Δεν νιώθει ότι ανήκει σε ένα συγκεκριμένο μουσικό είδος – ανήκει στις ιστορίες που κουβαλάει. Η Aggelina έγινε viral με το τραγούδι «Άδεια», το οποίο, σύμφωνα με την ίδια, άκουσαν όσοι το είχαν ανάγκη. Μιλάει για το πρώτο της EP, «EXALLI», που θα κυκλοφορήσει την άνοιξη αλλά και για το πώς είναι να μεγαλώνεις χωρίς να περιορίζεσαι σε «κουτάκια».
«Ασχολούμαι με τη μουσική, αλλά αν το δούμε σε ένα ευρύτερο πλαίσιο, θα έλεγα ότι ασχολούμαι με την τέχνη. Δεν ξεκίνησα με την πρόθεση να γίνω μουσικός, αλλά ηθοποιός, όπως πολλοί στον χώρο. Είχα πει ότι θα γίνω και συγγραφέας, αλλά και πολλά άλλα. Όλα αυτά ενώθηκαν σε αυτό που κάνω τώρα.
Επικοινωνώ τον δικό μου κόσμο με τους ανθρώπους – και χαίρομαι που ανακάλυψα αυτό το "σύμπαν". Κατέληξα στο ότι όλα όσα ήθελα, μετουσιώθηκαν στο τραγούδι. Δεν είχα γράψει ποτέ μουσική μέχρι που, πριν από τρία χρόνια, έγραψα το "Ανθρώπινο κι αυτό", το οποίο έχει κάτι το θεατρικό. Κάθε επόμενο τραγούδι είναι απλώς η έμπνευση της στιγμής. Γι’ αυτό και φοβάμαι μήπως δεν βρεθώ ξανά στην ίδια φάση την επόμενη φορά. Δεν ξέρω σε ποιο μουσικό είδος ανήκω. Είναι απλώς το "τι θέλω να πω" και βρίσκω τη μελωδία που το ντύνει.
Μια μέρα που ένιωθα ότι δεν είχα έμπνευση, πιεσμένη από τη δουλειά, έγραψα το "Άδεια". Πίστεψα ότι θα πάει καλά. Το άκουσαν όσοι είχαν ανάγκη να το ακούσουν. Όλοι θέλουμε να πάρουμε άδεια. Να φύγουμε, να πάμε στα βουνά. Και είναι όμορφο που το ανεβάζουν στα social media άνθρωποι διαφορετικών ηλικιών.
Έχω αφήσει πίσω μου καταστάσεις που δεν μου ταίριαζαν, γιατί με περιόριζαν. Αυτό είναι αυτοσεβασμός. Να φεύγεις όταν δεν σε χωράει κάτι, όσο κι αν το έχεις ρομαντικοποιήσει στο μυαλό σου. Προστατεύω την ενέργειά μου. Είναι το πιο σημαντικό. Έτσι βρίσκω ανθρώπους που μου ταιριάζουν πραγματικά. Δεν θέλω να πιέσω τον εαυτό μου για να χωρέσω σε ένα πλαίσιο που δεν με αφορά..
Δεν φοβάμαι μήπως αλλάξει η εικόνα που έχει το κοινό για μένα. Πιστεύω πως ό,τι κάνω βγάζει νόημα. Είμαι πάντα αισιόδοξη – και θέλω να μεταφέρω αυτή την αισιοδοξία στους άλλους. Αν κάποιος δεν είναι καλά, θέλω να του δώσω φως. Νιώθω χρέος μου να οδηγήσω τους φίλους μου προς την αισιοδοξία.
Αυτό που νιώθω τώρα είναι η μετουσίωση των παιδικών μου ονείρων. Ό,τι βγάζω με ειλικρίνεια και αγάπη, πηγαίνει εκεί που πρέπει. Και γι’ αυτό είμαι σίγουρη ότι θα πάει καλά. Γιατί νιώθω καλά εγώ η ίδια».
