Καλύτερες μεταγραφές σε ελληνικές ομάδες
1. Ριβάλντο - Ολυμπιακός
Ήταν γκρινιάρης. Γρουσούζης, σφιχτός με τα χρήματα στα όρια του Σκρουτζ, βαρετός εκτός γηπέδου. Τίποτα δεν έχει σημασία. Ο καλύτερος παίκτης που έχει περάσει ποτέ από τα ελληνικά γήπεδα ήταν μια απόλαυση που μας θύμιζε πώς παίζεται το πραγματικό ποδόσφαιρο.
2. Αντώνης Νικοπολίδης - Ολυμπιακός
Πολύ καιρό πριν ασχοληθεί ελάχιστα, καιροσκοπικά, μισθοθηρικά και νεοελληνικά με την κηπουρική, ο Αντώνης Νικοπολίδης ήταν ο πιο μισητός άνθρωπος για τους οπαδούς του Παναθηναϊκού. Γιατί ξέρουν πως είχαν και έχασαν τον αρτιότερο σύγχρονο τερματοφύλακα. Όχι μόνο της δεκαετίας.
3. Πάολο Σόουζα - Παναθηναϊκός
Ποιότητα. Και στο ποδόσφαιρο και στο ντύσιμο και στην εκτίμηση της τέχνης, του φαγητού, της ζωής, του κρασιού. Ειρωνικά, το τελευταίο ένα ποτήρι καλό κρασί ήταν ο λόγος που αποχώρησε από έναν Παναθηναϊκό που ποτέ δεν τον κατάλαβε. Θα θυμόμαστε το γκολ κόντρα στη Γιουβέντους. Για πάντα.
4. Τζιμπρίλ Σισέ - Παναθηναϊκός
Ναι, είναι νωρίς, ναι, το πρωτάθλημα έχει ακόμα δρόμο, ναι, χάνει περισσότερα απ' όσα βάζει. Αλλά τέτοια μορφή στα ελληνικά γήπεδα σπάνια περνά. Και εκτός από τη βάρβαρη εικόνα, είναι ένας Γάλλος ευγενής εκτός γηπέδου. Και με τίτλο δούκα!
5. Ζιλμπέρτο Σίλβα - Παναθηναϊκός
Στην πρέσα της ελληνικής δημοσιογραφίας δεν είναι κάτι το εξαιρετικό μωρέ, εντάξει, σιγά τον παίκτη. Ο αρχηγός της Εθνικής Βραζιλίας δεν τα διαβάζει αυτά. Μάλλον δεν διαβάζει γενικώς και δεν λέει τίποτα. Ο ιδανικός αθόρυβος παίκτης ουσίας.
6. Γιάγια Τουρέ - Ολυμπιακός
Ήταν ανόρεχτος. Από την αρχή, όταν ήρθε στον Ολυμπιακό παρέα με έναν περίεργο μάνατζερ με πονηρό μάτι και κακό γούστο στις χρυσές αλυσίδες (δεν υπάρχει και καλό γούστο στις αντρικές χρυσές αλυσίδες), έπαιζε με διαστήματα αγραπάναυσης, μέχρι να πάει τελικά εκεί που άξιζε: στην Μπαρτσελόνα.
7. Κριστιάν Καρεμπέ - Ολυμπιακός
Θεωρητικά, θα έπρεπε να τον θυμόμαστε ως τον άνθρωπο που καθόταν δίπλα στην Αντριάνα Σκλεναρίκοβα. Δεν ήταν τόσο απλά τα πράγματα. Ο Καρεμπέ, σύζυγος Σκλεναρίκοβα, ήταν ένας εξαιρετικός παίκτης και έχει μείνει ως μια ενδιαφέρουσα ποδοσφαιρική ανάμνηση. Και ας τον είπαν «σαβουρογάμη» οι ποιητές της πιάτσας, οι οπαδοί του ΠΑΟΚ.
8. Κάρλος Γκαμάρα - ΑΕΚ
Το παράδοξο είναι πως τον έφερε στην Ελλάδα ο Μάκης Ψωμιάδης. Το ξεκαρδιστικό πως κάποτε τον παρομοίασε με τον Τόλη Βοσκόπουλο γιατί «κάνει ό,τι του λέει η γυναίκα του». Το ουσιώδες είναι πως ήταν μια κλάση πάνω απ' ό,τι κινούνταν εκείνη την εποχή. Και ήταν και στα mid '30s του...
9. Νίκος Λυμπερόπουλος - ΑΕΚ
Στον Παναθηναϊκό ήταν περιττός. Στην ΑΕΚ, σε μια εποχή -παρόμοιας με τη φετινή- παρακμής έφερε το ταλέντο και τη sui generis παρουσία του. Ακόμα και αν δεν πήρε πρωτάθλημα (κανένα, γενικώς), άλλαξε μια ομάδα επίπεδο. Δεν είναι εύκολο.
10. Κώστας Κατσουράνης - Παναθηναϊκός.
Είναι νωρίς ακόμα, αλλά η υποψία που πλανιέται είναι πως ο Παναθηναϊκός πλήρωσε λεφτά για να πάρει εκτός από έναν εξαιρετικό παίκτη και μια ενίοτε γκρινιάρα, ενίοτε αλαζονική αλλά πάντα απαραίτητη προσωπικότητα. Ουσιαστικά, αγόρασε αυτό που δεν είχε παλιά.
