«Πολλοί αυτοί» του Έντουαρντ Ασάντοφ
Πολλοί αυτοί με τους οποίους θα ‘θελες να κοιμηθείς,
Και τόσοι λίγοι αυτοί με τους οποίους θα ‘θελες να ξυπνάς…
Και το πρωί αποχωρίζοντας να χαμογελάς,
Και να κουνάς το χέρι σου και ξανά να χαμογελάς,
Κι όλη μέρα το τηλέφωνο να προσκυνάς.
Πολλοί αυτοί με τους οποίους θα μπορούσες απλά να ζεις,
Καφέ να πίνεις, να μιλάς και να λογομαχείς…
Τις διακοπές σου μαζί να περνάς.
Και όπως έχει καθιερωθεί στη χαρά, στη δυστυχία
Να είσαι δίπλα, αλλά να μην αγαπάς…
Λίγοι με τους οποίους θέλεις των ονείρων την ησυχία!
Τα σύννεφα πως μαζεύονται σμάρι μαζί να κοιτάς,
Λόγια αγάπης να γράφεις στο πρώτο χιόνι,
Μόνο αυτόν τον άνθρωπο να μπορείς να σκεφτείς…
Και ευτυχία μεγαλύτερη να μην επιθυμείς,
Και τόσοι λίγοι με τους οποίους θα μπορείς να σιωπάς,
Μ’ αυτόν που χέρι χέρι πέρασες της ζωής το σχολείο,
Σ’ αυτόν που δεν λυπάσαι τα χρόνια σου να χαρίζεις,
Για τον οποίον θα μπορούσες ως βραβείο,
Οποιοδήποτε πόνο, ακόμη και εκτέλεση να αντικρίζεις…
Έτσι και συνεχίζονται αυτές οι ιστορίες λογής λογής,
Εύκολα ανταμώνεσαι, τότε και χωρίζεις δίχως να πονάς…
Όλα γιατί, πολλοί αυτοί με τους οποίους θα ‘θελες να κοιμηθείς.
Όλα γιατί, λίγοι αυτοί με τους οποίους θα ‘θελες να ξυπνάς.
Μετάφραση: Γιώργος Σοϊλεμεζίδης
Ο Δημήτρης Τσίκλης είναι ηθοποιός, αν και θεωρεί ότι η δουλειά του είναι πιο κοντά σε αυτή του ανθρωπολόγου, εφόσον μελετά τη φύση της ανθρώπινης ύπαρξης. Μαθαίνει τα λόγια του τα βράδια στα Εξάρχεια μιλώντας με κόσμο και χορεύοντας ως το πρωί. Φέτος κυκλοφόρησε την πρώτη του σειρά με μπλουζάκια για έναν κόσμο με μεγαλύτερη αποδοχή και λιγότερη βία. Ονειρεύεται τη μέρα που οι άνθρωποι θα πολεμάνε μόνο για την αγάπη.
