Γιώργος Καρναβάς, Δημήτρης Παπαϊωάννου
Διοργανωτές Synch Festival
Το μόνο ελληνικό φεστιβάλ που προκαλεί το ενδιαφέρον των ξένων εντύπων (το «Wire» του αφιέρωσε περισσότερο χώρο για παρουσίαση απ' ό,τι στα αγγλικά αντίστοιχα) και το μόνο που έχει τόσο μεγάλη γκάμα ήχων και δίνει χώρο σε νέους Έλληνες δημιουργούς. Φέτος μετακόμισε από το Λαύριο στο κέντρο της πόλης, στην Τεχνόπολη στο Γκάζι, εντάχθηκε στο Φεστιβάλ Αθηνών και ήταν αναμενόμενα πετυχημένο. «Μας ενδιαφέρει να περνάμε καλά, να το διασκεδάζουμε», λέει ο Δημήτρης Παπαϊωάννου, «παρ' όλο που δεν μας μένει χρόνος με τόση δουλειά να το χαρούμε, πάνω απ' όλα όμως μας ενδιαφέρει να διασκεδάσει πραγματικά ο κόσμος που θα έρθει. Στις 20 Δεκεμβρίου ξεκινάμε on line το synch radio με podcast από όλα τα live του φεστιβάλ! Το 2008 υπόσχεται μεγάλες εκπλήξεις».
Rotting Christ
Metal Heroes
Η
Ελλάδα εκτός από φέτα, στραγγιστό
γιαούρτι και παρθένο ελαιόλαδο εξάγει
και τους Rotting Christ! Αναμφίβολα το πιο
διάσημο σε παγκόσμιο επίπεδο ελληνικό
συγκρότημα, οι Rotting Christ φέτος έκλεισαν
20 χρόνια. «Δεν μου αρέσει ο όρος
διεθνής καριέρα... απλά εδώ και 10 συνεχόμενα
χρόνια έχουμε κάνει στο εξωτερικό πάνω
από 700 συναυλίες» εξηγεί με σεμνότητα
ο frontman Σάκης. Το 2007 ήταν η χρονιά τους:
o τελευταίος τους δίσκος Theogonia, που
κυκλοφόρησε από τη γαλλική Season of Mist,
έλαβε διθυραμβικές κριτικές και μόνο.
Έκαναν συναυλίες σε μέρη που κανένα
ελληνικό συγκρότημα δεν έχει φανταστεί
ούτε στα πιο τρελά όνειρά του (Ισλανδία,
Σιβηρία, Χιλή...). Φιγουράρισαν σε 8
εξώφυλλα διαφορετικών (έγκυρων) μουσικών
περιοδικών, εκ των οποίων τα 6 είναι
ξένα, μεταξύ τους και το αγγλικό
περιοδικό-βίβλος του metal «Terrorizer»!
Ινώ
Μέη
Κωστής Κατσακιώρης
Manager, Big Fiasco
Η Big Fiasco μετράει λίγο περισσότερο από έναν χρόνο ζωής, η σχέση όμως του Κωστή με την ΕΜΙ ξεκινάει το 1997 με το single των Βαβυλώνα «Πολισμανία», που εξακολουθεί να βρίσκεται στα charts και να πουλάει δέκα χρόνια μετά! Μέσα στο 2007 έκαναν κυριολεκτικά ντου με το ομώνυμο single του Υποχθόνιου, ξεπερνώντας κάθε προσδοκία, με πολύ καλές πωλήσεις, ringtones, σε καλοκαιρινά club και συνεχή παρουσία στα charts για 48 εβδομάδες. Εκτός από τον Καταχθόνιο, τον Μιχαλάρα και τον Εισβολέα, η Big Fiasco κυκλοφόρησε το άλμπουμ του Σκηνοθέτη (του ιδρυτή των FFC) και έκανε ανοίγματα σε άλλα είδη -εκτός χιπ χοπ- με τους εναλλακτικούς Μετάληρα και σε περισσότερο ηλεκτρονικούς ήχους. «Είναι ωραίο να κάνεις το όνειρό σου πραγματικότητα και ακόμα και στους καιρούς αυτούς των "ισχνών" αγελάδων για τη δισκογραφία, και να είσαι στην αναζήτηση νέων ονομάτων» λέει ο Κωστής...
