Συνέντευξη στον Αντώνη Μποσκοϊτη για το Fagazine
Φωτογραφία του Γιώργου Στριφτάρη
Δεν θα φανταζόμουν ποτέ ότι η λαϊκή τραγουδίστρια Κατερίνα Στανίση με μία μόνο πρόταση (ο κόσμος δεν ξέρει πως να αντιδράσει και ψάχνεται με λάθος τρόπο), θα έδινε το στίγμα του Νεοέλληνα, ο οποίος πλέον βιώνει μία σχιζοφρενική καθημερινότητα. Η ίδια φαίνεται ότι γλίτωσε από το Κακό, τηρώντας κατά γράμμα αυτό που είχε πει ο Βασίλης Τσιτσάνης (με το τραγούδι σώσαμε τον κόσμο από τα ψυχιατρεία), συνεχίζοντας δηλαδή να υπηρετεί το πιο άμεσο, εξωστρεφές, αλλά και αναλώσιμο είδος τραγουδιού. Κι όμως, από το ''Μυστικέ μου έρωτα'' μέχρι το ''Σ' έχω κάνει θεό'' που διασκευάστηκε και για συμφωνική ορχήστρα, αλλά και την τόλμη της να τραγουδήσει Andrew Lloyd Webber, η Στανίση αποφαίνεται καλλιτέχνιδα με ανησυχίες και ικανή να διαχειριστεί με αποφασιστικότητα μία καριέρα 30 ακριβώς χρόνων. Τη συναντήσαμε στην οικία της στην Άνω Γλυφάδα λίγες μέρες μετά την επιστροφή της από τη Θεσσαλονίκη, όπου τραγούδησε και φυσικά αποθεώθηκε, κι είχαμε την ευκαιρία να συνομιλήσουμε μαζί της για πολλά και διαφορετικά θέματα.
Σε τι φάση βρίσκεσαι δισκογραφικά;
Μόλις έκανα ένα cd με το δίδυμο Χρυσοβέργης - Γιατράς, το οποίο κυκλοφόρησε μέσω internet, μια και δεν είμαι πλέον σε καμία εταιρεία, και από την εφημερίδα ''Ελεύθερος Τύπος''. Πήγε πολύ καλά από πωλήσεις και το χάρηκα, αφού ήταν δική μου παραγωγή, άρα κάτι ασύμφορο οικονομικά για μένα. Έγινε όμως περισσότερο για διαφημιστικούς λόγους. Μιλάμε για οχτώ τραγούδια, ένα μίνι άλμπουμ.
Βοηθάει σήμερα το internet την όποια δισκογραφική κίνηση;
Ε, βέβαια! Με τη δύναμη του ως μέσο μπορεί να κάνει γνωστό ένα τραγούδι σε μια εποχή που τα ΜΜΕ δε στηρίζουν το λαϊκό τραγούδι και θέλουν άλλα πράγματα. Όταν αυτοί μας θέλουν, εμείς είμαστε εκεί, ενώ όποτε τους χρειαζόμαστε κι εμείς αυτούς, ποτέ δεν είναι!
Πότε ξεκινάς επαγγελματικά το τραγούδι;
Στα 16 μου, αν και στη δισκογραφία μπήκα το ΄82 με το ''Μυστικέ μου έρωτα'' του Τάκη Μουσαφίρη. Από κει και πέρα πήρα το δρόμο μου κι έκανα μεγάλες δουλειές με τον Καζαντζίδη και τον Νταλάρα.
Με τον Καζαντζίδη ως δεύτερη φωνή;
Και δεύτερη φωνή και ντουέτο σε δικό του δίσκο! Ένα υπέροχο ντουέτο που ακόμη τραγουδιέται στα μαγαζιά! Είχαμε πολύ καλή σχέση με τον Στέλιο, με συμβούλευε και βέβαια ότι μού'χε πει το βρήκα μπροστά μου. Ήξερε πολύ καλά τη δισκογραφία και την αγορά.
Είχε πολλά παράπονα με τις εταιρείες ο Καζαντζίδης.
