Από το μπλογκ kainavelos
[άβελ]-Ταφ είπε : να κοιμηθείς στο πάτωμα ,να κλείσεις και τα φώτα
Το 'χετε δοκιμάσει ποτέ; Σβήστε τα φώτα, ανάψτε μια φωτιά και ρωτήστε τους μεγάλους για τις ιστορίες τους. Ρωτήστε για τα περασμένα χρόνια. Ανάλογος ποιοτικά των ευκαιριών επί της πατρικής γης και ο βίος. Δεκαετία του 60', όταν οι πολλοί δεν είχανε να φάνε.
Σε κάποια γειτονιά στα προάστια της Αθήνας, δίπλα στο μεροκάματο γεννιόταν και το πιάτο με το φαΐ. Εστία για το ζέσταμα του φαγητού οι φιάλες υγραερίου και για τη σύντομη συντήρηση των τροφίμων οι ''παγωνιέρες''. Ποτέ δε θα ξεχάσω την εικόνα που μου περιέγραψε: ''μέχρι τότε είχαμε για πάτωμα τσιμέντο, άγριο κι όταν ήρθαν στο σπίτι και ρίξανε μωσαϊκά, ξάπλωνα πάνω στο μωσαϊκό με τα χέρια ανοιχτά. Αυτό για 'μας ήτανε τότε πολυτέλεια. Μετά ήρθανε τα ψυγεία, οι ηλεκτρικές κουζίνες και τα λοιπά...''.
Δεν ξέρω γιατί, αλλά η εικόνα αυτή με το μωσαϊκό μου φάνηκε τόσο δυνατή.. σχεδόν με τάραξε - σαν την πιο εύστοχα περιεκτική απάντηση που έλαβα ποτέ μου, σ' ένα ερώτημα που δεν είχα καν προλάβει ν' απευθύνω. Μια στερημένη γενιά που έπεσε λαίμαργα πάνω στην τούρτα της αστικοποίησης, καταβροχθίζοντας μαζί ιδεολογίες και ιδανικά. Μια γενιά που της έλειψαν υλικά και κατέληξε να λείπει ουσιαστικά. Μια γενιά που είχε την ουσία και διεκδίκησε το τίποτα ,χαμένη μέσα στο μωσαϊκό. μαγεμένη απ' την εναλλαγή χρωμάτων, σχημάτων, μεγεθών... σχεδόν μαστουρωμένη να στριμώχνεται για το μεγαλύτερο κομματάκι του ψηφιδωτού, νομιμοποιώντας τη βολή και την παρανομία της μ' ένα κάποιο αγωνιστικό παρελθόν. Ναι μ' ''ένα κάποιο'' αγωνιστικό παρελθόν! Γιατί χέστηκα για τις ιδεολογίες σας ρε πούστη μου! Δε θέλω ν' ακούσω για τις απόψεις σας! Θέλω ν' ακούσω για τις ζωές σας!
Τώρα, λοιπόν, που όλοι προλάβανε και φάγανε κι όλοι προλάβανε κι εξαγοράσανε την πιο ακριβή τους φτώχεια, ψάχνονται κι αναζητούν μες στη μιζέρια τους θρησκείες και θεούς -από κείνους που μάθαιναν στην πατρική τους γη. Μια ελπίδα βρε αδερφέ !
Δε λέω πως είναι προτιμότερη η πείνα και η κακουχία. Αλλά αυτή η υπερβολή μας έβγαλε τα μάτια βρε αδερφέ! κι εμείς οι νεότεροι έτσι γαλουχηθήκαμε. Με τη νοοτροπία αυτή των μεγάλων, που όχι μόνο νομίζανε πως είχανε, αλλά κυρίως, νομίζανε πως θέλανε. Και ό,τι θέλανε θα το 'χανε ..ξέρετε.. με τον ''τρόπο'' τους ..ξέρετε.. με το ''μέσο'' τους ..ξέρετε.. όλοι ξέρουμε..εκ των έσω! Και όλα για την πάρτη μας! Γιατί πάνω απ' όλα πρέπει να βολευτώ εγώ. Γιατί πάνω απ' όλους πρέπει να είμαι εγώ. Ναι, ξέρω πως αυτό που προέχει, λένε, πως είναι το συλλογικό συμφέρον, αλλά κάτσε τώρα να κάνουμε τη δουλειά μας ρε παιδάκι μου. Τώρα που έχουμε τον ''τρόπο'' και το ''χρόνο''!
Κι έτσι περνάει ο ''χρόνος'' κι από παιδάκι γίνεσαι παιδί κι από παιδί μεγάλος κι ούτε που πρόλαβες να καταλάβεις πώς ο ''χρόνος'' έγινε χρήμα. Αλλά, τουλάχιστον, έμαθες τον τρόπο. Και θα τον συντηρήσεις. Γιατί έτσι σου μάθανε, έτσι μεγάλωσες κι έτσι θα γίνεις πιο μεγάλος απ' όσο είσαι . Και μη σε νοιάζει για τους άλλους. Θα βρουν κι αυτοί τον ''τρόπο'' ή μάλλον ..θα τον μάθουν.
Τώρα, λοιπόν, που χάνεται η γη κάτω απ' τα πόδια σου, μιας και δανεική και τούτηνε την είχες (άνω τελεία) τρέχα στις εκκλησίες και τους παπάδες να βρεις την προσευχή που σου ταιριάζει. Κι όταν ούτε κι εκεί βρεις την ηρεμία σου, ψάξε και βρες κάπου ένα δέντρο, από 'κείνα που γλυτώσανε . Χωρίς πολλά αυτοκίνητα τριγύρω, ούτε κι ανθρώπους -εκτός από παιδιά, εκείνα εξαιρούνται. Κάτσε από κάτω και ψάξε μέσα σου για την αλήθεια ή ρώτα ,στην τελική, κάνα πιτσιρίκι εκεί γύρω. Και τώρα που πρέπει ν' αλλάξεις, για τελευταία φορά κράτα τον ''τρόπο'' σου και μη σε νοιάξει για τον άλλον. Κάνε ένα βήμα εσύ. Ένα γαμημένο βήμα.
Γύρνα στη γειτονιά σου κι αυτή τη φορά, στην είσοδο της πυλωτής, πες και μια καλημέρα. Και δεν πειράζει που πάλι θα κλειστείς στους τέσσερις σου τοίχους. Μονάχα για αρχή μην ανοίξεις το γαμημένο το κουτί. Κι έπειτα κλείσε τα φώτα, για αρχή. Και ρώτα την αρχή. Και για συνέχεια, άσε με να επιλέξω το πάτωμα που θα ξαπλώσεις. Γιατί η διαφθορά κι η απληστία τσουλάνε στο γαμημένο το μωσαϊκό. Ενώ στο τσιμέντο το τραχύ, όλο και κάπου θα σκαλώσουν..
υ.γ.: ας λύσει κάποιος το γρίφο περί άνω τελείας παρακαλώ
σχόλια