Μια νέα ψηφιακή σάρωση του ναυαγίου του Τιτανικού προσφέρει νέες, συγκλονιστικές λεπτομέρειες για τη νύχτα που το θρυλικό πλοίο βυθίστηκε στον Ατλαντικό Ωκεανό, παρασύροντας στον θάνατο περισσότερους από 1.500 ανθρώπους.
Η σάρωση πλήρους μεγέθους, η πρώτη του είδους της, πραγματοποιήθηκε σε βάθος 3.800 μέτρων και δημιούργησε ένα ακριβές τρισδιάστατο μοντέλο του πλοίου. Μέσα από 700.000 εικόνες που τραβήχτηκαν με τη βοήθεια υποβρύχιων ρομπότ, οι επιστήμονες κατάφεραν να ανασυνθέσουν όχι μόνο το ναυάγιο αλλά και τις τελευταίες στιγμές του Τιτανικού, επιβεβαιώνοντας, μεταξύ άλλων, μαρτυρίες για τη γενναιότητα των μηχανικών που κράτησαν τα φώτα αναμμένα μέχρι τέλους.
Ο ηρωισμός των μηχανικών του Τιτανικού φαίνεται στη σάρωση
Η σάρωση αποτέλεσε τη βάση για το νέο ντοκιμαντέρ «Titanic: The Digital Resurrection» του National Geographic. Ανάμεσα στις αποκαλύψεις, ξεχωρίζει η εικόνα ενός λεβητοστασίου το οποίο βρισκόταν κοντά στο σημείο όπου το πλοίο έσπασε στα δύο. Επίσης, η σάρωση δείχνει μια βαλβίδα ατμού σε ανοιχτή θέση, ένδειξη πως το σύστημα παροχής ρεύματος παρέμενε ενεργό.
Σύμφωνα με τον ειδικό του Τιτανικού, Parks Stephenson, αυτό πιθανόν οφείλεται στους μηχανικούς που «έμειναν πίσω για να φτυαρίζουν κάρβουνο στους φούρνους, ώστε να κρατήσουν τα φώτα αναμμένα». Όπως λέει, «διατήρησαν το ρεύμα μέχρι τέλους, για να δοθεί χρόνος στο πλήρωμα να ρίξει τις σωσίβιες λέμβους με ασφάλεια – με φως και όχι στο απόλυτο σκοτάδι».
Πως μικρές τρύπες βύθισαν το τεράστιο υπερωκεάνιο
Τα νέα στοιχεία επέτρεψαν τη δημιουργία μίας προσομοίωσης της βύθισης του πλοίου, που δείχνει ότι η πρόσκρουση με το παγόβουνο άνοιξε μικρές τρύπες σε μέγεθος κόλλας Α4 κατά μήκος του κύτους.
Αυτά τα κενά, παρότι μικρά, επέτρεψαν στο νερό του Ατλαντικού ωκεανού να μπει σε έξι από τα 16 στεγανά διαμερίσματα του υπερωκεάνιου. Ο Τιτανικός ήταν κατασκευασμένος με τέτοιο τρόπο ώστε να μπορεί να συνεχίσει να επιπλέει ακόμη και αν τρία ή και τέσσερα στεγανά πλημμύριζαν. Ωστόσο, η σύγκρουση με το παγόβουνο δημιούργησε μία σειρά από μικρές τρύπες κατά μήκος του πλοίου, με αποτέλεσμα τη βύθισή του.
Η έρευνα πραγματοποιήθηκε από το University College London και το Πανεπιστήμιο του Νιούκαστλ, με τη βοήθεια προηγμένων αλγορίθμων και υπερυπολογιστών. Σύμφωνα με τον καθηγητή Jeom-Kee Paik, η βύθιση οφείλεται σε μια σειρά από φαινομενικά ασήμαντες ζημιές που σε συνδυασμό οδήγησαν στην καταστροφή.
«Ο Τιτανικός έχει ακόμη ιστορίες να πει»
Στη σάρωση αποτυπώνονται προσωπικά αντικείμενα των επιβατών, και η αντίθεση μεταξύ της σχεδόν άθικτης πλώρης και της διαλυμένης πρύμνης αποκαλύπτει τη βιαιότητα της πρόσκρουσης στον βυθό. Για τον Parks Stephenson, η σάρωση λειτουργεί σαν μια «σκηνή εγκλήματος», με κάθε λεπτομέρεια να φέρνει τους ερευνητές πιο κοντά στην αλήθεια, αλλά αφήνοντας πάντα ανοιχτά ερωτήματα.
«Ο Τιτανικός είναι ο τελευταίος επιζών αυτόπτης μάρτυρας της καταστροφής», δήλωσε χαρακτηριστικά. «Και έχει ακόμη ιστορίες να πει».
Η τεχνολογία δίνει πλέον στους ιστορικούς και το ευρύ κοινό ένα εργαλείο άνευ προηγουμένου για να ανακαλύψουν τι πραγματικά συνέβη τη νύχτα της 14ης Απριλίου 1912. Ωστόσο, όπως και το ίδιο το ναυάγιο, η πλήρης αλήθεια ίσως παραμείνει για πάντα στο σκοτάδι του Ατλαντικού.
Με πληροφορίες από BBC