Μα, κοίταξε, έτσι είναι! Δεν κακολογούμε τις εταιρείες τώρα, αλλά αυτή ειν' η δουλειά τους, το κέρδος. Όσο πουλάς, σου στρώνουν χαλιά, όταν πέσεις, δεν είσαι πια το αγαπημένο τους πρόσωπο. Δε λέμε να μην πουλάς καθόλου, γιατί τότε θα πας σπίτι σου, τι να σου κάνουν κι οι εταιρείες...Τώρα πια κοιτάνε μόνο το κέρδος, ούτε καν την προσωπικότητα του τραγουδιστή, αλλά ούτε κι αν το τραγούδι που θα πεις θα είναι καλό, μέτριο ή σαχλό.
Μίλησε μου λίγο για τη διαδικασία ''εξεύρεσης τραγουδιών'' εκ μέρους σου. Έρχονται νέοι δημιουργοί και σου φέρνουν υλικό;
Ακριβώς έτσι. Μια φορά ήρθαν δυο νέα παιδιά να κάνουμε μαζί ακρόαση κάποια τραγούδια τους. Δεν τα ήξερε κανείς, μέχρι που το ''Σ' έχω κάνει θεό'' που μου είχαν φέρει, έγινε μεγάλη επιτυχία κι αυτοί γνωστοί. Δίνω δηλαδή ευκαιρίες σε νέους. Πιστεύω στο νέο, κοιτάμε μπροστά, χωρίς να πετάμε το μεγάλο παρελθόν. Δυστυχώς, όμως, δεν παρατηρώ καμία εξέλιξη. Βλέπεις, ας πούμε, να κάνουν ραπ τη ''Φραγκοσυριανή''. Μεγάλη ξεφτίλα! Ποιος τους έδωσε το δικαίωμα; Τα τραγούδια αυτά είναι για 500 χρόνια κι αυτοί τα πειράζουν χωρίς να τους ελέγχει κανείς!
Προσέχεις πάντα τι θα τραγουδήσεις; Πιο πολύ στιχουργικά σε ρωτάω.
Ναι, πάρα πολύ προσέχω τον στίχο. Βέβαια δε λέω ότι όλα τα τραγούδια που έχω πει έγιναν επιτυχίες, αλλά φρόντιζα μεσ' στο εμπορικό να μπαίνει και το ποιοτικό. Δεν είμαστε για να κάνουμε δίσκους μόνο για ν' ανοίξουν πόρτες. Εγώ θέλω ν' ακούω τους δίσκους μου μετά από 10 ή 20 χρόνια και να λέω ''για δες, είπα πέντε τραγούδια, αλλά καλά''! Δεν είμαι ξεφτιλέ και δόξα τω θεώ νιώθω τυχερή.
Και με τον Νίκο Καρβέλα δεν έχετε κάνει πολλά τραγούδια;
Που όλα έγιναν μεγάλες επιτυχίες! Το ''Αναστατώνομαι'', το ''Να σου κάνω μια ερώτηση'' και το ''Συγνώμη, κύριε, ποιος είστε'' - το τελευταίο θα με ακολουθεί πάντα! Δεν έχει σβήσει ποτέ αυτό το κομμάτι!
Μα είναι τραγούδι - σλόγκαν.
Κι έχει κι ωραίες ατάκες μέσα!
Πως ήταν το ξεκίνημα σου με τον Γιώργο Νταλάρα;
Στον Ορφέα κάτσαμε πολύ καιρό μαζί, πέρασε πολύς κόσμος κι έγινε κι ένας live δίσκος, για τον οποίο καμαρώνω. Εγώ τότε τραγούδαγα στα μπουζουξίδικα κι εκεί ήτανε θέατρο. Ο Νταλάρας με είχε βρει, μου τηλεφώνησε, με ζήτησε κι από την εταιρεία...Αλησμόνητη συνεργασία!
Η οποία σε βοήθησε να καθιερωθείς και σε ένα κοινό που δεν είχε σχέση με το τραγούδι της πίστας.
