1 Έχω ένα κακό: αγχώνομαι πάρα πολύ. Σε λίγες εβδομάδες ξεκινάω να δουλεύω και είμαι full στο άγχος για το πώς θα αντιμετωπίσω τα προβλήματα (όπως κατάλαβες, τα έχω ήδη προεξοφλήσει). Υπήρξες ποτέ αγχώδης και ανασφαλής και, αν ναι, πώς το αντιμετώπισες; Τέλος, θα κλείσω την ερώτησή μου ρητορικά, μήπως και μου δώσεις απάντηση-χαστούκι και συνέλθω: να το κοιτάξω σε ψυχολόγο ή μήπως να ακολουθήσω τη συμβουλή ενός φίλου που λέει: «Κοπέλα μου, πάνε πιες μια Pina Colada στο Southbank (Λονδίνο) και στον δρόμο που θα πηγαίνεις να τραγουδάς: “Is it cause I ‘m cool”»; Η κουλ αναγνώστρια
Βρε μπαγάσω, βρήκες δουλειά; Κανονική, με μισθό; Πού τη βρήκες; Σε ψάχνει το CNN για συνέντευξη: «Νέα Ελληνίδα βρίσκει εργασία», είσαι παγκόσμια είδηση. Στην ερώτησή σου αν νιώθω άγχος και τα συνοδευτικά ξηροκάρπια; Σαφώς ναι. Η ανασφάλεια είναι σαν το μεθύσι: βγάζει στην επιφάνεια τον πραγματικό μας χαρακτήρα. Ξέρω μια πρωταγωνίστρια του θεάτρου που παραλύει από το τρακ κάθε βράδυ, πριν βγει στη σκηνή. Δεν μπορεί να αναπνεύσει, ορκίζεται μέσα της ότι τέρμα, απόψε δεν θα βγει, σταματάει αυτή την κωλοδουλειά τώρα. Και μετά κάνει ένα βήμα, ένα τόσο δα βήμα, και πατάει το σανίδι. Τα ξεχνάει όλα. Και αστράφτει. Κάθε βράδυ. Έτσι να πεις κι εσύ, πώς η καινούργια σου δουλειά είναι σαν θέατρο κι εσύ δεν είσαι ακριβώς εσύ, αλλά ένας ρόλος της παράστασης. «Όλος ο κόσμος είναι μια σκηνή και οι άνθρωποι είμαστε οι ηθοποιοί», έγραψε ο Σαίξπηρ, Γουίλι για τους κολλητούς. Αν θα ανακουφίσουν όλα αυτά το άγχος σου; Μπα, καθόλου, ούτε στο ελάχιστο! Αλλά θα σε βοηθήσουν, ίσως, να βγάλεις την επόμενη ώρα. Και την επόμενη μέρα. Και κάθε μέρα, ίσως, της υπόλοιπης ζωής σου. Την απόφαση να «το κοιτάξεις» σε ειδικό τη μετράς ανάλογα με το πόσο τα ζόρια σου σε εμποδίζουν να λειτουργήσεις στην καθημερινή ζωή σου, στα επαγγελματικά και τα προσωπικά σου. Για το τέλος: αυτή η βορειοελλαδίτικη προστακτική «πάνε κοπέλα μου πιες μια πίνα κολάδα» μου φάνηκε, προσωπικώς, εντελώς ζεν. Τυχερή, έχεις έναν σοφό φίλο. Και μπεκρή. Και Σαλονικιό - λονδινοθρεμμένο. O συνδυασμός που σκοτώνει το άγχος! Μωρέ, δεν κοιτάς μήπως γίνει κάτι καλό μεταξύ σας;
2Στο τεύχος 243, στη στήλη «I was there», υπάρχει ένα άρθρο υπογεγραμμένο από τον Χρήστο Παρίδη για την Καίτη Ντάλι, που τραγουδά τώρα στο Ρεπορτάζ. Θα ήθελα, αν τα γνωρίζετε, το τηλέφωνο του κέντρου και τη διεύθυνση.
