Ο Τζίμης Πανούσης σχολιάζει την ταινία "Ίσως, αύριο" / "In a better world"

Η βραβευμένη με Όσκαρ και χρυσή σφαίρα ταινία της Suzanne Bier, που «έκλεψε» το αγαλματάκι από τον «Κυνόδοντα»  κάθε άλλο παρά αδιάφορους μας άφησε. Σάββατο βράδυ και μας πιάσανε τα υπαρξιακά μας πάλι. Η καλύτερη στιγμή για βόλτα στο κέντρο με κινηματογραφική διάθεση για την διθυραμβικού σχολιασμού ταινία «Ίσως, Αύριο»/«In a better world».  Δεν ξέρω για εσάς, πάντως εγώ έφυγα μουδιασμένη  από την κινηματογραφική αίθουσα. Aπ'τη μια αναρωτιέσαι: "Από πού αντλούν άραγε τόση μεγαλοψυχία (συγχώρεση) και αισιοδοξία (κάθαρση) στη μακρινή Δανία ;". Απ'την άλλη επιβεβαιώνεις το αποτέλεσμα: "Αριστουργηματικό το  περιεχόμενο και η σκηνοθεσία με έμφαση  σε ρεαλιστικά ζητήματα όπως αυτό της ωμής  βίας και της διαχείρισης  ανθρώπινων σχέσεων". Κι’ όμως κάτι δε μου  κολλάει …Θες το happy end; Θες ο γιατρός - πολίτης του κόσμου που διατηρεί  την ψυχραιμία του με μια αποστειρωμένη  και απαθή στάση την ώρα που γύρω του σκοτώνεται – βιάζεται  η ανθρώπινη φύση; Θες η αγριότητα – βαρβαρότητα των 2 ανήλικων παιδιών;  Την απάντηση μου την έδωσε ο Τζίμης Πανούσης αμέσως μετά το τέλος της ταινίας. Όταν λοιπόν τον ρώτησα πως του φάνηκε μου είπε το εξής : “Σε γενικές γραμμές μου άρεσε αν και η σκηνοθέτης δε μας τα είπε καλά… Με άλλα λόγια  δεν την βρήκα “politically correct”… Δεν είναι δυνατόν μέσα στο στρατόπεδο προσφύγων όπου το ανθρωπόμορφο τέρας ξεκοιλιάζει  παιδιά και βιάζει γυναίκες να ζητά να τον θεραπεύσεις και εσύ να ασκείς το επάγγελμα σου, σα να μη συμβαίνει τίποτα,  σφυρίζοντας αδιάφορα … Δεν ξέρω αν ήταν αυτό που περίμενα – ήθελα να ακούσω για να ανακουφιστώ αφου κατ' εμέ το συγκεκριμένο ζήτημα χαίρει ειδικής - ηθικής μεταχείρισης. Αν και οι απόψεις διίστανται, κοινός παρονομαστής παραμένει το κόκκινο χαλί που το κατέταξε πρώτο στην κατηγορία της ξενόγλωσσης ταινίας.