Γνωρίζοντας τον Αλέξανδρο Πλωμαρίτη:
Έκανε μεταπτυχιακό στην τέχνη του performance στο Brunel University καθώς παράλληλα συνέχισε να συνεργάζεται στενά με την ομάδα Leibniz. Μέσα από αυτούς γνώρισε έναν από τους μεγαλύτερους φωτογράφους του performance, τον Manuel Vason, με τον οποίο συνεργαργάστηκε στενά. Αργότερα δούλεψε στο Artsadmin, την μεγαλύτερη εταιρεία θεάματος και performance του Λονδίνου με τον Franco B, τον Bobby Baker και τον Mem Morrison.
Το 2009 γυρίσε στην Ελλάδα και διοργάνωσε το πρώτο performance art festival στο Block 33, όπου είχε το ρόλο του καλλιτεχνικού διευθυντή.
Και αποφασίζει να μείνει στην Ελλάδα!
Λέει: Πιστεύω ότι το έδαφος και η Ελλάδα μου έδινε περισσότερο τροφή ώστε να φτιάξω κάτι. Μέσα από την τέχνη εκφράζω το θυμό μου, τη χαρά μου και τη λύπη μου. Παράτησα το θέατρο αν και το αγαπούσα από παιδί γιατί δεν πιστεύω πια ότι σήμερα μπορεί να δράσει όπως η performance, σε συγκεκριμένο χωρόχρονο, δημιουργώντας μια συγκεκριμένη ατμόσφαιρα που φτιάχνεται για πρώτη φορά.
Από τότε που γύρισα στην Ελλάδα πήρα μέρος στην Μπιενάλε νέων καλλιτεχνών στη Θεσσαλονίκη, όπου παρουσίασα ένα αυτοβιογραφικό performance, το "18/10/81" που η ημερομηνία γέννησης μου και η μέρα που βγήκε για πρώτη φορά ο Ανδρέας Παπανδρέου στην Ελλάδα. 'Ηταν ένα performance που με στιγμάτισε.
Υπάρχουν όμως και ταινίες που στιγμάτισαν τη ζωή μου και δώσαν έμπνευση στη δουλειά μου. Ξεκινάμε λοιπόν:
1. Easy Rider
Καταρχάς γιατί είναι ροκιά! Είναι επανάσταση, είναι ελευθερία, ένα πνεύμα που το χάνεις αλλά το βρίσκεις επάνω σε ένα rider.
Ένα ελεύθερο πνεύμα που ψάχνει να βρει το πού μπορεί 'να σκαλώσει'. Ή αν χρειάζεται καν 'να σκαλώσει'...
2. Life Aquatic
Το καλύτερο καστ ever! Με ενδιαφέρει και σαν καλλιτέχνη και σαν άνθρωπο το πώς μπορείς να προσδιορίσεις το θέμα της αθωότητας. Αυτό για μένα είναι ό,τι πιο δύσκολο και ό,τι πιο ενδιαφέρον - σε κάθε τομέα: σε γραπτό, σε εικόνα, σε performance, σε θέατρο. Η αθωότητα είναι κάτι χαμένο που όλοι κατά βάθος προσπαθούμε να βρούμε. Είτε αυτό έχει σχέση με τον ήρωα είτε με τον 'κακό' μιας ταινίας, ή κάποιον που βρίσκεται στο μεταίχμιο.
Το να γυρνάς πίσω και να ψάχνεις την αθωότητά σου πιστεύω σε κάνει καλύτερο άνθρωπο. Και αυτό το βλέπεις συνέχεια στις ταινίες του Wes Anderson και είναι ένα κύριο χαρακτηριστικό του.
3. Ταξίδι στα Κύθηρα
Ο αγαπημένος μου σκηνοθέτης είναι ο Θόδωρος Αγγελόπουλος. Και το 'Ταξίδι στα Κύθηρα' η αγαπημένη μου από τις ταινίες του. 'Εχει να κάνει με την ποίηση και τον έρωτα, τα δύο μεγαλύτερα πράγματα στον κόσμο, (που τα βρήκαμε, τα αναλύουμε, τα ανακυκλώνουμε και ζούμε μέσα από αυτά).
Το 'Ταξίδι στα Κύθηρα΄ασχολείται με το ανεκπλήρωτο και θέτει ένα ερώτημα: σε ποιό επίπεδο αφήνεσαι ελεύθερος να δράσεις μέσα στον χρόνο (τον οποίο μάλιστα δεν μπορείς να αντιληφθείς);
4. The Million Dollar Hotel
Η ταινία αυτή με στιγμάτισε. Έχει και αυτή σχέση με την αθωότητα. Βλέπουμε τους πρωταγωνιστές (Jeremy Davies, Milla Jovovich), να προσπαθούν να ζήσουν την πραγματική αγάπη - αυτήν που δεν φαίνεται μόνο μέσα από την ερωτική συνεύρεση αλλά κι από ένα άγγιγμα, από ένα φιλί που γεμίζει με αέρα τα στόματά τους.
