Μπύρα! Γιατί καμία καλή ιστορία δεν ξεκινάει με «κι εκεί που τρώγαμε μία σαλάτα»... Και αυτό το τσιτάτο πρέπει να σας πω, πως είναι πέρα για πέρα αληθινό. Βέβαια ΟΚ, φάγαμε και σαλάτα, αλλά μη νομίζετε, περισσότερο για τη φέτα πηγαίναμε.
Η παρέα μου κι εγώ, δηλαδή άλλοι τρεις μαντράχαλοι σαν κι εμένα κάνουμε παρέα από το σχολείο. Σάββας, Γιώργος, Ηλίας και εγώ Δημήτρης. Κλείσαμε όλοι τα πρώτα «άντα» και θα έλεγε κανείς πως είμαστε μία σοβαρή παρέα. Εκτός από όταν πηγαίνουμε διακοπές μαζί. Το τριήμερο που μας πέρασε, είπαμε να περάσουμε μία δεύτερη εφηβεία στην Πάρο. Μην κρυφογελάτε με τα χάλια μας, σας βλέπω.
Τη Δευτέρα λοιπόν, τελευταία μας μέρα στο νησί, κι αφού παρτάραμε επαρκώς, είπαμε να κάτσουμε σε μια ταβέρνα να πιούμε μια FIX σαν άνθρωποι και να φάμε κανονικά, γιατί όλοι ξέρουμε ότι οι κρέπες στις 6 το πρωί δεν αποτελούν σωστή διατροφή. Παραγγείλαμε τις FIX μας, ήπιαμε τις πρώτες σε δευτερόλεπτα κι έπειτα συνεχίσαμε με καθιερωμένη χωριάτικη και μπριζόλα. Μπύρα και μπριζόλα. Είμαστε άντρες εμείς. Μη σας τα πολυλογώ, σκάσαμε στο φαΐ και το πλάνο ήταν να συνεχίσουμε να πίνουμε μέχρι να μπούμε στο καράβι το οποίο έφευγε στις 9 το βράδυ. Το πλάνο μας πήγαινε καλά, μέχρι που ο Γιώργος μεράκλωσε κάπως και άρχισε να τραγουδάει. Τι το 'θελες ρε Γιωργάκη το τραγούδι λες και είμαστε σε ελληνική ταινία; Τέλος πάντων. Μία άλλη αντίστοιχη σοβαρή παρέα από δίπλα είχε μαζί ένα μπουζούκι. Και μετά...Τι μετά;; Μετά ξεκινήσαμε τα ρεμπέτικα, και δώστου τραγούδι κι δώστου μπύρα, και πέρναγαν οι τουρίστες και μας έβγαζαν και φωτoγραφίες λες και ήμασταν αξιοθέατο. Ο Σάββας που δεν έχει καμία σχέση με τη μουσική χτυπούσε με το πιρούνι τα μπουκάλια της μπύρας για να δώσει το ρυθμό, μέχρι που ένας από τη διπλανή παρέα του έδωσε μια μαύρη ΦΙΞ και του είπε, «δεν νομίζεις ότι είναι καλύτερα να την πιεις από το να τη βαράς;». Έτσι κι έγινε ευτυχώς. Ο Ηλίας που είναι ο πιο ντροπαλός, σιγοτραγουδούσε και τραβούσε φωτογραφίες από τη φάση και ανέβαζε στο instagram. Κι εγώ; Εγώ προσπαθούσα
Η ώρα περνούσε και όπως σωστά προβλέψατε, χάσαμε το καράβι και πήραμε αυτό που έφευγε στις 2 τα χαράματα. Αλλά είμαστε κύριοι, πήγαμε και στις δουλειές μας. Μη βλέπετε που εγώ κάθομαι και τα γράφω. Τα γράφω γιατί αυτή η Δευτέρα πρέπει να μείνει χαραγμένη στην ιστορία των απανταχού 30άρηδων που αγαπούν τη μπύρα και δε θέλουν να μεγαλώσουν.
σχόλια