Ο νέος σύγχρονος ελληνικός χορός

Rush

Το Rush της κολεκτίβας trio 7d9 θα παρουσιαστεί πρώτη φορά στην Ελλάδα, ενώ ανέβηκε πρώτη φορά στο θεάτρο Dampfzentrale στη Βέρνη της Ελβετίας τον Ιούνιο του 2010. Η κολεκτίβα δημιουργήθηκε το 2007 στη Βέρνη απο την Ξένια Θεμελή, τον Χρήστο Στρινόπουλο και τη Marion Ruchti. Έχει κάνει 3 παραγωγές ως τώρα, ενώ έχει περιοδεύσει σε μέρη όπως το Theater am Gleis στο Winterthur, το Théâtre Philippe Saire Lausanne, το Théâtre de la Fourmie Luzern και το Centre National de la Dance στο Παρίσι. «Η παράσταση είναι αποτέλεσμα έρευνας πάνω στο θέμα της έξαρσης. Εξερευνά την έξαρση στις διάφορες μορφές με τις οποίες εμφανίζεται στην ανθρώπινη εμπειρία. Στην παράσταση ο σχολιασμός αυτός γίνεται εξελικτικά, ξεκινώντας από την ύπαρξη του ενθουσιασμού στην καθημερινότητα του ανθρώπου ως μορφή διασκέδασης και εκτόνωσης σε αποδεκτό κοινωνικό πλαίσιο και καταλήγοντας σ’ ένα πρωτόγονο ένστικτο. Για παράδειγμα, μια μορφή του πρώτου είδους ενθουσιασμού που αναφέρεται θα μπορούσε να είναι αυτό που αισθάνεται κανείς στο τρενάκι του λούνα-παρκ ή σε ένα πάρτι και του δεύτερου είδους το αποτέλεσμα μιας συνθήκης έκτακτης ανάγκης σε μια κατάσταση επιβίωσης/κυριαρχίας. Με βάση λοιπόν την έρευνά μας σ’ αυτό το θέμα και σ’ αυτόν τον τρόπο επεξεργασίας του στήθηκε η παράσταση», εξηγεί η Ξένια Θεμελή.

trio 7d9, «Rush», 11-12/06, Πειραιώς 260 (Χώρος Ε), η προπώληση έχει ξεκινήσει.

Παπαγάλοι στον βυθό

«Η παράσταση είναι μία χοροθεατρική σόλο περφόρμανς που συνδυάζει απροσδόκητα την κίνηση, τη φωνή, τις λεπτομερείς εκφράσεις του προσώπου και τη μουσική. Δεν στοχεύω στο λογικό αλλά ούτε απαραίτητα στο παράλογο. Η σύνθεση στο σύνολό της βασίζεται στην ανάπτυξη μιας έντονης και παράλληλα εύθραυστης παρουσίας της περφόρμερ», λέει η χορογράφος Ελπίδα Ορφανίδου, η οποία, ύστερα από εξαιρετικές σπουδές στο εξωτερικό και το ανέβασμα διάφορων παραστάσεών της σε Βερολίνο, Λονδίνο και Παρίσι, παρουσιάζει για πρώτη φορά τη δουλειά της στην Αθήνα. «Πρόκειται γι' άλλοτε απόλυτα χορογραφημένη κίνηση κι άλλοτε αυτοσχεδιαστική, δομημένη πάνω σε αντιφατικές οδηγίες. Το κινητικό λεξιλόγιο αναδύεται μέσα από μία διαδικασία συνεχών μεταμορφώσεων που προσκαλούν τον θεατή σε μία ευαίσθητη αντίληψη της λεπτομέρειας της έκφρασης», συμπληρώνει η ταλαντούχα χορογράφος.

Ελπίδα Ορφανίδου «Παπαγάλοι στον βυθό», 11-12/06, Πειραιώς 260 (Χώρος Ε), η προπώληση έχει ξεκινήσει.

Double Take

Η ομάδα The Plant είναι μια πολυεθνική κολεκτίβα που δημιουργήθηκε το 2009 από τρεις καλλι- τέχνες-ερμηνευτές, την Παναγιώτα Καλλιμάνη, τον Filipe Lourenco και τη Laurie Young, με αφορμή το Φεστιβάλ Αθηνών, κι η πρώτη δημιουργία τους είχε τίτλο Τριάντα (Trente). Τώρα επιστρέφουν με το Double Take, μια παράσταση που φιλοδοξεί να φωτίσει την αίσθηση του βλέμματος, παίρνοντας ως σημείο εκκίνησης την προσωπική μας έκθεση σ’ αυτό ως ανθρώπινη ύπαρξη αλλά και αυτή που προϋποθέτει η τέχνη του ερμηνευτή. «Πρόκειται για μια απόπειρα σκηνοθεσίας της ηδονικής ματιάς ή, για ν' αναφερθούμε στον όρο που χρησιμοποιείται από τη Laura Mulvey, του “σκοποφιλικού” βλέμματος, με άλλα λόγια της ηδονής του παρατηρείν», λέει η Παναγιώτα Καλλιμάνη. «Βυθιζόμαστε στην τέχνη του Άλφρεντ Χίτσκοκ και τη ζωγραφική του Έντουαρντ Χόπερ, των οποίων η εστίαση, το φως και οι στάσεις προσώπων υπό παρατήρηση μέσα από τα παράθυρα ή όταν κοιτάζουν έξω υποδεικνύουν στον θεατή το να γίνει και αυτός “ηδονοβλεψίας” της σκηνής. Επιχειρούμε να διεισδύσουμε στα μύχια του καθενός για να κάνουμε το σώμα να μιλήσει, σε όλη του τη βιαιότητα, την αδυναμία, την ηδυπάθεια, τις διαθέσεις, τη μοναξιά, τις εμμονές του, την έλλειψη ματιάς, τις φαντασιώσεις… Το σώμα θα γίνει για μας το μόνο έδαφος αντίστασης, το τελευταίο καταφύγιο, εκεί που η ταυτότητα και η μορφή του πρέπει ν' απελευθερωθούν προς και ενάντια σε όλα».

