Άνδρες, περιφρουρήστε την φιλία σας πάση θυσία

Άνδρες, περιφρουρήστε την φιλία σας πάση θυσία Facebook Twitter
Ο Κόλιν Φάρελ και ο Μπρένταν Γκλίσον στην ταινία "Τα πνεύματα του Ινισέριν"
0

TO ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ  «Τα πνεύματα του Ινισέριν» που σαρώνει ήδη τα κινηματογραφικά βραβεία και θα ξεκινήσει να προβάλλεται και στις ελληνικές αίθουσες από την ερχόμενη εβδομάδα, θα μπορούσε να συνοψιστεί σε ένα απόσπασμα διαλόγου των δύο πρωταγωνιστών στην αρχή του φιλμ. Ο Κολμ (Μπρένταν Γκλίσον) αποφασίζει ξαφνικά να τερματίσει τη μακροχρόνια φιλία του με τον Παντράικ (Κόλιν Φάρελ), ο οποίος, σοκαρισμένος, αναζητά μια εξήγηση.  

«Απλώς δεν σε συμπαθώ πια», λέει ο Κολμ.

«Μα αφού με συμπαθείς», του λέει ο Παντράικ.

«Όχι, δεν σε συμπαθώ», του ξαναλέει ο Κολμ.

Αυτό που ακολουθεί είναι η απότομη και δραματική διάλυση μιας φιλίας (σε μια προσπάθεια να ξεφύγει από τον Παντράικ, ο Κολμ τον απειλεί ότι θα κόβει ένα-ένα τα ίδια του τα δάχτυλά) που εμείς, οι θεατές, δεν έχουμε γνωρίσει ποτέ στην ακμή της. Επειδή όμως πρόκειται για μια φιλία μεταξύ δύο ανδρών, μπορούμε να μαντέψουμε πώς θα μπορούσε να είναι: συντροφική, κατά βάση όχι βαθιά και πλήρως εξαρτημένη από την εγγύτητα ή τα κοινά ενδιαφέροντα  - εν προκειμένω, το να πηγαίνεις στην παμπ κάθε μέρα στις 2 το μεσημέρι. Και όλα αυτά μέσα σε μια ομίχλη παρήγορης ασημαντότητας. Αυτό ακριβώς είναι που ο Κολμ δεν μπορεί πλέον να αντέξει. «Απλά δεν έχω πια θέση στη ζωή μου για την ανία», λέει.

Οι άνδρες θέλουν να πιστεύουν ότι επειδή οι φιλίες μας αναπτύσσονται αργά και απαιτούν λίγη φροντίδα, είναι ανθεκτικές, όπως ένας φράχτης που προστατεύει από την ξηρασία. Στην πραγματικότητα όμως είναι τρομερά εύθραυστες –  χωρίς φροντίδα, συχνά μαραίνονται. Μπορεί να μοιάζουν εύκαμπτες, δεν είναι όμως φτιαγμένες να αντέχουν πολλές αλλαγές.

Όταν ο γνωστός συγγραφέας και ηθοποιός Μαξ Ντίκινς αρραβωνιάστηκε την κοπέλα του, προβληματιζόταν επειδή δεν μπορούσε να σκεφτεί κάποιον φίλο του αρκετά στενό ώστε να του ζητήσει να γίνει κουμπάρος του. Κάποιοι από τους πιο προφανείς υποψήφιους ήταν άνθρωποι με τους οποίους είχε να μιλήσει χρόνια. Μία προς μία, οι φιλίες του με άνδρες είχαν ξεθωριάσει. Ο προβληματισμός του για το γεγονός αυτό όμως κατέληξε σε ένα πολύ αστείο και συναρπαστικό βιβλίο που έγινε μπεστ – σέλερ: το «Billy No-Mates: Πώς συνειδητοποίησα ότι οι άνδρες έχουν πρόβλημα φιλίας».

Ο Ντίκινς αναγνώρισε αμέσως κάτι οικείο στην ταινία του Μάρτιν ΜακΝτόνα, παρότι «Τα πνεύματα του Ινισέριν» διαδραματίζονται σε ένα μικρό νησί στις ακτές της Ιρλανδίας πριν από έναν αιώνα. «Μου φάνηκε ότι ήταν μία από τις καλύτερες απεικονίσεις της ανδρικής φιλίας, αλλά και της ανδρικής ψυχικής υγείας, που έχω δει ποτέ στην οθόνη», λέει. «Είναι αρκετά σπάνιο μια φιλία, και ειδικά μια ανδρική φιλία, να αποτελεί το απόλυτο κέντρο μιας αφήγησης».

Μπορεί να αναγνωρίζετε αυτή την εικόνα της ανδρικής φιλίας: συναισθηματικά αναλφάβητη, χωρίς τελετουργικό, που κυμαίνεται μεταξύ της ελαφριάς κακοποίησης και της απόλυτης σιωπής. Περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, οι φιλίες μας μοιάζουν ασυλλόγιστες, απροετοίμαστες. Κανείς άνδρας δεν φαίνεται να ξέρει ακριβώς τι θέλει ή τι χρειάζεται από αυτές.

