Διάβασα εχτές το άρθρο που έγραψε ο Σταύρος Ψυχάρης στο κυριακάτικο ΒΗΜΑ με τον ΕμίλΖολακικό τίτλο To Λάθος (μας) και κόντεψε να με καταλάβει λοξυγγικός παροξυσμός με την κρίση ειλικρίνειας (sic) που έπιασε τον βετεράνο των λαβυρινθικών πολιτικοδημοσιογραφικών παρασκηνίων.
Απολαύστε μερικές από τις ψυχαρικές παραδοχές:
Πρέπει από την αρχή να παραδεχθούμε ότι στον κατήφορο της παρακμής και της διαφθοράς αφέθηκαν συχνά και οι εφημερίδες καθώς και τα λοιπά μέσα ενημερώσεως.
Η κρίση στα ΜΜΕ είναι βέβαια πρωτίστως κρίση επιχειρηματική. Σε μιαν εποχή (ως το έτος 2009) απατηλής, ως απεδείχθη, ευμάρειας τα μέσα ενημερώσεως «ανεπτύχθησαν» σε ξύλινα πόδια, που έσπασαν με την πρώτη εμφάνιση της μεγάλης και αγνώστου διάρκειας οικονομικής κρίσης.
Στηριγμένοι κυρίως, αν όχι αποκλειστικά, στα έσοδα από τις διαφημίσεις δημιουργήσαμε αδηφάγους «γίγαντες» τόσο στον χώρο του παραδοσιακού Τύπου όσο και στον νεοπαγή τομέα της τηλεόρασης.
Συνηθίσαμε τους αναγνώστες και τους τηλεθεατές στο «τζάμπα», δώσαμε «δώρα» απατηλά και προσφορές ψευδεπίγραφες.
Ασφαλώς είναι υπερβολικός ο αριθμός των εφημερίδων στην Ελλάδα, πολλές από τις οποίες είναι εκ γενετής θνησιγενείς και προφανώς η έκδοσή τους έχει άλλα ελατήρια.
Αλλά αν μιλήσουμε για τις εφημερίδες με τις λογικές ή τις σχετικά πολύ μεγάλες κυκλοφορίες, θα δούμε ότι και αυτές χάνουν πολλά εκατομμύρια ευρώ κάθε χρόνο!
Τι μέλλει γενέσθαι; Κατ΄ αρχήν, ο τρώσας και ιάσεται. Εμείς που έχομε τις ευθύνες για τη διολίσθηση του ελληνικού Τύπου και των τηλεοράσεων στη χορεία των προβληματικών επιχειρήσεων, εμείς πρέπει να βρούμε και τη θεραπεία. Και θα τη βρούμε!
Τι καταλαβαίνεις απο αυτή τη ξαφνική κρίση ειλικρίνειας του Σταύρου άμα ξύσεις λιγάκι παραπάνω το τέχνασμα της τάχα μου αυτοκριτικούλας του;
Ότι κάτα πάσα πιθανότητα ύστερα από την κυκλωνικά καταστροφική προηγούμενη σεζόν προετοιμάζονται από τη μεριά των εκδοτών σαρωτικές αλλαγές στο επιχειρηματικό μείγμα που καθιέρωσαν και διαχειρίστηκαν αυτά τα 20 χρόνια κάπως σχιζοφρενικά πρέπει να ομολογήσουμε.
Τα τηλεοπτικοεταιρικά (και άλλα επιχειρηματικά τους συμφέροντα) πληγώναν ανεπανόρθωτα το έντυπο επιχειρηματικό κομμάτι τους και τους αναγκάζαν να ακολουθήσουν τακτικές που δεν αποφέραν όσο περίμεναν ταμειακά (όπως και ο ίδιος ο Ψυχάρης ομολογεί).
Επιπροσθέτως τους αποδυναμώσαν και ως παράγοντες επιρροής αφού η πλειοψηφία των αναγνωστών τους θεωρεί πυλώνες της διαπλοκής των τελευταίων 20 ετών και δυσπιστεί πια σε οποιαδήποτε απόπειρα περάσματος γραμμής (από το 2004 και μετά όλο και πιο έντονα).
Απ ' την άλλη η ολοένα και αυξανόμενη διάχυση του ιντερνετικού πληροφοριακού όγκου και η δυσκολία αποτελεσματικού μανιπιουλαρίσματος της πληροφορίας έχουν συντελέσει με τον τρόπο τους στη διαμόρφωση ενός νέου μεταβατικού σκηνικού που έχω την αίσθηση πως οι ελληνικοί μιντιακοί οργανισμοί και καθυστέρησαν να ακολουθήσουν και συνεχίζουν λόγω ηλικιακού ψηφιακού χάσματος των ιδιοκτητών τους να μη τον καταλαβαίνουν επαρκώς και θα δυσκολευτούν να τον ενθυλακώσουν αποτελεσματικά τελικά.
Ας μην είναι λοπόν τόσο σίγουρος ο Ψυχάρης πως ό,τι σχεδιάζει θα του βγει. Αν κρίνουμε δε από τις πολιτικές του τρύπες στο νερό των τελευταίων ετών μάλλον τα σήματα που του εκπέμπει η θεία δύναμη της απόσυρσης θα πρέπει να γίνουν πιο acceptable αμα θέλει να διασώσει κάποιους από τους θριαμβικούς απόηχους της προυπηρεσίας του ;-)
bonustrack
όταν ο καρδιακός του φίλος Παγκαλός
διόριζε Διοικητή του Αγίου Όρους
τον τρίτρουλο ΔΟΛάρχη επί Σημίτη
η αείμνηστη Μαλβίνα
πάθαινε πολλαπλά καμεραμανατζίδικα
οργασμικά επεισόδια προς δικιά μας τέρψη;-)
σχόλια