Η ιστορία αυτή ήταν για χρόνια ξεχασμένη σε ένα φάκελο του λάπτοπ μου και τη θεωρώ το δεύτερο πιο ανώμαλο κείμενο που έχω γράψει. Ενόψει όμως του ότι πλέον επιτρέπεται η τοποθέτηση προιόντος, και με την ελπίδα χορηγίας από τα ΑΒ, αποφάσισα να την δημοσιεύσω:
Ο Βαγγέλης άπλωσε το παλτό του στην βρεγμένη άμμο. Εκείνη δίστασε αλλά δέχθηκε να καθίσει. Ο ουρανός ήταν πεντακάθαρος μετά την απογευματινή βροχή. Τα αστέρια έμοιαζαν να λάμπουν μόνο για τους δυό τους... Το φθινοπωρινό κρύο τους έφερε πιο κοντά και η νεαρή κοπέλα δεν άργησε να ενδώσει στα ερωτικά αγγίγματα του Βαγγέλη.
Τον φίλησε παθιασμένα σαν να φιλούσε για τελευταία φορά και εκείνος της έπιασε τους γλουτούς. Εκείνη ένιωσε σαν να πετά στον έναστρο ουρανό μιάς και η στύση του Βαγγέλη την είχε ανυψώσει καθώς ήταν ξαπλωμένη πάνω του. Φίλησε τον Βαγγέλη στο στόμα και μέτα κατέβηκε μέχρι τον φαλλό του τον οποίο άρχισε να ρούφα με μανία.
Οι κραυγές του Βαγγέλη τρόμαξαν τους χωρικούς οι οποίοι καθώς ήρθαν να δουν τι συνέβη, εντάχθηκαν στο ερωτικό αλισβερίσι. Όταν προσπάθησαν να σκίσουν τα ρούχα της κοπέλας, εκείνη είπε πως είναι στις γόνιμες μέρες της. Με αναψοκοκκινισμένα πρόσωπα ο Βαγγέλης και οι στερημένοι χωριάτες άρχισαν να αναζητούν ένα αντισυλληπτικό μέσο. Υπέφεραν ψάχνοντας απεγνωσμένα καθώς ένιωθαν τους φαλλούς τους να σφίγγονται στα στενά βρακιά τους. Κάποιοι μη αντέχοντας τον πόνο είχαν ήδη αρχίσει να αυνανίζονται.
Μέχρι που η λύση βρέθηκε. Ένας μεσόκοπος χωριάτης με ευγενική φυσιογνωμία άρχισε να πανηγυρίζει και να επιδεικνύει μια οικολογική σακούλα ΑΒ γεμάτη με ψάρια που βρήκε στην βάρκα του. Τα θαλασσινά, όντας άκρως αφροδισιακά άναψαν ακόμα περισσότερο τους χωριάτες που άρχισαν να αυνανίζονται πάνω απο τα ψάρια.
Έτσι, η νεαρή κοπέλα μπόρεσε να απολαύσει το «πολυτιμότερο αγαθό που προσέφερε η φύση στον άνθρωπο: τον έρωτα[1]». Ένας ένας οι χωριάτες διείσδυαν στο πυρωμένο αναπαραγωγικό της όργανο και μετά βγαίνοντας απο τη σακούλα ΑΒ εκσπερμάτωναν στο πρόσωπο της ώστε να μπορέσει να γευτεί του πουλιού το γάλα...
σχόλια