Χρόνια τώρα, για την ακρίβεια σχεδόν έναν αιώνα, στο άκουσμα και μόνο των λέξεων "Ρίο Ντε Τζανέιρο", το μυαλό έτρεχε στο Καρναβάλι, τη σάμπα, τα λάγνα χορευτικά σώματα, τα λαμπερά κοστούμια.
Φέτος, για πρώτη φορά στην ιστορία του, καρναβάλι του Ρίο δεν θα υπάρξει, ούτε χορευτικά συγκροτήματα, ούτε άρματα. Τίποτα. Η πανδημία του κορωνοϊού σταμάτησε τη μουσική, τον χορό, τη χαρά, αλλά και μια αλυσίδα ανθρώπων από τις εργασίες τους.
Διότι για τους θεατές το Καρναβάλι του Ρίο είναι μερικές μέρες χαράς. Όμως, για τους επαγγελματίες του πιο διάσημου καρναβαλικού φεστιβάλ του κόσμου είναι η κύρια απασχόληση που τρέφει τις οικογένειές τους, όλον τον χρόνο, τόσα χρόνια.
Ράφτες και σχεδιαστές, γαζώτριες κοστουμιών, χορογράφοι και μουσικοί, κατασκευαστές αρμάτων, επαγγελματίες χορευτές, δάσκαλοι και σχολές χορού σάμπα, όλοι αυτοί εδώ και καιρό έχουν βρεθεί άνεργοι, σχεδόν πένητες, που επιζούν με δανεικά. Όταν βρίσκουν να δανειστούν.
Μια ολόκληρη βιομηχανία θεάματος σε πλήρη αποδρομή. Η Bianca Monteiro, χορεύτρια και βασίλισσα του Καρναβαλιού για χρόνια, δηλώνει ότι αισθάνεται άδεια, αχρείαστη, χωρίς αντικείμενο όχι απλώς εργασίας, αλλά ύπαρξης.
"Είναι σπαρακτικό να βλέπεις τόσο άδειο, τόσο ήσυχο το σαμπαδρόμιο του Σαπουκαΐ. Με όλα αυτά που συμβαίνουν το καταλαβαίνεις, αλλά και πάλι δεν είναι κάτι που μπορείς να αποδεχθείς έτσι απλά", λέει.
Με τον νικητή κάθε χρόνο να παραλαμβάνει εκτός από τον τίτλο και σχεδόν μισό εκατομμύριο δολάρια ως βραβείο, προφανώς και όλο αυτό δεν είναι κάτι απλό. Είναι μία τεράστια μπίζνα που συντηρεί μία τεράστια αλυσίδα εργαζομένων.
Ο Belisario Cuhna, σχεδιαστής κοστουμιών χορευτών σάμπα, είναι ακόμα ένα από τα παράπλευρα θύματα της πανδημίας. Όλα τα χρόνια της ζωής του, 6 μήνες εργαζόταν σκληρά για την προετοιμασία του καρναβαλιού του Ρίο και τον υπόλοιπο χρόνο του τον διέθετε σε συνεργασίες με διάσημους, όπως η Μπιγιόνσε.
Bian
"Στο εργαστήριο μου δούλευαν περισσότερα από 40 άτομα. Εξόφλησα τους πάντες και μετά τους απέλυσα. Είναι ό,τι πιο σκληρό έχω κάνει μέχρι τώρα στη ζωή μου. Δεν ντρέπομαι να πω ότι ζω με δανεικά, καθώς ό,τι έβγαζα το επένδυα στη δουλειά μου, πιστεύοντας ότι ποτέ δεν πρόκειται να συμβεί κάτι που θα σκότωνε το καρναβάλι. Και να...", λέει χαρακτηριστικά.
Πέρα από τις ιστορίες ανθρώπων, η αλήθεια είναι ότι συνολικά η οικονομία της Βραζιλίας πλήττεται από την ακύρωση του Καρναβαλιού. Βιοτέχνες και καταστηματάρχες, tourist operators και καντινιέρηδες, άνθρωποι του μεροκάματου, αλλά και της μεσαίας τάξης.
Πώς θα είναι η ζωή χωρίς Καρναβάλι στο Ρίο, αναρωτιέται η Bianca. Τι Καρναβάλι θα μπορούσε να υπάρξει μετά την επέλαση του κορωνοϊού αναρωτιούνται όλοι οι άλλοι και φυσικά το ερώτημα αφορά κάθε μορφή ψυχαγωγίας ή διασκέδασης που βασίζεται στις μάζες, σε κορμιά που έρχονται κοντά, ενώ περνούν καλά...