Αν είσαι άνδρας όμως, είναι δύσκολο να μη νιώθεις και κάποια στοργή γι' αυτού του είδους τη σχέση. «Ίσως έχουμε την τάση να αναλύουμε υπερβολικά τις φιλίες», λέει ο Ντίκινς, «και να παθαίνουμε μια εμμονή με την ιδέα του ιδανικού φίλου που θα είναι για πάντα εκεί και θα διαβάζει την σκέψη σου». Οι ανδρικές φιλίες μοιάζουν περισσότερο με ένα είδος ταξιδιού, λέει, με τους δυο σας να στέκεστε δίπλα-δίπλα, με τα μάτια στραμμένα σε κάποιον κοινό προορισμό. «Όταν οι άντρες χάνουν αυτό το σημείο στον ορίζοντα, συχνά η φιλία τους παύει να είναι τόσο στενή, διότι αυτό είναι το ζουμί της. Αυτό είναι που την ωθεί προς τα εμπρός και την κρατά ενωμένη». Η ανδρική φιλία είναι σαν μια λέσχη - τα μέλη έρχονται και φεύγουν, αποχωρούν και επιστρέφουν.

Η υποτιθέμενη ανεπάρκεια της ανδρικής φιλίας έχει γεννήσει ως αντίδραση πολλά κινήματα και ομάδες με την πάροδο των χρόνων, μερικά από τα οποία προωθούν επίσημες τελετουργίες ανδρικού δεσμού, ενώ άλλα προσπαθούν να επαναφέρουν την παραδοσιακή αίσθηση του ανδρισμού που ο σύγχρονος κόσμος μας έχει κατά κάποιο τρόπο στερήσει. Πολλά από τα «μυθοποιητικά» ανδρικά κινήματα έχουν γεράσει άσχημα. Υπάρχουν όμως ακόμα πολλοί γκουρού εκεί έξω –  ο Τζόρνταν Πίτερσον, ας πούμε – που υποτίθεται ότι λένε στους άτυχους άντρες σκληρές αλήθειες, ενώ στην πραγματικότητα τους λένε απλώς αυτό που θέλουν να ακούσουν: ότι οι άντρες είναι τα πραγματικά θύματα της σύγχρονης κουλτούρας θυματοποίησης.

Αυτό που έμαθε ο Ντίκινς - και το βιβλίο του το αποδεικνύει περίτρανα - είναι ότι οι ανδρικές φιλίες, όπως όλες οι φιλίες, απαιτούν τακτική συντήρηση. Έρχεται μια στιγμή που διαπιστώνεις ότι οι πιο στενοί σου φίλοι είναι απλώς αυτοί που είναι προετοιμασμένοι να κάνουν όλη τη δύσκολη δουλειά. Και παρά τη συναισθηματική αδιαφάνεια και την εγκάρδια σκληρότητα που της διακρίνει, οι ανδρικές φιλίες εξακολουθούν να είναι ζωτικής σημασίας. Όπως γράφει ο Ντίκινς (παραφράζοντας τον Αμερικανό αθλητικογράφο Ίθαν Στράους): «Ναι, η αρρενωπότητα είναι λίγο τοξική – γι’ αυτό μου αρέσει».

Πηγή: The Guardian

Θέματα
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Χρήστος Λούλης: «Μεγαλώνοντας με νοιάζει περισσότερο να μου λένε ότι είμαι ωραίος παρά κάλος ηθοποιός»

Lifo Videos / «Μεγαλώνοντας, με νοιάζει περισσότερο να μου λένε ότι είμαι ωραίος, παρά καλός ηθοποιός»

Η Τζούλη Αγοράκη σε μια εκ βαθέων συζήτηση με τον Χρήστο Λούλη για τον ρόλο του δικαστή που υποδύεται στην «Έντα Γκάμπλερ» του Ίψεν, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καραντζά, αλλά και για τον χρόνο, την υστεροφημία και τον ρόλο της οικογένειας στη ζωή του.
THE LIFO TEAM
Στάθη Σούλιε, πως είναι να είσαι τυφλός προπονητής μιας τυφλής αθλήτριας;

Ζούμε, ρε! / Πώς είναι να είσαι τυφλός προπονητής μιας τυφλής αθλήτριας;

Ο προπονητής τζούντο και ψυχολόγος Στάθης Σούλιος μοιράζεται με τη Χρυσέλλα Λαγαρία και τον Θοδωρή Τσάτσο την ξεχωριστή του εμπειρία ως τυφλός προπονητής μιας τυφλής αθλήτριας, περιγράφοντας τις προκλήσεις, τις δυσκολίες και τις μοναδικές στιγμές που έχει ζήσει. 
THE LIFO TEAM
«Θα πρέπει να αλλάξει ο τρόπος που διδάσκονται οι εθνικοί μύθοι»