Locomondo
Μουσικό συγκρότημα
Εκτός από το feel good καλοκαιρινό άλμπουμ Me Wanna Dance, οι Locomondo είναι υπεύθυνοι για τη μεγαλύτερη mouth-to-mouth επιτυχία της χρονιάς και ένα από τα πιο παρεξηγημένα τραγούδια των τελευταίων χρόνων: το «Πίνω μπάφους και παίζω pro». Το κομμάτι, που δεν υπάρχει σε κανένα CD και δεν κυκλοφόρησε ποτέ επίσημα, διαδόθηκε μέσω MySpace, από blog se blog, με mail, χορεύτηκε, ακούστηκε, αγαπήθηκε από την πιτσιρικαρία, έγινε το τραγούδι του καλοκαιριού και... πρωτοσέλιδο σε φυλλάδες που προέβλεπαν τη διαφθορά των νέων και την καταστροφή. Οι ίδιοι αρνήθηκαν να απαντήσουν στα ανόητα σχόλια, και στον απολογισμό σχολιάζουν το θόρυβο που προκάλεσαν: «Εμείς, η παρέα των Locomondo, ούτε τον "ύμνο του χασίς" θέλαμε να γράψουμε ούτε να ωραιοποιήσουμε καταστάσεις εξάρτησης και απομόνωσης. Θέλαμε να περιγράψουμε μια κατάσταση όπως ακριβώς είναι, να πούμε την αλήθεια για όσα συμβαίνουν γύρω μας και να αφήσουμε τον ακροατή να κρίνει. Άλλωστε, όποιος ασχοληθεί με τη μουσική και τους στίχους μας θα δει ξεκάθαρα ποια είναι τα μηνύματα που θέλουμε να περάσουμε: Αγάπη για τη ζωή και τον έρωτα, αισιοδοξία, κέφι, χιούμορ, θετική ενέργεια, κινητικότητα και κοινωνικότητα, ευαισθητοποίηση στα περιβαλλοντικά και κοινωνικά ζητήματα, θάρρος για προσωπικές και κοινωνικές αλλαγές... Είναι απλά ο ενθουσιασμός των εφήβων για το απαγορευμένο, στο πλαίσιο της επανάστασής τους απέναντι στους γονείς; Είναι ένας τρόπος αντίδρασης μιας γενιάς που προσπαθεί να προσανατολιστεί σ' ένα τοπίο που συνεχώς αλλάζει, μιας γενιάς απ' την οποία έχουμε όλο και περισσότερες απαιτήσεις και μας απαντά νευριασμένη «αφήστε με επιτέλους ήσυχο!»; Έχει αντικαταστήσει το pro, στην ψηφιακή εποχή που ζούμε, τη μάζωξη για μπάλα στην (σήμερα ανύπαρκτη) αλάνα της γειτονιάς; Ίσως λίγο απ' όλα. Σίγουρα απ' τη στιγμή που ένα κομμάτι φύγει απ' το δημιουργό του παύει κατά κάποιο τρόπο να του ανήκει, και ο κάθε ακροατής το ακούει για τους δικούς του λόγους. Ας μην κατακρίνουμε τα παιδιά, ας προσπαθήσουμε να τα καταλάβουμε και όλα γύρω θα μας χαμογελάσουν»...
Mary & The Boy
Μουσικό συγκρότημα
Σε μια χρονιά που η ελληνική εναλλακτική σκηνή φαίνεται να βρίσκεται σε μεταίχμιο (ή θα γιγαντωθεί και θα περάσει σε μεγαλύτερο κοινό ή θα επιστρέψει πίσω από εκεί που ξεκίνησε: αυτιστική και για τους λίγους και ομοίους), οι Mary & The Boy συνεχίζουν με επιμονή και δυναμικά, κόντρα σε κακεντρεχή σχόλια και έντονη κριτική, αλλά και με την υποστήριξη μεγάλου μέρους του κοινού - ίσως του πιο πολυάριθμου για συγκρότημα του είδους. Μέσα στο 2007 συνέχισαν τις εμφανίσεις τους σε μικρούς χώρους και support σε μεγάλα ξένα ονόματα, συμμετείχαν σε χοροθέατρο, κυκλοφόρησαν επιτέλους το πρώτο άλμπουμ τους στην πατραϊκή Low Impedance. Ακόμα κι αν δεν είναι του γούστου σου, οι Mary & The Boy είναι απ' τα boy-girl συγκροτήματα-πρότυπο, που δεν μπορείς να αγνοήσεις. Άνοιξαν ένα δρόμο, περιμένουμε να δούμε με ενδιαφέρον τι θα ακολουθήσει.
