Ξεκίνησε ο χορός των βραβείων, που θα ολοκληρωθεί με τα Όσκαρ. Το τρίμηνο που θα ακολουθήσει προβλέπεται συναρπαστικό για τους φανατικούς των βραβείων, καθώς δεν βλέπω εύκολα να ξεχωρίζει ταινία που θα σαρώσει, όπως μερικές χρονιές που θεωρούνταν προβλέψιμες, άρα και σχετικά πιο βαρετές.
Τι εννοώ: Η Ένωση Κριτικών Νέας Υόρκης, η πιο αξιοσέβαστη παρέα θεωρητικών του κινηματογράφου των ΗΠΑ (οι οποίοι, για να σας θυμίσω, αποφάσισαν από πέρυσι, να ξεκινούν νωρίτερα από τους υπόλοιπους, για να δείξουν ποιό είναι το αφεντικό), προτίμησε το κωμικό-γκανγκστερικό American Hustle του Ντέϊβιντ Ο' Ράσελ, του σκηνοθέτη που βρίσκεται σε δαιμονιώδη φόρμα, και δείχνει να πετυχαίνει τη συνταγή της ανατροπής στα είδη με τα οποία καταπιάνεται, για τρίτη συναπτή φορά, μετά το προπέρσινο Fighter και τον περυσινό Οδηγό Αισιοδοξίας.
Η ταινία κέρδισε την μεγάλη τιμή, όπως και το σενάριο, αλλά και η Τζένιφερ Λόρενς σε δεύτερο ρόλο, ως κερατωμένη σύζυγος που βουτάει στο ποτό και την ίντριγκα. Το επιτελείο είναι πρώτης τάξεως, Κρίστιαν Μπέϊλ, Τζέρεμι Ρένερ, Έϊμι Άνταμς, και το φόντο είναι η το Νιού Τζέρζεϊ των 70ς. Η ταινία βγαίνει στις αίθουσες τα Χριστούγεννα και οι κριτικοί της Νέας Υόρκης θέλησαν να προλάβουν και να αιφνιδιάσουν με κάτι που δεν περίμενε κανείς, παραμερίζοντας τον αγαπημένο τους Μάρτιν Σκορσέζε και τον Λύκο της Νέας Υόρκης, αλλά και τον Αλφόνσο Κουαρόν με το Gravity, το οποίο έχει αποσπάσει εγκώμια από παντού.
Κανένα βραβείο λοιπόν για τα φαβορί, αλλά έχρισαν καλύτερο σκηνοθέτη τον Στιβ Μακουίν για το 12 Χρόνια Σκλάβος, και δεν παρέλειψαν να επισημάνουν δυο από τις λαμπρότερες ερμηνείες της χρονιάς, της Κέϊτ Μπλάνσετ για τη Θλιμμένη Τζάσμιν, και του Ρόμπερτ Ρέντφορντ, για το Όλα Χάθηκαν.
Η μεγάλη έκπληξη είνια οτι σχεδόν αγνόησαν το Inside Llewyn Davis των αγαπημένων τους αδελφών Κοέν, με μόναδικό βραβείο για τη φωτογραφία της ταινίας.
Λίγες ημέρες νωρίτερα, το περιοδικό Empire ανέδειξε το Gravity ταινία της χρονιάς, επιβεβαιώνοντας τη φήμη του εντύπου που δεν σνομπάρει καθόλου τα φιλμ που αγαπάει και το κοινό. Στη δεύτερη θέση, το Captain Phillips του Πολ Γκρίνγκρας και ακολουθούν το Rush, το Ένα Καλοκαίρι, ο Λίνκλολν, το Stoker αλλά και το τρίτο μέρος του Iron Man.
Αντίθετα, τα γαλλικά Cahiers du Cinema, πιστά στο εκλεκτικό τους γούστο, όσο και αν οι εποχές των auteurs έχουν παρέλθει, προτίμησαν την εξαιρετική δημιουργία του Αλέν Γκιροντί, ο Άγνωστος της Λίμνης, που είδαμε στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, ενώ ψηλά στη λίστα βρίσκεται και η Ζωή της Αντέλ.
Ο ομόλογος των "Καγιέδων" στην Μεγάλη Βρετανία, το επίσης σοβαρό και σεβαστό Sight and Sound, έφερε στην κορυφή ένα ντοκιμαντέρ, το Act Of Killing, ενώ στο νούμερο δύο βρίσκεται το Gravity και στην τρίτη θέση, όπως και στους Γάλλους, η Αντέλ.
Η ταινία του Κεσίς, θα μπορούσε να πλασαριστεί σε νευραλγικές κατηγορίες, ή και να εκπλήξει, όπως αντίστοιχα πέρυσι έκανε η Αγάπη του Μίκαελ Χάνεκε. Αλλά έτσι όπως είναι τα πράγματα, καμιά δεκαριά ταινίες παίζουν για τα ηχηρά βραβεία, ενώ δεν αποκλείεται να ξεχωρίσει και κάποια ανεξάρτητη ακόμη, σαν σφήνα του τύπο Μυθικά Πλάσματα του Νότου. Πέρυσι, ξεκινούσαμε με το Λίνκολν ως λογική, αξιοπρεπή και ασφαλή παρουσία, και τερμάτισε φτωχά.
Θα περιμένουμε το National Board of Review, αλλά και τα βραβεία των κριτικών του Λος Άντζελες, για να σχηματίσουμε μια πιο σφαιρική εντύπωση για το ποιόν δρόμο θα ακολουθήσουν τα Όσκαρ (ναι, και τις Χρυσές Σφαίρες..). Χωρίς να έχουμε ακόμη δει τον Σκορσέζε και τον Ο' Ράσελ στην Ελλάδα, δεν μπορούμε να ζυγιάσουμε την πορεία τους. Προσωπικά, νομίζω πως το American Hustle, από το ύφος του και το trailer, δεν είναι ταινία που άνετα θα πάρει σπίτι τα μεγάλα Όσκαρ, αλλά βάζει εύκολα πλώρη για πολλές υποψηφιότητες στις μεγάλες κατηγορίες.
Εδώ είμαστε και θα σας ενημερώνουμε.
Υστερόγραφο: εγώ, γιατί βλέπω το Gravity, από διαίσθηση, να ξεχωρίζει;
σχόλια