• Πώς και πότε ξεκίνησες να ασχολείσαι με το θέατρο;
Νομίζω η πρώτη επαφή μου με το θέατρο (εντελώς ασυνείδητη, αλλά ουσιαστική) ήταν στα 13 μου, όταν πρωτοδιάβασα τα ποιήματα του Σεφέρη και άρχισα να τα απαγγέλλω με όλο το εφηβικό μου ακαταλόγιστο σε έναν συμμαθητή μου (αντιμετωπίζοντας την εξίσου εφηβική του χλεύη). Η πρώτη «κανονική» θεατρική μου εμπειρία ήταν στα 23, όταν το Εθνικό Θέατρο -λόγω των κιθαριστικών μου επιδόσεων- με προσέλαβε ως κομπάρσο, χωρίς εγώ να έχω εκδηλώσει έως τότε κανένα ενδιαφέρον για τη θεατρική τέχνη. Εξίσου ασυνείδητα «μολύνθηκα» από το μικρόβιο του ηθοποιού στη διάρκεια εκείνων των παραστάσεων.
• Τώρα με τι έχεις καταπιαστεί; Τι ετοιμάζεις;
Είμαι μέσα στην τρελή χαρά γιατί ο Διχοτομημένος Υποκόμης, η παράσταση που σκηνοθέτησα πρόπερσι σε έναν μικρό χώρο στα Εξάρχεια, βρήκε επιτέλους ένα αληθινά φιλόξενο «σπίτι» στο θέατρο Αμιράλ. Κάνουμε πρόβες τα βράδια σε αυτό το ιστορικό θέατρο και η αίσθηση είναι υπέροχη και είναι ίσως η πρώτη φορά στη ζωή μου που έχω τόσο μεγάλη ανυπομονησία για την πρεμιέρα (6/2)! Πηγαίνω, επίσης, μια φορά την εβδομάδα στην παιδική χαρά του σεξ, στο Δεν μιλάμε γι' αυτά, την παράσταση που έχω σκηνοθετήσει στο Δώμα του Θεάτρου του Νέου Κόσμου, και δίνω διάφορες παρανοϊκές συμβουλές και υποκριτικές οδηγίες στους ηθοποιούς. Ετοιμάζω, τέλος, διάφορα πρότζεκτ μουσικά και θεατρικά, αλλά όλα είναι ακόμα σε πολύ αρχικό στάδιο. Κυρίως, όμως, είμαι σε μια φάση δεκτικότητας, ηρεμίας και ανασυγκρότησης.
• Θυμάσαι πότε γνώρισες τον Βασίλη;
Στην Ικαρία, σε διακοπές.
• Η δουλειά επηρεάζει τη φιλία ή η φιλία τη δουλειά;
Η δουλειά απλώς εντείνει και κάνει πιο ανάγλυφο ό,τι στ' αλήθεια συμβαίνει σε μια σχέση. Αν η φιλική σχέση είναι δυνατή, δεν μπορεί να εξευτελιστεί από «τες κινήσεις και τες ομιλίες» και τις μικρότητες του επαγγέλματος. Μα τον Λοξία, κάτι τέτοιο δεν έχει συμβεί σε μας...
• Πότε συνεργαστήκατε πρώτη φορά;
Μελοποιούσα στίχους του όταν ήμουν στο λύκειο και τη Φιλοσοφική. Αυτή ήταν η πρώτη συνεργασία μας. Κάναμε τότε όνειρα για ένα συγκρότημα. Μετά, σε κάτι παιδικά παραμύθια που βγήκαν σε CD-rom και είχαν ανόητους διαλόγους. Ο Βασίλης είχε αναλάβει τις ζωγραφιές κι εγώ τη μουσική. Μετά ήρθε η Κατσαρίδα, η πρώτη μας συνεργασία στο θέατρο!
• Πότε συνεργαστήκατε τελευταία φορά;
Στο Μια τεράστια έκρηξη που σκηνοθετήσαμε μαζί. Μια υπέροχη συνεργασία με απόλυτη ισορροπία και αθώα συνεισφορά από όλους τους συντελεστές.
• Πόσο σε ενοχλεί το ότι σας συνδέουν;
Π.χ., συμβαίνει να πηγαίνεις κάπου και να σου λένε συνέχεια «ο άλλος πού είναι»; Καθόλου δεν με ενοχλεί, γιατί κανένας δεν το κάνει με άσχημο τρόπο. Συνήθως, τα σχόλια έχουν θετικό πρόσημο και συνδέονται με την κοινή μας αισθητική στο θέατρο. Από την άλλη, υπάρχουν και αρκετοί που υπογραμμίζουν τις (όχι λίγες) διαφορές μας στον τρόπο που δουλεύουμε και μας προτρέπουν να διατηρούμε και τα δύο, και το μαζί και το χώρια. Και νομίζω αυτό έχει μια ουσία. Να κάνουμε τις βόλτες μας, τους κύκλους μας, τους πειραματισμούς, και μετά να επιστρέφουμε σε κοινές σκηνοθεσίες και λοιπές σκηνικές περιπέτειες!
• Υπάρχει κάποιο μυστικό στον τρόπο που συνεργάζεται ένα δίδυμο ή είναι πολύ lifestyle η ερώτηση;
Όχι. Κανένα μυστικό. Μόνο τα προφανή: μια γερή φιλία και μια κοινή φιλοσοφία πάνω στον ανώφελο καμβά που ονομάζουμε ζωή.
• Ποια θεωρείς την καλύτερη σας στιγμή;
Μια νύχτα που χαθήκαμε στην Ικαρία σε κάτι μονοπάτια και είχε φεγγάρι και έπεσα σε κάτι βάτα και μας κυνήγησαν κάτι αδέσποτοι ταύροι (ή έτσι νομίζαμε) και όταν ξαναβγήκαμε στον πολιτισμό είχαμε μια χαζή χαρά και τη γελοία αίσθηση ότι σωθήκαμε.
• Ποια θες να είναι η επόμενη καλύτερή σας στιγμή;
Κάτι εξίσου αθώο. Μακριά από το επάγγελμα και τη φασαρία του.
σχόλια