Ακριβώς! Ή θα ξεχάσω που τραγουδήσαμε στο Ολυμπιακό Στάδιο; 80.000 κόσμος! 1983! Εγώ κατουρήθηκα απ' τον κόσμο! Τρέμαμε κι εγώ κι ο Νταλάρας απ' την παρουσία τόσο πολύ κόσμου! Μεγάλος καλλιτέχνης, όμως, ο Νταλάρας! Πανέξυπνος, δουλευταράς και δεν είναι τυχαίο ότι έφτασε εκεί που έφτασε! Το έψαξε, δούλεψε πολύ! Παιδιά, δε γίνεται νά'σαι με σταυρωμένα χέρια και να γεμίζεις στάδια.
Το αντινταλαρικό γιαούρτωμα ωστόσο που έπεσε τελευταία πως το σχολιάζεις;
Για μένα είναι απαράδεκτο! Θα το έλεγα για οποιονδήποτε άλλον καλλιτέχνη που στο κάτω - κάτω δεν πείραξε και κανέναν. Δικαίωμα σου να μη σου αρέσει, δεν του ρίχνεις όμως γιαούρτι. Ούτε και μένα μ' αγαπάει όλος ο κόσμος.
Απλά στον Νταλάρα κάποιοι προσάπτουν ότι έχει καπηλευθεί προς ίδιον όφελος οτιδήποτε καλό κινείται στο χώρο του τραγουδιού.
Ας το κάνουν κι άλλοι άμα μπορούν, δεν κατάλαβα. Ας κάνουν πράγματα κι ας μη μένουν στάσιμοι. Νομίζω πλέον ότι ο κόσμος δεν ξέρει πώς να αντιδράσει και ψάχνεται με λάθος τρόπο. Δεν ήταν αντίδραση αυτή! Ας πάνε να ρίξουν αλλού τα γιαούρτια, που μου έγιναν όλοι ξαφνικά εθνικιστές!
Δεν έχει παραγίνει όμως το κακό με την οικονομική κρίση;
Τη βλέπω όπως τη βλέπουν όλοι την κρίση.
Έχει δυσκολέψει η ζωή σου;
Ναι. Δε λέω ότι δεν έχουμε να φάμε, εφόσον υπάρχουν ασυζητητί άνθρωποι σε πολύ χάλια κατάσταση. Εγώ αντέχω τώρα, αλλά ποιος ξέρει αν θ' αντέξω του χρόνου ή του παραχρόνου; Πλέον η ζωή κυλάει δύσκολα κι όταν δεν υπάρχουν οι προτάσεις που υπήρχαν, πως να τη βγάλεις; Δεν κλαίγομαι, αλλά αυτή είναι η αλήθεια.
Να τολμήσω να σε ρωτήσω τι θα ψηφίσεις στις επερχόμενες εκλογές;
Βρίσκομαι σε μεγάλο δίλημμα. Κακό αυτό να μην είσαι πολιτικοποιμένος, αλλά εγώ δεν ήμουν ποτέ. Δεν πήγα ποτέ μ' αυτούς ή με τους άλλους και πολλές φορές απογοητεύτηκα. Σκέψου ότι επειδή μεγάλωσα Γερμανία, αγαπούσα πολύ την πατρίδα μου κι όταν γυρίσαμε ήθελα να είμαστε καλά όλοι οι Έλληνες μαζί. Δε με ενδιέφερε ειλικρινά ποιος θα ήταν στην κυβέρνηση. Σήμερα λέμε ότι η Ελλάδα δεν έπεσε σε καλά χέρια.
