Στην Κύπρο, παρά το μικρό του μεγέθους της και συναφώς τη στενότητα των κοινωνικών, πολιτικών, πανεπιστημιακών, νυχτερινών, φιλικών, οικογενειακών, υπόγειων, υπέργειων, ερωτικών, μαύρων κύκλων της, όχι, δε γνωρίζουν οι πάντες τους πάντες.
Ναι, ξέρω ότι δυσκολεύομαι να σε πείσω. Καμιά φορά δυσκολεύομαι να πείσω κι εμένα. Η έκφραση «από κάπου σε ξέρω» παίζει μονίμως και αδιάλειπτα ανάμεσά μας (γκομενοπαγίδα χωρίς υπόθεση υπόσταση), γιατί όλο και κάπου θα τους είδες όλους. Συχνά παίζω το παιχνίδι μέτρα-πόσες-μη-γνώριμες-από-κάπου-φάτσες-είδες-σήμερα κι η αλήθεια είναι ότι σχεδόν πάντα βγαίνω χαμένη (δύο στις δέκα ήταν το τελευταίο μου σκορ). Αν όμως το όριο είναι οι πάντες, οι οκτακόσιες τόσες χιλιάδες δηλαδή, είναι πρακτικά αδύνατο να βγω κερδισμένη.
Ισχύει βεβαίως ότι οι πάντες είναι εν δυνάμει πιθανοί μελλοντικοί σου γνωστοί. Κάπου, κάπως, κάποτε, άμα σπάσει ο διάολος το ποδάρι, μπορεί οι πάντες να γνωρίσουν κάποιους από τους υπόλοιπους... πάντες. Πολλοί λοιπόν εδώ κάτω, σοφοί όντες, προσέχουν τις κινήσεις τους, τις κουβέντες τους, τις ορμές τους, τα ένστικτά τους, τα βλέμματά τους, γιατί ποτέ δεν ξέρεις πότε, πώς, πού μπορεί να έρθεις αντιμέτωπος με τους ποιους; Μα τους πάντες φυσικά!
Όσο "προσεκτικός" όμως κι αν προσπαθεί κάποιος να είναι, δύσκολα μπορεί να ξεφύγει από τη "μικρότητα" της μοίρας που τον ευλόγησε να γεννηθεί εδώ κάτω. Απόδειξη αυτού οι απίστευτες ιστορίες καθημερινής τρέλας που μοιραζόμαστε μεταξύ μας. Η κολλητή που τα 'φτιαξε με τον πρώην της πρώην του ξαδέλφου της, του οποίου η μάνα έχει για εργοδότη το γείτονά της, του οποίου η κόρη βγαίνει με τον πρώην της, ο οποίος σήμερα είναι εργοδότης του πρώην, δηλαδή του νυν (νομίζω) -και συνεχίζεται- όπως και άλλα παρόμοια αποτελούν σταθερή σύμβαση της "μικρής" μας ζωής.
Παρότι όμως οι πάντες είναι εν δυνάμει μελλοντικοί σου γνωστοί, είπαμε, δε γνωρίζουν οι πάντες τους πάντες. Μύθος. Η αλήθεια όμως είναι ότι οι πάντες γνωρίζουν τα πάντα ή σχεδόν τα πάντα (για τους πάντες).
Είναι απίστευτο πόσες ιστορίες μπορεί να μάθεις εδώ κάτω για άτομα που όχι μόνο δε γνωρίζεις προσωπικά, αλλά που μπορεί να μη συνάντησες και ποτέ (μέχρι στιγμής τουλάχιστον!). Οι ίδιοι μάλιστα μπορεί να μη γνωρίζουν καν την ύπαρξή σου. Ναι, εδώ κάτω big brother is watching you χωρίς κάμερες, όχι αστεία. Ο δε Ζάκερμπεργκ βρίσκεται έτη φωτός μακριά από τις άπειρες διαστάσεις που μπορεί να πάρει η "κοινωνική δικτύωση" εδώ κάτω. Applied mathematics για μας!
