Ο Nicolas Jaar πρέπει να έχει περάσει πολύ ωραία στην Ελλάδα, δηλαδή στη Θεσσαλονίκη που έπαιξε πέρσι, και μάλλον στο δικό της φως αναφέρεται στο Greek Light. Το Greek Light είναι ένα τραγούδι από το νέο [εξαιρετικό] άλμπουμ που έφτιαξε με τον κιθαρίστα Dave Harrington ως Darkside.
Ακούω το Psychic [έτσι λένε το άλμπουμ] εδώ και μια βδομάδα ασταμάτητα και νομίζω ότι μπορώ να το βάλω άνετα δίπλα στο Moon Safari των Air, μιλάμε για τόσο καλό δίσκο. Δεν μπορώ να θυμηθώ άλλον δίσκο τα τελευταία χρόνια που να έχει κολλήσει στο player μου και να μην έχω διάθεση να ακούσω τίποτα άλλο [εκτός ίσως από το Untrue του Burial]. Το Psychic είναι ένα prog rock αριστούργημα που θα μπορούσε να είχε γραφτεί και στα μέσα του ’70 και σήμερα θα ήταν ένα κλασικό άλμπουμ. Για πολλούς είναι το άλμπουμ της χρονιάς και έχει και όλα «τα φόντα» για να γίνει κλασικό. Ξεκινάει με ένα επικό κομμάτι 11 λεπτών που ήταν και το teaser για το δίσκο και δημιούργησε τρελές προσδοκίες απ’ το καλοκαίρι που το ανέβασαν στο YouTube που είναι σαν Pink Floyd και Can μαζί, με χορωδιακά μουρμουρητά πάνω σε ξεσηκωτικές μπασογραμμές που είναι αδύνατο να μην σε ταρακουνήσουν, και μετά τραβάει και τραβάει και κορυφώνεται και είναι λίγο σαν να κάνεις σεξ, αλλά καλό σεξ. Το Golden Arrow δεν είναι και τόσο τυχαίος τίτλος. Βλέπεις καλειδοσκοπικά χρώματα, ακούς υγρά να χύνονται, και μετά αποκαλύπτεται η μελωδία του Sitra που είναι μόλις ένα λεπτό και 22 δευτερόλεπτα αλλά λιγωτικό. Στη συνέχεια το Heart χρησιμοποιεί το ρυθμό από το χτύπο μιας «λαχανιασμένης» καρδιάς ως βασικό μοτίβο, ενώ στο Paper Trails ακούγεται σαν τον Tom Waits σε 2step μπλουζ [αν σου έλεγαν πριν από δύο χρόνια ότι αυτός είναι ο Nicolas Jaar θα νόμιζες ότι σου κάνουν πλάκα]. Το πιο αγαπημένο μου τραγούδι στο δίσκο είναι και η πιο χορευτική στιγμή του, το The Only Shrine I’ve Seen, που ξεκινάει με claps, disco hooks και κουδουνάκια και γίνεται ένα μεγαλειώδες επικό κομμάτι από αυτά που αργούν να αποκαλυφθούν, αλλά όταν παίξουν σε κλαμπ προκαλούν πανζουρλισμό. Οι φάνκι κιθάρες είναι σαν Prince απ’ το Sign o’ the times και έχει και χαλαρωτικό κλείσιμο [να δεις που θα είναι έτοιμα ήδη και τα remix]. Το Freak Go Home είναι σαν κομμάτι απ’ το Purple Rain. Άλλο απίθανο κομμάτι για χορό. Το Metatron θα μπορούσε να είναι και στο Moon Safari.
Είναι τεράστια η πρόοδος που έχει κάνει ο Nicolas με αυτόν τον δίσκο. Το Psychic είναι η εκδίκηση του χίψτερ, όχι ότι το Moon Safari δεν ήταν δηλαδή, αλλά τότε δεν τον χρησιμοποιούσαν ακόμα τον όρο. Και μπαίνει δίπλα στο αριστούργημα του Forest Swords [Engravings] και το Nexus των Young Echo, την τετράδα με τους καλύτερους δίσκους που έχω ακούσει από την αρχή του καλοκαιριού. Ο τέταρτος είναι του Larry.
[Οι φωτο είναι επιλογές κάποιων πολύ αγαπημένων μου στο instagram. Για συνοδεία στις μουσικές των Darkside. Ας με συγχωρήσουν οι καλλιτέχνες για τα credits].
σχόλια