Το νέο κείμενο της ποιήτριας Γλυκερίας Μπασδέκη παρουσιάζεται 22, 23 & 24 Αυγούστου στο Θέατρο Αντιγόνη Βαλάκου της Καβάλας σε σκηνοθεσία Θοδωρή Γκόνη. Μια γυναίκα, μια άλλη γυναίκα κι ένα (ίσως) κομμωτήριο. Η μία γυναίκα μιλάει στον απόντα Γιώργο Χειμωνά. Η άλλη γυναίκα (ίσως) χτενίζει κι ακούει. Η μοναξιά, οι άνθρωποι που αποφεύγουν, το ρεύμα που πέφτει ξαφνικά και στέλνει ακαριαίο σκοτάδι. Ένας προσχηματικός μονόλογος με παραλήπτη αυτόν που όλοι μας φοβόμαστε: τον εχθρό του ποιητή. Ένας μονόλογος για την ένδοξη εκείνη στιγμή που η λύπη θα χυθεί και θα πάρει παραμάσχαλα σώματα, μυαλά, την επαρχία Καβάλας ολόκληρη.
Για την παράσταση μας είπαν δυο κουβέντες ο Θοδωρής Γκόνης και η Γλυκερία Μπασδέκη.
«Ήξερα τα ποιήματά της, είχα διαβάσει κείμενά της, γνώριζα ότι μένει και εργάζεται δίπλα μας. Καβάλα - Ξάνθη ένα τραγούδι δρόμος και όταν είδα τη «Στέλλα» της στην Αθήνα κατάλαβα. Ήταν θέμα χρόνου να την ενοχλήσω. Τη Γλυκερία δεν τη γνωρίζω προσωπικά. Έχουμε μιλήσει στο τηλέφωνο 4-5 φορές, έχουμε ανταλλάξει δέκα e-mail. Αυτά. Της ζήτησα ένα έργο για το Φεστιβάλ Φιλίππων. Ένα έργο που να μιλάει για την Καβάλα. Ελεύθερα, με τον δικό της «λάθος» τρόπο, με τη φιλοδοξία να το κάνω μεγαλύτερο. Μου έστειλε την Αρετή μαζί με τη Βάντα. Μου ζήτησε ένα κομμωτήριο, την ομορφιά του και τη λύπη του. Τις ξέρω αυτές τις γυναίκες, από πολύ μικρό παιδί. Τις πρωτοείδα στην πόλη που μεγάλωσα, τις συναντώ ξανά και ξανά στις πόλεις που περπάτησα και περπατώ. Με το που βγήκαν στη σκηνή η Βάντα και η Αρετή, θυμήθηκα. Είδα καθαρά στη δεξιά παλάμη «αιματώδη σταυρό και εις το λαιμό της πλεξίδα». Τα ίδια γνωρίσματα, τα παλιά εκείνα. Τα καινούργια. Τα παντοτινά. Τώρα εργαζόμαστε. Με την Ελένη, τη Μυρτώ, τον Τάσο, την άλλη Ελένη, την Κατερίνα. Δεν ξέρουμε τίποτα ακόμα. Ένα σεσουάρ έχουμε, μια κάσκα κομμωτηρίου, κάτι ξερά χόρτα και λίγο νεράκι. Περιμένουμε. 22, 23, 24 του μήνα μας είπανε".
Θοδωρής Γκόνης
"Tην Αρετούλα ,την εγκαταλελειμμένη κόρη όλοι τη γνωρίζουμε. Κάπου την έχουμε δει να τριγυρίζει και να μονολογεί τα ανομολόγητα. Οι πιο πολλοί την προσπερνάμε-αυτά που ψιθυρίζει είναι πολύ σκληρά, δεν αντέχονται. Είπα λοιπόν να την ανεβάσω στο βάθρο-κομμωτήριο και να την κάνω βασίλισσα των σεσουάρ. Να μακρύνω τα μαλλιά της, να σώσω το τραγούδι της, τον μόνο τρόπο να υπάρξει για πάντα σαν αέναη ενόχληση στα στομάχια μας. Η παραγγελία του Θοδωρή Γκόνη για το Φεστιβάλ Φιλίππων ήταν ένα έργο που θα μιλάει για την Καβάλα. Απέναντι στη Λένα Ουζουνίδου/Αρετή έστησα τον μαύρο ήλιο της πόλης, τον κύριο Γιώργο Χειμωνά, ''γιατρό σπουδαίο για τα ψυχικά'' και απεριγράπτου ομορφιάς . Αυτός, ο μονίμως απών, θα την ακούσει. Κι η Μυρτώ Γκόνη ως Βάντα , αφέντρα των βαφών και των εξτένσιον ,θα την περιθάλψει . Αν υπήρχε μια πρόθεση σ' αυτό το έργο αυτή ήταν να ακουστεί καθαρά, σ' όλη την πόλη ,απ' τα πεντακόσια ως τα χίλια, η φωνή των ματαιωμένων πλασμάτων που θάφτηκαν ζωντανά στα θεμέλια. Το χρωστούσα αυτό το έργο στον Γιώργο Χειμωνά. Οι λόγοι είναι δικοί μου,αλλά και παγκόσμιοι. Το χρωστούσα στις κουρεμένες Αρετούλες. Χρωστούμενα είναι όλα, άλλωστε. Είναι κι αυτό ένα δημοτικό τραγούδι. Μόνο δημοτικά τραγούδια ξέρω να γράφω. Το ότι ο Θοδωρής Γκόνης ένιωσε, κατάλαβε, είδε χωρίς ν' ανταλλάξουμε μισή κουβέντα το θεωρώ ακραία μεταφυσικό. Και υπέροχο".
Γλυκερία Μπασδέκη
___________
Η ταυτότητα της παράστασης
Donna abbandonata ή πολύ με στεναχωρήσατε κύριε Γιώργο μου.
22, 23 & 24 Αυγούστου Θέατρο Αντιγόνη Βαλάκου (Καβάλα)
Κείμενο: Γλυκερία Μπασδέκη Σκηνοθεσία: Θοδωρής Γκόνης Σκηνικά - Κοστούμια: Ελένη Στρούλια Φωτισμοί: Τάσος Παλαιορούτας Φωτογραφίες: Μαρία Καλογιώργη Παίζουν: Eλένη Ουζουνίδου, Μυρτώ Γκόνη
σχόλια