Νίκος Μπάρλας
Iδιοκτήτης της Klik Records
Πολύ περισσότερο από μια δισκογραφική εταιρεία, κατάφερε μέσα στο 2007 να αυξήσει τις πωλήσεις της και τις χώρες διανομής, από χώρες της Ευρώπης και την Ιαπωνία μέχρι το Ντουμπάι, και να εκτοξεύσει τις ηλεκτρονικές πωλήσεις της μέσα απ' το site της, κατορθώνοντας να λειτουργεί αυτόνομα και κερδοφόρα σε μια εποχή πολύ δύσκολη για τη δισκογραφία. Εκτός από τις 9 δικές τους κυκλοφορίες (απ' το Blue του Νίκου Διαμαντόπουλου και τους Blue Pilots Projects μέχρι τα άλμπουμ του Aris Kokou και του Yosebu), έκαναν συμπαραγωγές με την Undo (Marsheaux), τη Swift (Gpal) και συνεργάστηκαν στη διανομή του Echo του Νίκου Πατρελάκη, τα άλμπουμ των ΙΝΦΟ και ELICA και τις δύο κυκλοφορίες της Ntrop. Μέσα στη χρονιά, επίσης, διοργάνωσαν αρκετές πετυχημένες εκδηλώσεις σε εναλλακτικούς -για το προφίλ της χορευτικής μουσικής- χώρους, καθιερώνοντας events και μίνι φεστιβάλ όπως τα απογευματινά πάρτι Jameson Smooth Sundays στο Galaxy Bar του Hilton, το μεγάλο καλοκαιρινό πάρτι με τους Γιαπωνέζους στην Αίγλη του Ζαππείου, τις Παρασκευές στο Soul, τα events σε συνεργασία με την Kompakt κ.ά. Το 2008 συμπληρώνουν 5 χρόνια ζωής.
George Kontrafouris, Λευτέρης Χριστοφής, Βασίλης Τσαμπρόπουλος
Μουσικοί Jazz
Τρεις πραγματικά σημαντικοί Έλληνες τζαζίστες. Ο George Kontrafouris είναι ένας σπουδαίος πιανίστας, ζει κι εργάζεται στη Φιλανδία και το 2007 κυκλοφόρησε ένα δίσκο που είναι κορυφαίος στο είδος του σε διεθνές επίπεδο. ΣτοLittle Daddy's Blues στρέφεται στο Hammond όργανο και με το κουαρτέτο του μεγαλουργούν. Οι εμφανίσεις του στο Jazz Upstairs ενθουσίασαν. Ο κιθαρίστας Χριστοφής, ο οποίος, μεταξύ άλλων, έχει στο ενεργητικό του και ένα δίσκο στην Blue Note (Nous Icons) με συμμετοχή του Αμερικανού ντράμερ Paul Wertico, παρουσίασε στο Gazarte τη μουσική παράστασηMusic & Dance Project με nu jazz, βραζιλιάνικους και λάτιν ρυθμούς και χορευτικές φιγούρες σε επιμέλεια της Στέφανι Τσάκωνα. Ο Βασίλης Τσαμπρόπουλος είναι ο άνθρωπος που μάγεψε τον Μάνφρεντ Άιχερ και έγινε ο δεύτερος Έλληνας πιανίστας που κυκλοφόρησε δίσκο στην εμβληματική ECM, στο δυναμικό της οποίας ανήκει απ' το 1999 και στην οποία έχει ήδη τέσσερις κυκλοφορίες. Γνήσιος και ανανεωτικός ερμηνευτής της ρομαντικής μουσικής, έχει χαρακτηριστεί και διεθνώς ως ένας από τους κορυφαίους Ευρωπαίους πιανίστες της γενιάς του.
σχόλια