«Όταν ήρθα στη Νέα Υόρκη, συνειδητοποίησα ότι το φαγητό ήταν ένα θέμα για το οποίο οι άνθρωποι μιλούσαν πολύ και ανταγωνίζονταν ο ένας τον άλλο» λέει ο Ισπανός σκηνοθέτης Albert Moya για το πως εμπνεύστηκε την ιδέα για το σκηνοθετικό του ντεμπούτο με το American Autumn. Στη μικρού μήκους ταινία του που σατυρίζει τις δοκιμασίες της ενηλικίωσης, πρωταγωνιστούν παιδιά του δημοτικού, υποδυόμενα ένα νεοϋορκέζικο κουιντέτο που απολαμβάνει ένα λουκούλλειο δείπνο σερβιρισμένο με γαρνιτούρες μικροπρέπειας και ανταγωνιστικότητας δίπλα στο κόκκινο λάχανο και τις αγκινάρες.
Καθώς ο νεαρός Ισπανός κινηματογραφιστής που επέλεξε ένα απόσπασμα της Γουντυαλλενικής ιστορίας του για το NOWNESS, ετοιμάζει το επόμενο πρότζεκτ του – μια ιστορία για μια μητέρα και ένα γιο που ζουν σε ένα απομονωμένο νησί – συνθέτει ένα μενού από τις αγαπημένες του σκηνές για φαγητό από διάφορες ταινίες:
Μαργαρίτες (1966), σκηνοθεσία Vera Chytilová
Είναι μια φεμινιστική ταινία των 60΄s για δύο έφηβες και υπάρχει μια στιγμή που χορεύουν πάνω σε ένα τραπέζι γεμάτο γλυκά και είναι πολύ σικ. Δεν μπορείς να πάρεις τίποτε στα σοβαρά και είναι πραγματικά πολύ αστείο.
Το δείπνο της Μπαμπέτ (1987) σκηνοθεσία Gabriel Axel
Αυτή η ταινία είναι μια εκπληκτική εμπειρία για τον θεατή εξαιτίας όλων των πλάνων του χοιρινού, των κουζινικών και της πορσελάνης.
Ο μάγειρας, ο κλέφτης, η γυναίκα του κι ο εραστής της (1989) σκηνοθεσία Peter Greenaway
Η τελευταία σκηνή όπου τρώνε έναν άνθρωπο παρουσιάζεται σαν κανονικό δείπνο.
I Am Love (2009) σκηνοθεσία Luca Guadagnino
Η σκηνή που η Tilda Swinton τρώει μια γαρίδα σε ένα εστιατόριο και ξαφνικά έχει μια αφροδισιακή εμπειρία.
Η ζωή της Αντέλ (2013) σκηνοθεσία Abdellatif Kechiche
Μου αρέσει η αρχή όταν η Adèle γυρνάει σπίτι από το σχολείο. Τρώει σπαγγέτι με τους γονείς της βλέποντας τηλεόραση και η μητέρα της, της σερβίρει συνέχεια όλο και περισσότερη πάστα. Το απολαμβάνει πραγματικά.