Σε στενοχωρεί όταν ακούς να λένε έξω ''οι τεμπέληδες οι Έλληνες'';
Αυτό μ' ενοχλεί πολύ, γιατί οι Έλληνες έχουν δουλέψει και δουλεύουν. Υπάρχουν κι εξαιρέσεις φυσικά! Γιατί, οι Γερμανοί όλοι δουλεύουν; Το χάλι όμως είναι παντού, όχι μόνο στην πολιτική. Αυτό πιστεύω εγώ με τα λίγα γράμματα που ξέρω. Την είχαμε δει πολύ πρίγκιπες κι εμείς και ''δεν μαγειρέψαμε προτού να πεινάσουμε''. Μεγάλο σκορποχώρι ήμασταν, αλλά πάλι θα μου πεις ποιος δε θέλει να περνάει καλά; Φτάσαμε στο αμήν, δάνειο για να πάνε στη Μύκονο να κάνουν μπάνια. Ορίστε μας! Να κάτσουν να κάνουν μπάνια εκεί που πάω κι εγώ, η Αθήνα έχει κι αυτή θάλασσα! Η άλλη είχε κάρτα, πήγαινε ψώνιζε και ξανά ψώνιζε και μετά της πήραν το σπίτι. Ποιος φταίει γι' αυτό;
Ας πάμε στα δικά μας. Προτού ανοίξει το κασετοφωνάκι, μου έλεγες για το ότι όλοι λένε ακόμη ''Χατζιδάκις - Θεοδωράκης''. Σε ενοχλεί;
Ακούω συνεντεύξεις κάποιου μεγάλου καλλιτέχνη κι όλο αυτό λέει, ''Χατζιδάκις - Θεοδωράκης''. Δεν ειν' έτσι, όμως! Τους αγαπάμε, τους τιμάμε, προς θεού, αλλά υπάρχουν κι άλλοι. Υπάρχει ο Σπανός, ο Βίρβος, οι άνθρωποι έχουν γράψει ιστορία και δεν αναφέρονται πουθενά. Το ίδιο και στους τραγουδιστές, οι ίδιοι κι οι ίδιοι συνέχεια.
Πως σου ήρθε να τραγουδήσεις το ''Don't cry for me Argentina''; Προσωπικά το βρήκα ενδιαφέρον ως εγχείρημα.
Κοίταξε, μπορεί κάποιοι να πουν ότι είχα θράσος, αλλά εγώ - πίστεψε με - είμαι πολύ έξυπνη για να θέλω να γελοιοποιηθώ. Γνωρίζω τις δυνατότητες μου ως τραγουδίστρια. Δηλαδή δεν είπα ''πάμε να κάνουμε καριέρα στο εξωτερικό'', ένα πείραμα ήταν σε ένα τραγούδι που μου άρεσε. Και άρεσε και στον κόσμο! Δεν μου αρέσει πάντα η ίδια συνταγή. Έτσι δεν είχα πει κι αυτό το καταπληκτικό τραγούδι του Κραουνάκη;
Προσπαθώ να σε φανταστώ να τραγουδούσες με ένα rock συγκρότημα.
Κοίτα, αν ήταν κάτι που δε θα το κάναμε για χαβαλέ...Γιατί εγώ μια ζωή του λαϊκο-ρεμπέτικου ήμουν.
Σπουδάζεται άραγε το λαϊκό τραγούδι ή τό'χει έμφυτο κάποιος μέσα του;
Το ταλέντο δεν σπουδάζεται και είναι πάνω απ' όλα αυτά, χωρίς να έχω τίποτα με τις σπουδές. Το ταλέντο είναι χάρισμα, τό'χεις ή δεν τό'χεις, κι εγώ τραγουδούσα από πέντε ετών.
Έχεις όμως και το δικό σου φωνητικό χρώμα.
Ναι, αυτό είναι και η προσωπικότητα μου, γιατί υπάρχουν κι άλλες καλές τραγουδίστριες, που είναι όμως ίδιες. Παίζουν πολλά πράγματα ρόλο εκτός του ταλέντου: το πως βγαίνεις, ντύνεσαι, στήνεσαι, το πως περνάς στον κόσμο, δεν είναι αρκετό μόνο το ''έχω ταλέντο, βγήκα και τραγούδησα''. Εγώ, ας πούμε, το ψάχνω. Δεν μένω στο ότι ο κόσμος γουστάρει ''Μυστικέ μου έρωτα'', θέλω να κάνω κι άλλα πράγματα. Εδώ η σπουδαία Καίτη Γκρέυ έκανε επιτυχία σε μεγάλη ηλικία με το ''Μια γυναίκα μόνο ξέρει''. Δε μιλάμε για χρήμα μόνο, αλλά όταν είσαι καλλιτέχνης, είσαι εκεί: θες να κάνεις πράγματα, να φαίνεσαι, να δημιουργείς!
