Μέχρι και το 2005, οι ιθαγενείς γυναίκες των φυλών Aymara και Quechua της Βολιβίας ζούσαν στο περιθώριο. Γνωστές ως Cholitas, ήταν αναγνωρίσιμες από την πολύχρωμη ενδυμασία τους, τα σκούρα καπέλα και τα περίτεχνα σκουλαρίκια τους και στερούνταν συστηματικά αυτονόητες ελευθερίες, όπως το δικαίωμα να χρησιμοποιούν δημόσιες συγκοινωνίες και να βρίσκονται σε ορισμένους δημόσιους χώρους. Αγωνίζονταν για τα πολιτικά τους δικαιώματα από τη δεκαετία του 1960, όμως ήταν η εκλογή του επίσης ιθαγενούς Έβο Μοράλες στο αξίωμα του Προέδρου της χώρας ενίσχυσε το κίνημά τους.
Στην υψηλότερη πρωτεύουσα του κόσμου, στο Λα Παζ της Βολιβίας, 11 Cholitas με επικεφαλής τη Jimena Lidia Huaylas, ενωμένες από την αγάπη τους για τα βουνά και την αίσθηση της περιφρόνησης που έχουν βιώσει, αποφάσισαν να ξεπεράσουν τον σεξισμό και τις διακρίσεις και να αναρριχηθούν με τα παραδοσιακά ρούχα τους (και τα απαραίτητα κραμπόν στα παπούτσια τους) στην οροσειρά των Άνδεων.
