Από καταβολής τους τα media έτρεμαν την περίοδο και τον τρόπο που έπρεπε να υιοθετήσουν για να ενημερώσουν τον γυναικείο πληθυσμό για θέματα υγιεινής και ασφάλειας. Παρομοιώσεις, μεταφορές, ανόητοι ευφημισμοί και παρατσούκλια χρησίμευαν στο λεκτικό κομμάτι της υπόθεσης, εκεί δηλαδή που με λόγια έπρεπε να εξηγηθεί σε ένα κορίτσι ή μία νεαρή γυναίκα τι συμβαίνει στο σώμα τους μια φορά τον μήνα και πώς θα πρέπει να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα αυτής της φυσιολογικής λειτουργίας.
Και μετά εικόνες στο "περίπου". Τι κι αν τα ταμπόν μπήκαν στη ζωή του γυναικείου πληθυσμού από το 1933; Όλοι έτρεμαν στη θέα τους και στον τρόπο που ένα ταμπόν θα έπρεπε να προβληθεί σε μία τηλεοπτική εκπομπή ή σε μία διαφημιστική καταχώρηση. Και φυσικά, ούτε κουβέντα -πόσω μάλλον πλάνο- για τις σερβιέτες. Μέχρι προσφάτως, μέχρι πέρσι αν δεν μας απατά η μνήμη, το αίμα απεικονιζόταν... μπλε ή γαλάζιο πάνω σε πεντακάθαρες σερβιέτες, με τέτοια επιμονή στο χρώμα που θα πίστευε κανείς ότι οι γυναίκες είναι απόγονοι των Avatar, στην καλύτερη των περιπτώσεων.
Σε κάθε περίπτωση και διαχρονικά υπήρχε ένα πρόβλημα και κυρίως τεράστια ντροπή από την πλευρά των media, όταν η κουβέντα, η διαφήμιση ή η ενημερωτική εκπομπή αφορούσε την περίοδο. Το "Molly Grows Up" του μακρινού 1953 είναι μία τέτοια κομιλφό προσπάθεια ενημέρωσης των νεαρών γυναικών στην οποία ακούγονται διάφορες σεξιστικές παραινέσεις για το πώς μια γυναίκα πρέπει να δείχνει όμορφη και περιποιημένη τις ημέρες της περιόδου της και κυρίως να μη γίνεται αντιληπτό ότι υποφέρει, ότι πονάει ή αιμορραγεί...
Η περίοδος εισέρχεται ως φαινόμενο στη διαφημιστική αγορά μόλις το 1970 με τις πρώτες διαφημίσεις του TAMPAX να απευθύνονται στη γυναίκα που θέλει να είναι ανεξάρτητη κατά τη διάρκεια της περιόδου της. Και πάλνοι εδώ προτιμάται να διαφημίσουν το προϊόν αθλήτριες, που στο μυαλό των διαφημιστών έχουν μακράν πιο πιεστική καθημερινότητα, ενώ τα "Rely" είναι κι αυτά ταμπόν για τη γυναίκα που δεν μπορεί και δεν θέλει να ασχολείται όλη τη μέρα με αυτό το κομμάτι της σωματικής λειτουργίας της.
Τα "Rely" θα βγουν από τη μέση και θα αποσυρθούν από την αγορά σχεδόν μια δεκαετία μετά, όταν συνδεθούν με το σύνδρομο τοξικού αλλεργικού σοκ και αρκετές περιπτώσεις γυναικών, των οποίων η υγεία ταλαιπωρήθηκε αρκετά από το εν λόγω σύνδρομο.
Η λέξη "περίοδος" μπαίνει με θάρρος στη ζωή της τηλεόρασης το 1985 και μάλιστα μέσω διαφήμισης στην οποία πρωταγωνιστεί η άσημη τότε ηθοποιός, Κόρτνι Κοξ, πασίγνωστη μετά πρωταγωνίστρια της σειράς "Φιλαράκια". Και πάλι, όμως, στη θέση του αίματος πεισματικά εμφανίζεται ένα ευγενές μπλε υγρό. Θα χρειαστεί να φτάσουμε ως το 2010 για να μιλούν ανοιχτά οι διαφημίσεις, χωρίς σεμνοτυφίες και ψευτοντροπές για την περίοδο, ενώ η επανάσταση θα γίνει το 2016, όταν η CEO μίας εταιρείας γυναικείων ειδών, θα προχωρήσει στη δημιουργία μίας εξαιρετικής διαφήμισης.
Εκεί με λίγη ειρωνεία και πολύ χιούμορ θα εξηγήσει ότι δεν υπάρχει "χαρούμενη περίοδος", ότι η ζωή της γυναίκας δεν περιγράφεται με δυο λέξεις, τύπου "δύσκολες μέρες", όταν έχει περίοδο και ότι είναι απολύτως εντάξει για τις γυναίκες να πονούν, να ζαλίζονται, να νιώθουν τάση προς έμετο και αδυναμία και να μη χρειάζεται να προφασίζονται πονοκεφάλους και ιώσεις μόνο και μόνο για να μην ενοχληθεί ή -ακόμη χειρότερα- σιχαθεί κάποιος στο περιβάλλον τους.
Από το 2016 και μετά οι διαφημίσεις ξεπέρασαν κάθε φόβο και κάθε ταμπού -δυστυχώς, όχι παντού στον κόσμο- και οι σερβιέτες λέγονται σερβιέτες, δεν δίνουν "χαρά" και όρεξη για ζωή, αλλά καλύπτουν μία σοβαρή ανάγκη του γυναικείου σώματος και, ναι, το αίμα απεικονίζεται πάνω στη σερβιέτα με κόκκινο χρώμα, για να ξέρουμε πλέον όλοι για τι ακριβώς μιλάμε και να μην υπάρχει κανείς στον κόσμο που θεωρεί ότι η έμμηνος ρήση είναι κάποιες ημέρες του μήνα που οι γυναίκες γίνονται μπλε και εκκρίνουν μπλε υγρά, επιτέλους, δηλαδή!