Το Ρεπορτάζ βρίσκεται Αθανασίου Διάκου και Τζιραίων 13, αρχές της Συγγρού, και το τηλέφωνο κρατήσεων είναι 6955 333171. Κράτα μου κι εμένα μια καρέκλα κι ένα Τζόνι. Ό,τι χρώμα να ’ναι. Η καρέκλα θα είναι άδεια, αλλά το Τζόνι θα εξαφανίζεται σταθερά από το ποτήρι, απόδειξη ότι θα βρίσκομαι εκεί, κι ας μη με βλέπεις. Μη μου βάλεις πάνω από τρία, γιατί μετά χαλιέμαι.
3Δεν μας χέζεις, μωρή ξεΐγκλωτη, τώρα που έμαθα ότι είσαι και κωλόψαρο, άκου και μούσα… ας γελάσω... Λοιπόν, κάτι άσχετο, έτσι, για να δουλέψουμε και λίγο. Πόσα χρήματα σε ευρώ έχει τυπώσει η Ε.Ε. και πόσα πήρε η Ελλάδα; Ξέρω… είναι 2 ερωτήσεις. Έλα, μη στραβώνεις, θέλω 2 απαντήσεις. Έλα, μωρέ (με ύφος), αφού σ’ αγαπάω, γλυκό μουτράκι, με το απέραντο χαμόγελο μέχρι τ’ αυτιά, τι ωραία που θα ήταν (για μένα τουλάχιστον) να ήμασταν συμμαθητές στο δημοτικό!
Να σας χέσω, πολύ ευχαρίστως, αν είναι προς διευκόλυνσίν σας. Οι (αρχικά) δώδεκα χώρες της ευρωζώνης το 2000 τύπωσαν και διέθεσαν 14,5 δισεκατομμύρια τεμάχια χαρτονομισμάτων, συνολικής αξίας 616 δισ. ευρώ. Η Ελλάδα τότε επιφορτίσθηκε με την ευθύνη παραγωγής 580 εκατομμυρίων τεμαχίων με αξία οκτώμισι τρισεκατομμύρια δραχμές. Τότε. Αυτήν τη στιγμή κυκλοφορούν στη, διευρυμένη πλέον, Ε.Ε. περισσότερα από 610 δισεκατομμύρια ευρώ (σε αξία, όχι σε τεμάχια). Είμαστε, δηλαδή, πάνω-κάτω, στα ίδια. Πόσα ακριβώς από αυτά τύπωσε-έκοψε το τελευταίο έτος η χώρα μας δεν γνωρίζω. (Το Νομισματοκοπείο μας δεν έχει άδεια να τυπώνει από πενηντάρικα και πάνω). Πάντως, το τι κόβουμε και τυπώνουμε είναι εναρμονισμένο με τις παραμέτρους του αρ- χικού καταμερισμού κοπής και κυκλοφορίας που σας έγραψα παραπάνω (με πηγή την «Επίσημη Εφημερίδα της Ε.Ε.» («Official ΕU Journal»). Ο καταμερισμός αυτός γίνεται με βασικά κριτήρια το εθνικό εισόδημα κάθε χώρας-μέλους αλλά και τους ρυθμούς κυκλοφορίας του χρήματος στη χώρα αυτή. Κι εγώ θα ήθελα να ήμασταν συμμαθητές στο δημοτικό. Θα σας βοηθούσα να μη φοβάστε τα κεφαλαία, όταν αρχίζετε μια πρόταση: δεν θα στενοχωρηθούν τα άλλα γραμματάκια δίπλα, επειδή είναι πιο μικρά. Α, κάτι μικρές, ίσιες γραμμούλες πάνω από τις λέξεις; Λέγονται «τόνοι», κάτι εργαλειάκια που εγώ και η επιμέλεια της ύλης στραβωθήκαμε να τους συμπληρώνουμε στο κείμενό σας. Α, και στον ωροσκόπο είμαι Σκορπιός. Το καταλάβατε ήδη ή να κάνω και κακά μου, όπως αρχικώς με προτρέπετε;
σχόλια