Παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι νέοι καλλιτέχνες για να κυκλοφορήσουν ένα άλμπουμ, ο Σπύρος Παρασκευάκος εξηγεί πως «αν καταφέρει κανείς να βρει τους απαραίτητους πόρους, η ελευθερία που θα αποκτήσει του επιτρέπει να φέρει το αποτέλεσμα που επιθυμεί». Κάποτε παρουσίαζε το βράδυ έναν δίσκο και το πρωί έπρεπε να εργαστεί σε περίπτερο για τα προς το ζην. Πλέον, μέσα από τη δισκογραφική του εταιρεία «Papia Music», προσπαθεί να βοηθήσει νέους καλλιτέχνες να κάνουν τα όνειρά τους πραγματικότητα.
Ξεκίνησε τη μουσική του πορεία στα 19 του και χρειάστηκε αρκετό χρόνο για να παραδεχτεί ότι είναι «επαγγελματίας καλλιτέχνης». Ένα από τα πιο προσωπικά του τραγούδια, το «Μαμά, Μπαμπά» (Στίχοι: Γιάννης Βασιλόπουλος/ Ερμηνεία: Δήμητρα Σελεμίδου), του πήρε εννέα μήνες για να το γράψει. Το τραγούδι αυτό μιλά για τα συναισθήματα ενός ΛΟΑΤΚΙ+ εφήβου που δεν τον αποδέχονται οι γονείς του.
Ο ίδιος σημειώνει πως «η μουσική βιομηχανία είναι "μπετόν" για τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα» πως «τα πράγματα έχουν αλλάξει, αλλά ο πυρήνας του προβλήματος είναι ακόμα εκεί».
Πιστεύει στη σημασία της ενδυνάμωσης και της εμψύχωσης των ανθρώπων που εργάζονται στο θέατρο και τη μουσική, κάτι που έχει αναλάβει πια να κάνει ο ίδιος. «Είναι ένα αντικείμενο δουλειάς με συγκλονιστικά αποτελέσματα. Προσωπικά, όταν πρωτομπήκα ως μαθητής σε μια τέτοια ομάδα –έχοντας κάνει και οχτώ χρόνια ψυχοθεραπεία– άλλαξε η ζωή μου».
Οι επόμενοί του στόχοι είναι οι live εμφανίσεις, μια ποιητική συλλογή και ένας αγγλόφωνος δίσκος, αν και αυτό που θέλει κυρίως είναι το να περνά καλά με τους συνεργάτες του, και να χαρεί όλο αυτό που του συμβαίνει.
