Στο πρώτο επεισόδιο μιας νέας σειράς που προβάλλει τους πιο συναρπαστικούς καλλιτέχνες του 2021, η Art Basel μας παρουσιάζει το έργο της πολυδιάστατης καλλιτέχνιδος Sin Wai Kin. Η διεθνώς γνωστή ερμηνεύτρια τραγουδιών που γεννήθηκε στον Καναδά και έχει έδρα πλέον στο Ηνωμένο Βασίλειο, επεκτείνεται πέρα από την αποδόμηση της δυαδικότητας των φύλων για να συμπεριλάβει τις δυαδικότητες της φαντασίας και της πραγματικότητας, των ονείρων και της αφύπνισης του εαυτού και των άλλων στο νέο της έργο, A Dream of Wholeness and Parts.
Σημειώνοντας αυτήν τη ριζική αλλαγή στην οπτική της γωνία, αποκάλυψε την επιστροφή στο καντονέζικο όνομα γέννησης της, το Sin Wai Kin. Το πρώην drag name της, Victoria Sin, σύντομα θα αποσυρθεί ως μέρος της κληρονομιάς του ταξιδιού της για να βρει τολμηρά νέα μοντέλα φύλου και ταυτότητας που είναι απαλλαγμένα από πατριαρχικές και αποικιακές αφηγήσεις.
Με τη μεγάλη επιρροή της στη ρευστή drag σκηνή του Λονδίνου, η Sin συνδυάζει τη θεατρική της τέχνη με κινούμενες εικόνες, ηχητικά τοπία και αφήγηση επιστημονικής φαντασίας για να ενθαρρύνει το κοινό να αμφισβητήσει όλα όσα έχουν ειπωθεί για το φύλο.
Το Narrative Reflections on Look (2016) είναι η σειρά ταινιών της Sin για τη δυναμική της ισχύος και της επιθυμίας. Οι επιθετικές περούκες της και το υπερβολικό μακιγιάζ φέρουν τα χαρακτηριστικά της καντονέζικης όπερας, ενώ οι ψεύτικες βλεφαρίδες και τα στήθη από μπαλόνια σιλικόνης παρωδούν φανταστικές ιστορίες για το πόσο επιθυμητές είναι οι γυναίκες.
Ζωντανές παραστάσεις όπως το «If I had the words to tell you we wouldn't be here now» του 2019, φωτίζουν το πώς η ταυτότητα και η εμπειρία δεν αντιπροσωπεύονται μόνο, αλλά δημιουργούνται και ενισχύονται μέσω της γλώσσας. Αυτή η ιδεολογία εμπνέεται από συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας όπως οι Ursula le Guin, Samuel Delany και Octavia Butler. Όλοι τους έχουν φανταστεί νέους τρόπους επικοινωνίας που αποφεύγουν τις εγγενείς διακρίσεις της γλώσσας.
Αυτό το επεισόδιο είναι μια ολοκληρωμένη επισκόπηση ενός καλλιτέχνη που χρησιμοποιεί καινοτόμα τη μυθοπλασία στο έργο του για να διακόψει τις κανονιστικές διαδικασίες της επιθυμίας, της ταυτοποίησης και της αντικειμενοποίησης. Η επιτυχία της τέχνης της Sin αποτελεί σπουδή για τη σημασία της αναρχίας των φύλων. Το drag όχι μόνο κριτικάρει αυτό που συνιστά το φύλο, αλλά παρέχει μια κυριολεκτική μάσκα πάνω στην οποία προβάλλει τις πολυπλοκότητες της ανθρώπινης εμπειρίας.