Κώστας Κωστής / «Θα πρέπει να αλλάξει ο τρόπος που διδάσκονται οι εθνικοί μύθοι»

Οι μύθοι και οι αλήθειες για την Επανάσταση του 1821. Από που ξεκίνησε, τελικά, και γιατί τη γιορτάζουμε την 25η Μαρτίου; Υπήρξε «κρυφό σχολειό» και τι σχέσεις είχαν πολλοί από τους οπλαρχηγούς με τους Οθωμανούς πριν από την εξέγερση; Ο Γιάννης Πανταζόπουλος συζητά με τον ομότιμο καθηγητή του ΕΚΠΑ και διευθυντή του ΜΙΕΤ, Κώστα Κωστή.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Υπόθεση Ζουγανέλη: Ποιοι σκότωσαν τον μπον βιβέρ της Μυκόνου;

Αληθινά εγκλήματα / Υπόθεση Ζουγανέλη: Ποιοι σκότωσαν τον μπον βιβέρ της Μυκόνου;

Ο Νίκος Τσέφλιος ερευνά και αφηγείται τη δολοφονία του 73χρονου μπον βιβέρ, μέσα στο σπίτι του στο Γλυφάδι, που βύθισε στη θλίψη το κοσμοπολίτικο νησί των Κυκλάδων, το φθινόπωρο του 2010.
THE LIFO TEAM
Κομματικοί μηχανισμοί, πολιτική τοξικότητα και αδιέξοδα

LiFO politics / Κομματικοί μηχανισμοί, πολιτική τοξικότητα και αδιέξοδα

«Τα κόμματα αρνούνται να δουν τα λάθη τους και διαιωνίζουν τις ίδιες κακές πρακτικές που μας οδηγούν πάλι σε αδιέξοδα» - Ο σύμβουλος στρατηγικής επικοινωνίας Γρηγόρης Τσιμογιάννης συζητά με τη Βασιλική Σιούτη.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Δρ. Ανεζίνα Σολωμονίδου: «Το Σαρακήνικο μας βοηθά να εξερευνήσουμε το διάστημα και η Πολιτεία το αντιμετώπισε ως οικόπεδο»

Radio Lifo / «Το Σαρακήνικο μας βοηθά να εξερευνήσουμε το διάστημα, ενώ η Πολιτεία το είδε ως οικόπεδο»

Το γεωλογικό γλυπτό στο Σαρακήνικο της Μήλου έχει χαρακτηριστικά παρόμοια με αυτά της Σελήνης, του Άρη και του Τιτάνα, και είναι μοναδικό στον κόσμο. Η Δρ. Ανεζίνα Σολομωνίδου, πλανητολόγος με θητεία στη NASA και τον ESA, συζητά με τη Ντίνα Καράτζιου για τη μοναδικότητά του και τη χρήση του στη διαστημική έρευνα.
THE LIFO TEAM
«Αυτός δεν ντράπηκε να το πει, αλλά αν το ’κανε μια γυναίκα θα ’ταν πουτάνα»/ «Η ελπίδα είναι κάτι που φτιάχνεις»

Θέματα / «Όταν οι γυναίκες καλλιτέχνιδες πεθαίνουν, το όνομά τους παραμερίζεται»

Μια συζήτηση με την Ευγενία Τζιρτζιλάκη για τη φεμινιστική ιστορία της τέχνης, τα double standards του καλλιτεχνικού χώρου και το γιατί το θέατρο χρειάζεται περισσότερες 50άρες. 
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Γιατί έφυγα από την Ουάσιγκτον Ποστ

Τι διαβάζουμε σήμερα / Γιατί έφυγα από την Ουάσιγκτον Ποστ

Μετά από σαράντα χρόνια στην εφημερίδα, η αρθρογράφος γνώμης της Washington Post Ρουθ Μάρκους υπέβαλλε προχθές την παραίτησή της και εξηγεί στο κείμενο που δημοσιεύεται στο New Yorker γιατί δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς.
THE LIFO TEAM
Πώς η METLEN χτίζει γέφυρες προσφοράς και δημιουργεί δεσμούς με τις τοπικές κοινωνίες

Θέματα / Πώς η METLEN χτίζει γέφυρες προσφοράς και δημιουργεί δεσμούς με τις τοπικές κοινωνίες

Σε έναν κόσμο που αλλάζει με ταχύτατους ρυθμούς, ελάχιστες εταιρείες ή επιχειρηματικοί όμιλοι καταφέρνουν να ισορροπήσουν μεταξύ της οικονομικής ανάπτυξης και της βαθιάς σύνδεσης με τις τοπικές κοινωνίες. Η METLEN το πετυχαίνει επενδύοντας στην κοινωνική συνοχή, τη βιωσιμότητα και την ανθρώπινη εμπειρία.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