Κολεκτίβα χορού The Plant, «Double Take», 29-20/06, Πειραιώς 260 (Χώρος Ε), έναρξη προπώλησης: 08/06

Υπερπαραγωγή

H παράσταση της κολεκτίβας Lemurius βασίζεται σε μια πρωτότυπη ιδέα. Για να φτάσουν στο τελικό αποτέλεσμα έδωσαν σε 90 ανθρώπους (όχι απαραίτητα από τον χορευτικό κόσμο) ένα ερωτηματολόγιο και τους ζήτησαν να απαντήσουν στις εξής ερωτήσεις: α) τι δράση-κίνηση θα θέλατε να δείτε σε μια παράσταση χορού, β) τι δεν θα θέλατε να δείτε, γ) ποια επαναλαμβανόμενη δράση θα βλέπατε για 10’ συνεχόμενα, δ) πώς θα θέλατε ν' αρχίσει μια παράσταση, ε) πώς θα θέλατε να τελειώσει μια παράσταση. Στη συνέχεια πήραν τις απαντήσεις και προσπάθησαν να τις οπτικοποιήσουν με κίνηση, όχι με χορό, «γιατί βρήκαμε μια ιδέα για το πώς θα τις παρουσιάζαμε και φτιάξαμε έναν “κορμό”, ώστε να συνυπάρχουν όλα αυτά τα ετερόκλητα στοιχεία με αρμονία», λέει ο Νίκος Δραγώνας, ένας εκ των τριών μελών της ομάδας (μαζί με τον Γιάννη Μανταφούνη και την Κατερίνα Σκιαδά). «Το έργο δεν πραγματεύεται κάτι συγκεκριμένο ως κεντρικό θέμα, αλλά γέννησε μια δική του δομή κι εξελίχτηκε σε μια πολύπλευρη προσωπικότητα που άλλοτε μοιάζει πιο ψυχρή και αποστασιοποιημένη κι άλλοτε αποκτά ένα έντονο χιούμορ που του επιτρέπει να αυτοσαρκάζεται», συμπληρώνει.

Κολεκτίβα χορού Lemurius, «Υπερπαραγωγή», 15-16/06, Πειραιώς 260 (Χώρος Ε), η προπώληση έχει ξεκινήσει.

Κοίτα με

Η νέα παράσταση της Πέρσας Σταματοπούλου είναι ένας διάλογος μεταξύ δύο σωμάτων με πρωταγωνιστή το βλέμμα, το οποίο πυροδοτεί τις σχέσεις που εξελίσσονται με τον άλλον αλλά και με τον ίδιο μας τον εαυτό. «Υποθέσαμε ότι κάθε βλέμμα κρύβει μέσα του πολλές μικρές ιστορίες κι ότι τα μάτια είναι όντως ο καθρέφτης της ψυχής κι αφήσαμε αυτήν τη σκέψη να μας ταξιδέψει και να μας οδηγήσει σε μια βουτιά προς τα μέσα, εστιάζοντας σ’ έναν αθέατο κόσμο καταστάσεων και συναισθημάτων», λέει η χορογράφος. Η παράσταστη δεν έχει αρχή, μέση και τέλος. Αποτελείται από μικρές ιστορίες, εικόνες, δράσεις, σε καθεμιά από τις οποίες συμπεριλαμβάνεται ένας ολόκληρος μικρόκοσμος. «Φλερτάρει με το “φαίνεσθαι” και το “είναι”, αφήνει τον θεατή ελεύθερο να ερμηνεύσει, να δει και ίσως και να ταυτιστεί με κάτι, παίζει με την έκθεση μέσα από την πραγματική και μεταφορική γύμνια, δεν θέτει ερωτήσεις ούτε απαντάει σε κάτι συγκεκριμένο. Στηρίζεται σε σιωπές, σε μικρές και αναπάντεχες εκρήξεις και λειτουργεί άλλοτε ως παράκληση κι άλλοτε ως προσταγή, αναζητώντας μία εκφραση επικοινωνίας που μπορεί να έχει χαθεί πια», συμπληρώνει. Την παράσταση συνυπογράφουν οι χορευτές Μαρκέλλα Μανωλιάδη και Γιώργος Κατσιφάκης. Ομάδα Σύγχρονου Χορού Πέρσας Σταματοπούλου,

«Κοίτα με», 25-26/06, Πειραιώς 260 (Χώρος Έ), έναρξη προπώλησης: 04/06