Η Sharon Roseman χάνει τον προσανατολισμό της κάθε μέρα. Της συμβαίνει όπου και να πηγαίνει - στο μπακάλικο, στη γειτονιά όπου ζει εδώ και 20 χρόνια, ακόμα και μέσα στο σπίτι της.
«Όταν η Sharon ξυπνά της φαίνεται λες και έχουν μετακινηθεί οι τοίχοι τους σπιτιού της από τη μια στιγμή στην άλλη» δήλωσε στο The Atlantic η Michelle Coomber, η οποία έκανε αυτή τη ταινία μικρού μήκους για την Roseman.
«Ο κόσμος της μπορεί να μετασχηματιστεί ακαριαία, με ένα ανοιγοκλείσιμο και μόνο των ματιών της».
Το σύντομο ντοκιμαντέρ Lost Every Day ρίχνει φως στο ολοένα και πιο διαβρωμένο σύμπαν της Roseman η οποία έχει διαγνωστεί με μια σπάνια νευρολογική διαταραχή που ονομάζεται Αναπτυξιακός Τοπογραφικός Αποπροσανατολισμός (ή αλλιώς DTD- Developmental Topographical Disorientation).
Οι άνθρωποι που πάσχουν από αυτήν την ασθένεια είναι ανήμποροι στο να σχηματίσουν γνωστικούς χάρτες. Με λίγα λόγια μπορούν να χάσουν την αίσθηση του προσανατολισμού τους ανά πάσα στιγμή.
