ΟΘΩΝΑΣ ΜΑΤΑΡΑΓΚΑΣ
Ένας αλλιώτικος πιανίστας
Υπήρξες παιδί-θαύμα με εξαιρετικές ικανότητες στο πιάνο, απέκτησες το δίπλωμά σου στην ηλικία των δεκαέξι, κερδίζοντας ταυτόχρονα σπουδαίες διακρίσεις και βραβεία. Πώς είναι να είσαι παιδί-θαύμα;
Ήμουν αρκετά κλειστός και δεν ένιωθα σε καμιά περίπτωση πλεονεκτικά απέναντι στα άλλα παιδιά. Αν μη τι άλλο, μερικές φορές αγανακτούσα με το «χάρισμά» μου και με το γεγονός ότι έπρεπε να μελετάω πολλές ώρες.
Πώς ξεκίνησε η ιστορία με τα piercing και τον ιδιαίτερο τρόπο ντυσίματος; Τι ήταν αυτό που πυροδότησε αυτή την αλλαγή κατά την περίοδο της εφηβείας σου;
Ξεκίνησα τα piercing όταν πήγαινα στο γυμνάσιο και όταν τελείωσα το λύκειο ήμουν κυριολεκτικά γεμάτος τρύπες. Τις περισσότερες τις έκανα ο ίδιος στον εαυτό μου. Ήταν η εποχή που είχα ανακαλύψει σχήματα και καλλιτέχνες όπως οι Cure, Dead Can Dance, And Also the Trees και ο Nick Cave κι ένας πανέμορφος σκοτεινός κόσμος απλωνόταν μπροστά μου, καλώντας με να τον εξερευνήσω.
Διάβασα ότι κάποια στιγμή, ενώ είχες προγραμματίσει κάποιο ρεσιτάλ, αρνήθηκαν να σε αφήσουν να παίξεις λόγω εμφάνισης. Πώς αντέδρασες σε αυτό;
Αυτό με έκανε να συνειδητοποιήσω πολλά πράγματα. Μέσα μου κατάλαβα ότι για να πετύχω ως σολίστας θα έπρεπε να απαρνηθώ αυτό που πραγματικά είμαι. Αυτή η ιδέα με αηδίασε τότε όσο με αηδιάζει και τώρα. Ο πατέρας μου, που ήταν μαζί μου, με υποστήριξε στην απόφασή μου, παρόλο που θα έχανα μια μεγάλη ευκαιρία για την καριέρα μου.
Μίλησέ μου για τη συνάντησή σου με τον Ερνέστο Τομασίνι και για το πώς προέκυψε το σχήμα Othon & Tomasini.
Τον Ερνέστο τον είδα για πρώτη φορά στη σκηνή του Torture Garden όταν ακόμα σπούδαζα στο Royal College και μετά τον ξαναβρήκα μόλις άρχισα τις σπουδές μου στο Trinity. Η γνωριμία μας έγινε στο κλαμπ Chaos του Λονδίνου, όπου ήμασταν (και είμαστε) τακτικοί θαμώνες. Η παρουσία του, η περσόνα του και η πολύ ιδιαίτερη φωνή του με συγκλόνισαν. Πήγα και τον βρήκα αμέσως μετά την περφόρμανς και του μίλησα για τη μουσική μου, προτείνοντάς του να πει ένα από τα τραγούδια μου. Μέσα στην εβδομάδα κάναμε την πρώτη μας πρόβα και από τότε γίναμε αχώριστοι, ως φίλοι και ως συνεργάτες.
Πώς προέκυψε η συνάντησή σου με τον Marc Almond και η μετέπειτα συνεργασία σας; Έχεις εμφανιστεί ως support στα λάιβ του και ο ίδιος έχει τραγουδήσει σε κάποιες από τις συνθέσεις σου.
Τον Marc τον γνώρισα σε ένα after party του Antony, μετά τη συναυλία των Antony & The Johnsons στο Λονδίνο. Μιλήσαμε όμως αρκετά μέσω μέιλ και στο τηλέφωνο, πριν γνωριστούμε. Κάποια στιγμή, αυθόρμητα, τον ρώτησα αν θα ήθελε να τραγουδήσει κάτι δικό μου. Συμφώνησε αμέσως και από τότε έγινε ένας στενός φίλος, συνεργάτης και οπαδός των Othon & Tomasini.
Πριν από κάποια χρόνια εγκαινίασες το «Boxer Coaster» με ένα κομμάτι που έχει γραφτεί για να παίζεται με γάντια του μποξ. Εξήγησέ μου περί τίνος πρόκειται.
Αναρωτήθηκα πώς θα ήταν να έπαιζα το πιάνο φορώντας τα γάντια του μποξ, σε συνδυασμό με τις τεράστιες πλατφόρμες μου. Πριν από λίγους μήνες έκανα δύο παραστάσεις με τον Ron Athey, όπου έπαιξα με τα γάντια του μποξ καθόλη τη διάρκεια των περφόρμανς. Τώρα πλέον είμαι άνετος, όταν τα φοράω στη σκηνή!
Μετά από το πρώτο σου άλμπουμ «Digital Angel», θα κυκλοφορήσεις και το δεύτερο, που τιτλοφορείται «Impermanence». Τι θα περιλαμβάνει και πότε θα κυκλοφορήσει;
Το «Impermanence» υποτίθεται πως θα είχε κυκλοφορήσει ήδη, αλλά με την οικονομική κατάσταση που επικρατεί και με τις εταιρείες να βουλιάζουν η μια μετά την άλλη, άλλαξαν τα σχέδια και τώρα θα κυκλοφορήσει τον Σεπτέμβριο από τη νέα ανερχόμενη αβανγκάρντ εταιρεία Turete Records. Είναι ένας πολύ διαφορετικός δίσκος από τον πρώτο. Κάποια από τα πρόσωπα που συμμετέχουν είναι ίδια, όπως φυσικά ο Tomasini και ο Almond, και άλλα είναι καινούργια, όπως η αγαπημένη μου Camille Ο’ Sullivan και ο κιθαρίστας των And Also The Trees, Justin Jones.
Πώς θα χαρακτήριζες τη μουσική που συνθέτεις και παίζεις;
Αποφάσισα να την ονομάσω Pan. Έχω βαρεθεί να προσπαθώ να εξηγώ ότι έχει στοιχεία από κλασική, ποπ, αβανγκάρντ, dark wave, καμπαρέ κ.λπ.! Με το Pan μπορώ να κάνω οτιδήποτε θέλω με το στυλ μου και θα είμαι πάντα μέσα στα όρια του. Επιπλέον, ο θεός Πάνας είναι ένας ασυμβίβαστος θεός, γλυκός, άγριος και ατίθασος.
Τα τελευταία χρόνια ζεις στο Λονδίνο. Τι σου λείπει πιο πολύ από την Αθήνα;
Tο χρώμα, η ένταση και η ελκυστική παρακμή της.
σχόλια