Ο Keith Haring ήταν ένας pop καλλιτέχνης, ακτιβιστής και μέλος της θρυλικής καλλιτεχνικής σκηνής της Νέας Υόρκης κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980. Ενώ είναι γνωστός για τα πολύχρωμα έργα του και τα εικονικά του μοτίβα όπως το μωρό που ακτινοβολεί και το σκυλάκι που γαβγίζει, μεγάλο μέρος του έργου του έχει να κάνει με τα σύγχρονα κοινωνικά και πολιτικά γεγονότα, όπως τη μάχη για τον τερματισμό του Απαρτχάιντ, την επιδημία του AIDS και την κατάχρηση ναρκωτικών.
Ως ανοιχτά ομοφυλόφιλος καλλιτέχνης ο Haring επέλεξε επίσης να εκπροσωπεί την LGBTQ κοινότητα και τα δεινά που περνάει στο έργο του, συμπεριλαμβανομένων των δικαιωμάτων των ομοφυλοφίλων. Εμπνευσμένος από καλλιτέχνες graffiti, άρχισε να σχεδιάζει σε σταθμούς μετρό της Νέας Υόρκης και να γεμίζει τα άδεια από αφίσες κάδρα με σχέδια κιμωλίας τα οποία μπορούσαν να βλέπουν οι περαστικοί των δρόμων. Σκοπός του ήταν να κάνει την τέχνη προσιτή σε όλους ενώ τα έργα αυτά του επέτρεψαν να αλληλεπιδράσει με ένα διαφορετικό ακροατήριο.
Ο Haring υπήρξε επίσης και σπουδαίος ως συνεργάτης. Μάλιστα έχει συνεργαστεί με καλλιτέχνες όπως ο Andy Warhol και ο Jean-Michel Basquiat. Είναι γνωστό επίσης ότι σχεδίασε τα εξώφυλλα των άλμπουμ για τους RUN DMC αλλά και για τον David Bowie, σκηνοθέτησε ένα μουσικό βίντεο για τη Grace Jones και δημιούργησε μια σειρά ρούχων με τον Malcolm McLaren και την Vivienne Westwood.
Με αυτόν τον τρόπο, εισήγαγε την τέχνη του καθώς και τις ιδέες του σε όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους. Θεωρώντας ως υποχρέωσή του να μιλήσει για τη γενιά του μέσα από την τέχνη του απαντά σε επείγοντα ζητήματα όπως η πολιτική δικτατορία, ο ρατσισμός, η ομοφοβία, ο εθισμός στα ναρκωτικά, η ευαισθητοποίηση σχετικά με το AIDS, ο καπιταλισμός και το περιβάλλον.
Τα αποσπάσματα αυτής της ταινίας προέρχονται από τα πρωτότυπα ημερολόγια του Keith Haring, τα οποία διατηρούσε μεταξύ 1971 και 1989, και από το ντοκιμαντέρ «Keith Haring: The Authorized Biography» του John Gruen (1991).
Πηγή: Tate
