Anoop Nayak εξηγούν πώς η ανδρική ετεροφυλοφιλική κυριαρχία ενδυναμώνεται μέσω του χιούμορ στο σχολείο, με τη χρήση στοχοποίησης συγκεκριμένων προσώπων και το ξεκαθάρισμα του ποιοι είναι “in” σε μια αγορίστικη κλίκα (που επικρατεί στην τάξη) και ποιοι “out” (συνήθως γυναίκες και αγόρια με μη ξεκάθαρα αρρενωπή επιτέλεση).
σχόλια