Πιστεύω πως αυτή είναι η καλύτερη σκηνή της ταινίας. Το ερώτημα που θέτει ο σκηνοθέτης είναι 'γιατί αξίζει να πολεμάς'; Για τον έρωτα; Για την ελευθερία; Μας το δείχνει με το τέλος...
5. Persona
Η ταινία ασχολείται με την πολυδιάστατη persona. Πώς ένας χαρακτήρας ασχολείται με την ταυτότητα του, πώς μία ταυτότητα μπορεί να ανατραπεί και ποια διάσταση παίρνει. Μ' αρέσει γιατί έχει χαρακτήρες που παλεύουν να βρουν την ταυτότητα τους, την χάνουν και εκεί που την ξαναβρίσκουν συνεχίζουν να ψάχνουν μια διαφορετική, θέλοντας να αποδείξουν ότι κατά βάθος μάλλον η ταυτότητα δεν υπάρχει.
6. The idiots
'Ηρθα σε επαφή με τις ταινίες Dogma στα δεκαοκτώ μου. Πιστεύω πως αυτό άλλαξε ριζικά τον τρόπο που βλέπω σινεμά. Επίσης σχετίζεται πάρα πολύ με το performance και με υποκριτικές μεθόδους που συνδέονται με αυτό. Δηλαδή το πώς μπορείς να κάνεις μια ταινία χωρίς να χρησιμοποιήσεις ειδικά εφέ, πώς να χρησιμοποιήσεις ένα είδος υποκριτικής που θα κάνει την ταινία να μοιάζει σαν να παίζεται μπροστά σου!
Το 'The idiots' είναι η αγαπημένη μου ταινία Dogma.
7. Lost Highway
Είναι η πιο αγαπημένη μου ταινία του David Lynch, γιατί πιστεύω ότι είναι πιο βαθιά από τις άλλες. Μου αρέσει πάρα πολύ ότι ασχολείται με το τι είναι όνειρο και το τι πραγματικότητα, σε ταξιδεύει σε έναν ονειρικό κόσμο - το υποσυνείδητό σου σε καλεί εκεί.
Το κατά πόσο αφήνεις τον εαυτό σου ελεύθερο αντανακλάται στους χαρακτήρες του φίλμ...
8. Σπιρτόκουτο
Ο Γιάννης Οικονομίδης είναι ένας πρωτοπόρος έλληνας σκηνοθέτης. Εκτιμώ τη δουλειά του γιατί αντιπροσωπεύει ένα είδος σινεμά που ασχολείται με ρεαλιστικά προβλήματα, τα οποία μαστίζουν την ελληνική κοινωνία. Διαπραγματεύεται αυτά τα θέματα με τον πιο ρεαλιστικό τρόπο. Με οξύθυμους χαρακτήρες σε μια κοινωνία που αμφιταλαντεύεται. Μια κοινωνία όπως είναι η ελληνική, ειδικά σήμερα.
9. Festen
Από τις αγαπημένες μου ταινίες, γιατί θέλοντας και μη την έχω συνδέσει με το θεατρικό του Festen που είδα στο Λονδίνο το 2004 (έπαιζε ο Tommy Lee Jones τον πρωταγωνιστικό ρόλο).
Νομίζω την αγάπησα αυτήν την ταινία ακόμα περισσότερο μετά τη θεατρική διασκευή, την οποία όπου και να έχει παιχτεί την έχει επιμεληθεί ο Thomas Wittenberg, ασχέτως αν αφήνει κάποιον άλλο σκηνοθέτη για τα πρακτικά - πάντα επιβλέπει ο ίδιος τις παραστάσεις.
Ο τρόπος που χειρίζεται τα οικογενειακά θέματα και την μπορζουαζί πλευρά της Δανίας είναι μοναδικός. Κάθε οικογένεια έχει τα μυστικά της που κρύβονται πίσω από πλούσια σπίτια, πλούσια ρούχα και αυτοκίνητα.
10. Brazil
Παρ'όλο που φτιάχτηκε το 1985 αντικατοπτρίζει την κοινωνία του σήμερα - το πώς όλη αυτή η τεχνολογία μπορεί να καταπιέσει τον άνθρωπο.
Όπως και σήμερα στη δική μας καταπιεσμένη κοινωνία ο καθένας ψάχνει να βρει το τι είναι πραγματικό μέσα από την αγάπη. Έτσι και η ταινία αυτή.
-------------------------------------------------------------------
*Στο πλαίσιο της παρουσίασης του 3ου τεύχους του περιοδικού STAIN που θα γίνει στις 14 Ιουνίου θα παρουσιάσει το performance MetaZorbasPhase. (Μια διαδραστική performance που διαπραγματεύεται την προσωπική αλλά και εθνική ταυτότητα ως φυσική συνέπεια ενός τρεμάμενου και διαταραγμένου περιβάλλοντος που επικρατεί σε πολλές Ευρωπαϊκές χώρες και συγκεκριμένα στην Ελλάδα.
σχόλια