Άλλωστε κάθε ηλικία έχει τη χάρη της.
Σίγουρα και μένα η φτιαξιά μου δεν είναι μόνο για την πίστα. Όπου και να με βάλεις, ταιριάζω! Στο θέατρο, μέσα! Σε σχήμα, μέσα! Δεν είμαι να πεις ''α, η Στανίση δεν κολλάει εδώ πέρα''!
Πόσο ρόλο έπαιξε η θηλυκότητα στη δουλειά σου;
Η δουλειά μου συνδυάζει θέαμα και ακρόαμα κι εγώ απ' αυτό που ρωτάς είχα αρκετό (γέλια).
Σε ενδιέφερε η καλλιέργεια αυτού που λέγεται σεξ απίλ;
Μόνο στο ντύσιμο, που ήμουν λίγο πιο έξαλλη. Όχι βέβαια όπως κάνουν σήμερα που βγαίνουν με τα σορτσάκια κλπ. Το πολύ-πολύ καμιά πλάτη, κάνα μπούτι βγάζαμε, άσε που θεωρώ ότι η πλάτη είναι το πιο θηλυκό μέρος του σώματος. Γυναικεία πράγματα, δε γίνεται νά'βγαινα στην πίστα με ράσο, καταλαβαίνεις. Όταν δουλεύεις εκεί, οφείλεις να ντύνεσαι και κάπως ανάλογα. Δεν ήθελα να προκαλέσω, έτσι ήμουν κι έτσι θά'μαι, έτσι ξεκίνησα.
Η συνέντευξη αυτή, όπως γνωρίζεις, θα δημοσιευθεί σε ένα gay έντυπο...
Από μικρή που μπήκα στη δουλειά αυτή όλοι ήτανε gay: ο κομμωτής, ο μακιγιέρ, διάφοροι φίλοι. Τους εκτιμώ πολύ και δεν το κάνω για επαγγελματικούς λόγους, για να με γουστάρουνε, αλλά γιατί εγώ γνώρισα πολύ καλλιεργημένους ανθρώπους, σοβαρούς, σωστούς κύριους. Ούτε και θέμα είχα ποτέ με τις κραγμένες, να το ξεκαθαρίσω. Επίσης, πρόκειται συνήθως για καταπληκτικό κοινό!
Μεταξύ ενός ''σοβαρού κυρίου'' που λες και μιας ''κραγμένης'', ποια διαφορά επισημαίνεις;
Εγώ αναφερόμουν σε ανθρώπους που ήταν πολύ πιο άντρες απ' άλλους δηλωμένους άντρες! Στο λέω εγώ η Κατερίνα αυτό!
Καλά, αυτό μπορείς να πεις ότι έχει να κάνει με τον χαρακτήρα του κάθε ανθρώπου.
Ναι, συμφωνώ, όμως κάτι άτιμους, άντρες και καλά, αυτούς πρέπει να λένε gay πέρα για πέρα, αυτοί ειν' οι πούστηδες! Η συμπεριφορά μας ενδιαφέρει, όχι το κρεβάτι του καθενός!
Γιατί πιστεύεις ότι στο χώρο των τεχνών συναντάμε πιο συχνά gay ανθρώπους;
Τι ερώτηση είναι αυτή τώρα; Πολύ δύσκολη (γελάει). Ίσως κι αυτοί αρέσκονται να έχουν πιο στενή επικοινωνία με το θέαμα, με τους τραγουδιστές, με όλο αυτό. Επίσης, βλέπω ότι κι εγώ είμαι πολύ αγαπητή σ' αυτούς τους ανθρώπους. Άσε που ήταν κι ωραίοι στις εξηγήσεις τους.
Εννοείς στα οικονομικά;
Ναι, παντού, σε όλα. Σωστοί, κύριοι, μάγκες! Σήμερα πλέον εκφράζονται πιο ελεύθερα, ούτε ισχύει το παλιότερο ''κοίτα τον πούστη''.
