«Πήγα στη Σρι Λάνκα τον Δεκέμβρη, μετά τον χωρισμό μου, για να δω τη φίλη μου Cassie. Ένιωθα έντονα την ανάγκη να φύγω και από τη πόλη και απ' όλα τα άλλα. Είχα παντού το iPhone μου και προσπαθούσα να καταγράψω τα συναισθήματά μου. Γι' αυτό και η επεξεργασία –που έγινε με την εδώ και πολλά χρόνια συνεργάτιδά μου, τη Rebecca Salvadori– είναι τόσο αποσπασματική· πρέπει να αντιμετωπιστεί σαν να βρίσκεσαι σε κώμα. Υπήρχαν στιγμές θυμού και στιγμές κενού, δυνατές αναμνήσεις και μια τεράστια σύγχυση. Και αυτό γιατί πρέπει να αρχίσεις ξανά να αναγνωρίζεις τον εαυτό σου σαν ανεξάρτητη οντότητα. Στο τέλος, όσο δυνατός κι αν είναι ο πόνος, αισθάνεσαι σαν να έχεις ξαναγεννηθεί.
»Δεν άκουγα μουσική, απλώς απορροφούσα κάθε ήχο που μου έδινε η χώρα. Τυχαία στο μικρό ξενοδοχείο όπου μέναμε συνάντησα τον Riswan, έναν κωφό άντρα που δούλευε εκεί. Τον πήγα στη θάλασσα και χορέψαμε μαζί.
»Η επιθυμία να δουλέψω με αντικείμενο την κώφωση και τη σιωπή δεν γεννήθηκε μόνο από την τυχαία συνάντηση που είχα με ένα κωφό κορίτσι στο τρένο, το οποίο και ενέπνευσε το βίντεο κλιπ για το τραγούδι του Jamie xx "Sleep Sound", αλλά και από το γεγονός ότι κάποιος πάρα πολύ ήσυχος υπήρξε πολύ σημαντικός στη ζωή μου και πάντα με γοήτευε η σιωπή του. Θα ήθελα να κάνω ένα ντοκιμαντέρ και να δουλέψω με περισσότερα κωφά παιδιά απ' όλο τον κόσμο. Θα ήταν πολύ όμορφο να γίνει σε κάθε χώρα ξεχωριστά, με τη δική τους παραδοσιακή μουσική και στο δικό τους ιστορικό περιβάλλον. Θα μου άρεσε το πρότζεκτ αυτό με τα κωφά παιδιά να το ονομάσω Virgo Rising, καθώς ένα από τα γνωρίσματα του ζωδίου του παρθένου είναι να υπηρετεί και να προστατεύει».– Sofia Mattioli.
