Η Αντιγόνη Θεοδώρου προκάλεσε ίσως τις περισσότερες αντιδράσεις και συζητήσεις στη φετινή έκθεση των αποφοίτων. Έφερε ένα άσπρο άλογο μέσα στον εκθεσιακό χώρο της σχολής για τις ανάγκες μιας περφόρμανς. Οι καβαλίνες που άφησε πίσω του έγιναν μέρος του installation. Δεν είναι η πρώτη φορά, όμως, που η Αντιγόνη ξαφνιάζει με τις δράσεις της. Το καλοκαίρι σταμάτησε την κίνηση στην οδό Κολοκοτρώνη. Εμφανίστηκε ξυπόλυτη στο πεζοδρόμιο της εισόδου του Booze, έσπασε κάμποσα αυγά, αυτομπουγελώθηκε και άναψε μια πορτοκαλί κροτίδα. Τη συνόδευαν δύο ψηλόλιγνες «φιδίσιες» φιγούρες που σέρνονταν δίπλα της. Το σουρεαλιστικό σκηνικό έμοιαζε βγαλμένο από ταινία του Jodorowsky. Η δουλειά της είναι τολμηρή. Συνδυάζει το πανκ, το DIY και την ποπ αισθητική, αλλά γίνεται και έντονα πολιτική. «Δεν θα μπορούσα ποτέ να δουλεύω με ένα υλικό» λέει. «Χρησιμοποιώ ως υλικό το σώμα μου, γιατί η ιδέα μου δεν μπορεί να εκφραστεί παρά μόνο με αυτό. Βέβαια, η αμεσότητα της περφόρμανς και ο DIY χαρακτήρας της δεν είναι ευκολία. Πρέπει κάθε φορά να επινοώ τα πάντα από την αρχή. Εγώ είμαι ο σκηνοθέτης, ο ηθοποιός, ο ενδυματολόγος, ο σκηνογράφος. Οι επιρροές μου δεν είναι μόνο καλλιτέχνες που κάνουν περφόρμανς. Κάποιες φορές τούς βαριέμαι κιόλας».
Χρησιμοποιώ ως υλικό το σώμα μου, γιατί η ιδέα μου δεν μπορεί να εκφραστεί παρά μόνο με αυτό. Βέβαια, η αμεσότητα της περφόρμανς και ο DIY χαρακτήρας της δεν είναι ευκολία. Πρέπει κάθε φορά να επινοώ τα πάντα από την αρχή.
Η εντυπωσιακή βιντεο-εγκατάσταση της Γαρυφαλλιάς Σπανού, που αποτελείται από 13 βίντεο μεγάλων διαστάσεων –ένα από τα πιο εντυπωσιακά video installations που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα– αφηγείται σιωπηλά τη βαρετή καθημερινότητα 22 διαφορετικών ανθρώπων. Την ονόμασε «Nihil» και, για να ολοκληρωθεί, κινηματογράφησε τους φαινομενικά ακίνητους και ψυχρούς ήρωές της στον φυσικό τους χώρο. Οι μικρές κινήσεις σε λεπτομέρειες του κάδρου σε κάνουν να αντιλαμβάνεσαι ότι αυτό που βλέπεις δεν είναι απλώς μια φωτογραφία. Είναι έντονα επηρεασμένη από τον Σουηδό σκηνοθέτη Roy Andersson. «Τη λατινική λέξη "nihil" (μηδέν, τίποτα) δεν τη συνδέω με το φιλοσοφικό ρεύμα του μηδενισμού αλλά χρησιμοποιώ τη μετάφρασή της, το τίποτα, στο οποίο με ενδιαφέρει να ανακαλύψω το ελάχιστο που μπορεί να προκύψει σε καταστάσεις αδράνειας, στασιμότητας, εγκλωβισμού σε ατομικό ή κοινωνικό επίπεδο».
Ο Κωνσταντίνος Λιανός φτιάχνει φιγούρες που μοιάζουν με λεπτομέρειες από αναγεννησιακούς πίνακες με μια εντελώς σημερινή αισθητική, που δανείζεται αρκετά από τον χώρο των κόμικς – από ηλικιωμένους που αιωρούνται μέχρι παιδιά και σύγχρονες χίμαιρες με σώμα φιδιού και κεφάλι λύκου. Τα έργα που παρουσίασε ως πτυχιακή ήταν ουσιαστικά μια αναδρομή στο μέχρι τώρα έργο του. «Όλοι οι άνθρωποι που συναναστρέφομαι με επηρεάζουν, συνειδητά και ασυνείδητα, σε μικρό ή μεγάλο βαθμό. Είναι χαρακτηριστικό ότι όταν ζωγραφίζω και είμαι στη φάση "χτισίματος" (δηλαδή στη φάση που δεν παίρνω αποφάσεις για τη σύνθεση-αφήγηση-σκηνοθεσία του έργου αλλά όταν υλοποιώ τις αποφάσεις που έχω πάρει) το μυαλό μου ταξιδεύει από τις έννοιες και τους προβληματισμούς μου και φτάνει στο πώς αυτά αντικατοπτρίζονται στις διαπροσωπικές μου σχέσεις. Αυτή η φάση καθορίζει τις επόμενες αποφάσεις που θα πάρω, άρα οι ανθρώπινες σχέσεις παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο στον κύκλο της ζωγραφικής διαδικασίας».
Το έργο των νέων χαρακτών είναι επίσης πολύ ενδιαφέρον. Ο Χρήστος Βελισσάρης φτιάχνει χαρακτικά και λιθογραφίες με τον Bruce Lee στην Αθήνα και τη Φαλκονέτι ως Ζαν ντ' Αρκ από την ταινία του Dreyer. «Με τη χαρακτική ασχολήθηκα επειδή μου άρεσε η ιδέα με τα αντίτυπα – είναι κάτι πιο δημοκρατικό» λέει. «Μέσα από αυτήν τη διαδικασία ξεπέρασα και κάποια προσωπικά μου ζητήματα, λειτούργησε αγχολυτικά. Στο μέλλον δεν ξέρω τι θα κάνω. Η ζωγραφική δεν ήταν ποτέ ένα αντικείμενο με το οποίο ήθελα να ασχοληθώ, ήταν μια διέξοδος. Τώρα η διέξοδος είναι αυτή, αύριο μπορεί να βρω κάτι άλλο να με διασκεδάζει πιο πολύ».
Μέρος των έργων του που παρουσίασε στην Καλών Τεχνών εκτίθεται στο Metamatic: Taf, σε μία εξαιρετική έκθεση, με έργα άλλων έξι αντιπροσώπων του «νέου αίματος» της εγχώριας χαρακτικής, μέχρι τις 14 Δεκεμβρίου.
σχόλια