Το ζήτημα με τις μεταφράσεις τωναρχαιολελληνικών κειμένων -ποιητικών και άλλων- στη νεοελληνική δεν σχετίζεταιβέβαια με το θρυλικό αίτημα μιας (έστω και μιας) φιλολογικής έκδοσης ενόςαρχαίου κειμένου που θα τιμούσε την πολιτιστική υπόσταση της παιδείας μας. Είναιπρόβλημα διαφορετικό και ως τέτοιο αντιμετωπίζεται. Μεταφράσεις λοιπόν, αβέρτακουβέρτα, πολλοί Πλάτωνες πλέον, αρκετοίΣοφοκλήδες και Θουκυδίδηδες, Ιπποκράτηδες και σοφιστές. Όρεξη να έχει κανείς.Ακόμα και οι καθημερινές εφημερίδες πωλούν κοψοχρονιά τις τραγωδίες και τιςκωμωδίες προς τέρψη και συμμόρφωση του ακόρεστου κοινού. Το αλλόκοτο είναιβέβαια ότι συχνά ο ίδιος μεταφραστής αναλαμβάνει «πακέτο» την ελληνικήγραμματολογία. Ο πελάτης δεν μένει σε αυτήν την «ασήμαντη» λεπτομέρεια, αλλά οαναγνώστης ενδέχεται να σκανδαλιστεί. Καλά είναι δυνατόν ο ίδιος άνθρωπος -φιλόλογοςή μη δεν έχει σημασία- να βγάλει πέρα τραγωδούς και κωμωδούς, λυρικούς καιιστορικούς, και να τους σερβίρει προς ανάγνωση; Όταν η απόδοση ενός και μόνοχορικού συνιστά άθλο και διακινδύνευση, τότε όλη αυτή η εργολαβία τι είναι; Δεν είπαμε ότι χάλασε ο κόσμος, αλλά θαπρέπει πάντα να κρατάμε κάποια ζυγαριά και ισοζύγιο στα κουσούρια και στιςαρετές. Το να καταπίνεις τη θάλασσα δεν είναι αρετή.
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ
Eurovision: Σκάνδαλο με τη Μάλτα - Υποχρεούται να αλλάξει τον «υβριστικό» τίτλο του τραγουδιού της
Η Adidas «ξεφορτώθηκε» τα αποθέματα του Κάνιε Γουέστ: «Δεν έχει μείνει ούτε ένα παπούτσι Yeezy»
Δημοσκόπηση GPO: Φθορά για ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ - Τι λένε οι πολίτες για τα Τέμπη
Όλα επανεξετάζονται και για την Ελλάδα κατά τη δεύτερη θητεία του Τραμπ
Η Ραντουκάνου «δεν μπορούσε να δει την μπάλα από τα δάκρυα» όταν εντόπισε stalker της στο κοινό
σχόλια