Πρώτη φορά στην Επίδαυρο

Πρώτη φορά στην Επίδαυρο Facebook Twitter
0

Είναι η δεύτερη φορά που παίζετε το ρόλο της Εκάβης. Θέλετε να μου μιλήσετε λίγο γι' αυτή την ηρωίδα;

Η Εκάβη είναι μια γυναίκα βασανισμένη. Πάνω απ' όλα, όμως, είναι μια βασίλισσα, που τα έχασε όλα. Για μένα είναι ένας άνθρωπος που σηκώνει τις αμαρτίες του κόσμου, σαν τον Χριστό. Η πρώτη φορά που την έπαιξα ήταν στη Στοά και τώρα την παίζω στιςΤρωάδες, που είναι όλη η ιστορία όλων των γυναικών της Τροίας, της Κασσάνδρας, της Ανδρομάχης και της Πολυξένης βέβαια, που τη σφάζουνε πάνω στον τάφο του Αχιλλέα.

ΗΕκάβη είναι κάτι αντίστοιχο με τις σημερινές μετανάστριες που έρχονται από την πατρίδα τους με τίτλους σπουδών και αναγκάζονται να καθαρίζουν σπίτια;

Αυτή η αντιστοιχία που λες είναι ο λόγος που ο Ευριπίδης είναι διαχρονικός, επίκαιρος και τόσο σύγχρονος - με αυτά που συμβαίνουν, τα τρομερά και φοβερά, γύρω μας, ειδικά με τους μετανάστες που έρχονται εδώ και αναγκάζονται να πλένουν τζάμια και σπίτια για να ζήσουν, παρόλο που σπούδασαν και είχαν άλλα όνειρα για τη ζωή τους. Παθαίνουν όσα και οι ήρωες του Ευριπίδη. Γι' αυτό και οι Τρωάδεςείναι ένας ύμνος στους ηττημένους.

Και ταυτόχρονα είναι το πιο αντιπολεμικό από τα έργα τουΕυριπίδη.

Ακριβώς. Αναφέρεται στους ανθρώπους που τους ξεριζώνουν και καταστρέφουν και τον τόπο τους, κάτι που συνέβαινε πάντοτε, παντού στον κόσμο, και εξακολουθεί να συμβαίνει και σήμερα. Είναι αιώνιο το έργο, όπως είναι αιώνια κι η τέχνη. Αν δεν υπήρχε η τέχνη, ο άνθρωπος θα είχε ήδη εξοντωθεί με αυτά που γίνονται γύρω του. Δόξα σοι ο Θεός, υπάρχει η τέχνη. Χωρίς αυτή δεν θα άντεχε. Χθες είχα την τύχη να δω το Βασιλιά Ληρ που παίζει ο κύριος Τσακίρογλου και ευχαριστήθηκε η ψυχή μου. Ο κόσμος βγήκε κατενθουσιασμένος απ' την παράσταση. Αυτό είναι σπουδαίο πράγμα. Δεν μπορεί να αντικατασταθεί με τίποτα αυτή η χαρά και η αγαλλίαση που παίρνεις βλέποντας μία εξαιρετική παράσταση ή ακούγοντας μια υπέροχη μουσική. Γι' αυτό επιμένει σε αυτά ο άνθρωπος - ή, τουλάχιστον, θα έπρεπε να επιμένει.

Η τραγωδία του Ευριπίδη σκηνοθετικά μεταφέρεται στο παρόν. Θα ήθελα να σας ρωτήσω πόσο μπορεί να πειραματιστεί κανείς με την τραγωδία. Τα τελευταία χρόνια έχουμε δει πολύ ακραία πράγματα.

Κάνουν διάφορα. Εγώ δεν πιστεύω σε αυτά τα πράγματα. Πιστεύω ότι πρέπει να ερμηνεύεις το συγγραφέα. Δεν μου αρέσει που μερικοί προσπαθούν να γίνουν πιο έξυπνοι απ' αυτόν. Ο συγγραφέας είναι ο έξυπνος, όλοι οι άλλοι είμαστε ουραγοί. Προσπαθώ να ερμηνεύσω τον Ευριπίδη και το να βλέπω να κάνουν διάφορα πειραματικά δεν μου λέει τίποτα. Πρέπει να πείσω τους θεατές για το ρόλο που παίζω και να βγει όλη αυτή η δυστυχία που σέρνουν οι άνθρωποι, αυτοί που είναι οι ήρωές του. Όλα τα άλλα για μένα είναι σαχλαμάρες.

Είναι η πρώτηφορά που παίζετε στην Επίδαυρο. Πώς την αντιμετωπίζετε ως χώρο;

Είναι υπέροχος ο χώρος και, επομένως, χαίρομαι πολύ που θα παίξω εκεί. Είναι ένα θέατρο με ιστορία. Ένας πολύ φίλος μου λέει ότι παίρνεις δύναμη απ' το συγκεκριμένο χώρο και το πιστεύω αυτό, ότι έχει ενέργεια.

Να σας ρωτήσω αν έχετε αγωνία για την πρώτη σας φορά εκεί;

Έχω αγωνία για κάθε ρόλο που παίζω. Είναι ακριβώς όπως όταν πρωτοξεκίνησα, και χειρότερα ακόμα. Η εμπειρία σού μεγαλώνει το άγχος και την αγωνία, είναι τεράστια επειδή και η ευθύνη είναι τεράστια. Σηκώνεις πιο μεγάλο βάρος, γιατί περιμένουν πιο πολλά από σένα, και δεν είμαστε παρά άνθρωποι με τα όριά μας. Όλοι μας.

Διάφορα
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Δ. Πολιτάκης / Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Μπορεί να έχει άμεση ανάγκη κάποιου είδους ανάπλασης η Πλατεία Εξαρχείων, το τελευταίο που χρειάζεται όμως είναι ένα μίζερο χριστουγεννιάτικο δέντρο με το ζόρι.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Β. Βαμβακάς / Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Οποιοσδήποτε απολογισμός της είναι καταδικασμένος στη μερικότητα, αφού έχουν συμβεί άπειρα γεγονότα που στιγμάτισαν τις ζωές όλων μας ‒ δύσκολο να μπουν σε μια αντικειμενική σειρά.
ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΒΑΜΒΑΚΑ
Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Β. Στεργίου / Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Αντί να βλέπουμε τη χώρα σαν άδεια πισίνα όπου πρέπει να γυρίσουν τα ξενιτεμένα της μυαλά για να γεμίσει, ας αλλάξουμε τα κολλημένα μυαλά σ' αυτόν εδώ και σε άλλους τόπους.
ΤΗΣ ΒΙΒΙΑΝ ΣΤΕΡΓΙΟΥ