Χειρότερες μεταγραφές σε ελληνικές ομάδες
1. Φλάβιο Κονσεϊσάο - Παναθηναϊκός
Είσαι δισεκατομμυριούχος. Πολύ πάνω από τα 30. Έχεις μια πλήρη καριέρα, ήξερες μπάλα, αλλά λίγο η διάθεση έχει σκουριάσει. Προσγειώνεσαι στον παράδεισο της ελληνικής παραλιακής, μαθαίνεις τα μπουζούκια, γλεντάς στο Skyladiko VIP μέχρι το πρωί και σε πληρώνουν. Γιατί να παίξεις μπάλα;
2. Ντάνι Γκαρσία Λάρα - Ολυμπιακός
Μερικές φορές, μια μπλούζα μπορεί να τα πει όλα. Όταν υπέγραψε στον Ολυμπιακό, τη στιγμή που είχαν πάρει φωτιά τα πληκτρολόγια των ύμνων, φορούσε ένα t-shirt με ένα φύλλο ινδικής κάνναβης. Μας το είχε πει ότι ήταν σε τουριστικό mood, αλλά δεν το ακούσαμε.
3. Ιγκόρ Μπίσκαν - Παναθηναϊκός
Ήταν ο τύπος που βλέποντάς τον να παίζει, σου δημιουργούνταν η διάθεση να σηκωθείς, να πας στην κουζίνα, να φτιάξεις έναν περιποιημένο διπλό φραπέ και να του τον σερβίρεις. Τελικώς, ο μονίμως αγουροξυπνημένος Κροάτης δεν ξύπνησε ποτέ.
4. Λάμπρος Χούτος - Ολυμπιακός, ΠΑΟΚ
Στις αρχές των '00s ήταν ό,τι πιο λαμπρό, πιο κοσμοπολίτικο και ελπιδοφόρο είχε να δείξει το ελληνικό ποδόσφαιρο. Ο πατέρας του τον είχε χαρακτηρίσει Ferrari στην πιο άτυχη παρομοίωση από καταβολής παρομοιώσεων. Αποδείχθηκε Fiat, με έξοδα Ferrari.
5. Αλβάρο Ρεκόμπα - Πανιώνιος
Ανάγκασε κάποιους, περίπου 1.000 ανθρώπους να αφήσουν τη λατρεμένη τους Νέα Σμύρνη για να τον υποδεχθούν με φωτιές και ιαχές στο αεροδρόμιο. Η αποχώρησή του ήταν σχεδόν αθόρυβη, ακριβώς όπως και η παρουσία του.
6. Ερίκ Ραμπεσαντρατανά - ΑΕΚ
Το όνομά του είχε δυσκολέψει ιδιαίτερα τον Μάκη Ψωμιάδη που είχε προσπαθήσει να τον προσφωνήσει στην παρουσίασή του. Ένας ψηλός, μακρυμάλλης Γάλλος, συμπαθέστατος και ευγενικός, με μια ιδιαίτερη τάση για υψηλή κουζίνα. Σουβλάκια, πίτσες και άλλα πολλά γαστρονομικά σημάδεψαν ένα βαρύ, αλλά αδιάφορο πέρασμα.
7. Έρβιν Λέμενς - Ολυμπιακός
Ήταν ψηλός, ξανθός, γεροδεμένος και νωθρός. Ήρθε στην Ελλάδα για να παίξει μπάλα, αλλά κάποια στιγμή αντιλήφθηκε κάτι άσπρα μεγάλα μαγαζιά στην παραλιακή. Έκτοτε, θα μπορούσε να πιάσει δεύτερη δουλειά ως πορτιέρης. Άλλωστε, συχνότερα από τους εργαζόμενους πήγαινε.
8. Φέλιξ Μπόρχα - Ολυμπιακός
Δεν φταίει αυτός. Η ανομβρία ειδήσεων την εποχή που αποκτήθηκε φταίει. Οι διευθυντές των αθλητικών εφημερίδων τον υποδέχθηκαν με ενθουσιασμό, ψέμα και τίτλους όπως «Κόμπρα», «Ρονάλντο των φτωχών» και άλλα τέτοια ωραία. Τελικώς, παλτό.
9. Μάρτιν Αρουαμπαρένα - ΑΕΚ
Το εύηχο όνομά του έγινε ύμνος πριν έρθει η πραγματικότητα και βάλει τα πράγματα στη θέση της. Ένας παλαίμαχος ποδοσφαιριστής που κόστιζε ένα εκατομμύριο ευρώ για να ιδρώνει. Σχεδόν θλιβερό.
10. Χόρχε Μπερμούντες - Ολυμπιακός
Μια εξωτική παρουσία, με ωραίο όνομα, όμορφη γυναίκα, που πήρε όμως ένα στρογγυλό μηδέν στην προσαρμοστικότητα. Δεν ήταν ότι δεν ήθελε. Ακόμα χειρότερα, το πρόβλημα ήταν ότι δεν μπορούσε.
σχόλια