Σ' έχω ακούσει πολλές φορές να παραπονιέσαι για τη "μικρότητά" μας, προσδίδοντάς της χαρακτηριστικά που ξεπερνούν τα γεωγραφικά μας όρια. Να είσαι σίγουρος όμως ότι κι εγώ, όπως και όλοι οι από κάτω, μοιραζόμαστε το ίδιο παράπονο, την ίδια ταλαιπωρία, την ίδια φρίκη μ' εσένα, κάθε φορά που η "μικρότητά" μας παίρνει διαστάσεις εισβολής στην προσωπική, ιδιωτική, οικογενειακή, κοινωνική, επαγγελματική μας ζωή.
Επειδή όμως δε γουστάρω να μου κάνεις κριτική ή εγώ να κάνω αυτοκριτική έχοντας υπόψη μόνο τη μια όψη του νομίσματος, θέλω να μάθεις και μια άλλη αλήθεια (πολλές αλήθειες σήμερα). Πέρα από τις τραγικές, ενίοτε εφιαλτικές ή ανυπόφορες "μικρές" ιστορίες που λαμβάνουν χώρα εδώ κάτω, να είσαι σίγουρος ότι η "μικρότητά" μας μπορεί πολλές φορές να είναι εξίσου διασκεδαστική, αποτελεσματική, ενίοτε και σωτήρια.
Κλείνεις, ας πούμε, ένα τυχαίο δωμάτιο σε τουριστικό κατάλυμα στον Πρωταρά για ένα παραθαλάσσιο διήμερο με τις κολλητές και στο διπλανό δωμάτιο μένει ο τύπος με το μπλαζέ ύφος, με τον οποίο η κολλητή νούμερο ένα μοιράστηκε το προηγούμενο βράδυ ανεκπλήρωτες αμφιλεγόμενες ερωτικές στιγμές. Μόλις κέρδισες ένα διήμερο ψυχαναλυτικών συζητήσεων, μπαλκονο-παρακολουθήσεων κι ερωτικών εξομολογήσεων απείρου κάλλους!
Θέλεις να προωθήσεις την επιχείρησή σου; Εύκολο! Εδώ κάτω η διαφήμιση υποκλίνεται μπροστά στο μέγεθος της "μικρότητάς" μας. Απλά κάνε τη δουλειά σου σωστά. Θα το μάθουν οι πάντες!
Θα το σοβαρέψω λίγο, απλά και μόνο για να σε πείσω ότι η, κατά τα άλλα κατακριτέα "μικρότητά" μας, μπορεί να σώσει ζωές. Πρόσφατα, ένα αγοράκι δεκαοχτώ μηνών έπεσε θύμα απαγωγής. Δεν έχει σημασία ποιο, πώς, πού, πότε, γιατί. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι τα περιορισμένα μας γεωγραφικά όρια, σε συνδυασμό με την άμεση κινητοποίηση των αρχών και τη χωρίς προηγούμενο ευαισθητοποίηση όλων μας οδήγησαν στη ματαίωση των χωρίς-τον-ξενοδόχο-σχεδίων των απαγωγέων. Λιμάνια, αεροδρόμια, οδοφράγματα, δρόμοι έγιναν απροσπέλαστα, η φωτογραφία του μικρού αγοριού κατέκλυσε όλα τα ηλεκτρονικά μέσα και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, η απαγωγή έγινε πρώτη είδηση σε όλα τα κανάλια και τους ραδιοσταθμούς. Οι πάντες κινητοποιήθηκαν άμεσα και με κάθε μέσο. Οι (άθλιοι) απαγωγείς, αποκλεισμένοι από παντού, εγκατέλειψαν το αγοράκι σε ένα κοιμητήριο, όπου εντοπίστηκε από μια γυναίκα. Η γυναίκα, γνωρίζοντας την υπόθεση από την οποία βούιξε όλο το νησί, ενημέρωσε άμεσα τις αρχές. Το αγοράκι λοιπόν, χάρη στη "μικρότητά" μας, μέσα σε διάστημα λίγων ωρών βρέθηκε ξανά στα χέρια των γονιών του (κουφάθηκες;).
Πίστεψέ με λοιπόν, η Κύπρος «είναι μικρή, για να είναι θλιβερή, μωρό μου». Αυτό ακριβώς!
σχόλια