Δεν έχει ξεπεραστεί και τελείως αυτό. Για σκέψου νά'σαι gay αγόρι ή κορίτσι στην εφηβεία και να ζεις στην επαρχία.
Εντάξει, τι να κάνουμε, αυτό δε μπορεί να τ' αποφύγει κανείς. Σε κανένα γονιό δε θα άρεσε να ακούσει ''α, ο γιος σου είναι πούστης''. Εμένα δηλαδή αν το παιδί μου έβγαινε gay θα το σκότωνα; Ευτυχισμένο να ήταν θα ήθελα! Απ' την άλλη έχεις και την κατακραυγή του αλλουνού, του διπλανού. Κατάλαβες; Σου λέει ''έλα μωρέ, του πούστη η μάνα'' κλπ. Τελικά, ναι, δεν υπάρχει μεγάλη απελευθέρωση.
Που να πιάσουμε και το θέμα των γάμων.
Κοίτα, κατά τη δική μου γνώμη, και στους gay και στους straight, ο γάμος γίνεται για να κάνεις οικογένεια. Άμα δεν υπάρχει θέμα οικογένειας τι τον θέλουν τον γάμο, δεν καταλαβαίνω.
Μπορεί να παίζει θέμα μεταβίβασης περιουσιακών στοιχείων, όμως.
Πάλι δεν κατάλαβα. Δηλαδή αν βρω εγώ τώρα ένα γκόμενο και του γράψω το σπίτι μου, δε θα του ανήκει;
Όχι, γιατί μπορεί να έρθει ο αδερφός σου ή η αδερφή σου, ξέρω γω, και να προσβάλλει τη διαθήκη ως συγγενής πρώτου βαθμού.
Α, μάλιστα, δεν το γνώριζα αυτό...Να σου πω, όμως, ζούμε στην Ελλάδα. Δε μπορείς να πεις τώρα ''από δω ο άντρας μου''. Δεν είμαστε στην Αγγλία, όπου εγώ χάρηκα πολύ με τον Elton John που παντρεύτηκε τον φίλο του και υιοθέτησαν κι ένα παιδάκι. Πιο καλά θα ζήσει μ' αυτούς το παιδί παρά ενδεχομένως με μια οποιαδήποτε άλλη οικογένεια.
Σε βλέπω όμως λίγο επιφυλακτική με τις νομικές κατοχυρώσεις των gay.
Ενώ βλέπεις πόσο μοντέρνος άνθρωπος είμαι, με το γάμο κάτι με πιάνει. Λέω ''σε τι θα τους ωφελήσει τώρα ο γάμος''; Εδώ δεν παντρεύομαι ούτε εγώ!
Υπήρξες παντρεμένη και χωρισμένη. Μετά, είχες προτάσεις γάμου;
Βεβαίως κι ακόμη έχω! Βαρύ αυτό που θα πω, αλλά η Στανίση κι ογδόντα να πάει, πάλι θά'χει προτάσεις για γάμο! Λόγω ονόματος, καταλαβαίνεις; Σου λέει ο άλλος ''εγώ είμαι με τη Στανίση'' κι ας μην έχω ούτε δεκάρα εγώ τότε. Μας τρώει το να είμαστε με κάποιους γνωστούς.
Σου αρέσει αυτό ωστόσο; Να έρχονται δίπλα σου λόγω διασημότητας;
Δε μου αρέσει. Άλλο η δουλειά, άλλο τα προσωπικά. Δηλαδή δεν αξίζω εγώ σαν άνθρωπος, σαν Κατερίνα, σαν προσωπικότητα, σα γυναίκα;Θα πρέπει να σε θέλει πολύ ο άλλος για να μην υπολογίζει καριέρες και ταμπέλες.
Το καταλαβαίνεις όποτε σε πλησιάζει κάποιος λόγω ονόματος;
Επί τόπου! Αυτό ζω όλα τα χρόνια!
Έως και πόνο βγάζει η φράση σου αυτή.
Ναι, όταν είσαι ειδικά με κάποιον, του λες ''πάω στην τηλεόραση'' κι αυτός θα ντυθεί πρώτος, θα σε πάρει και θα σε οδηγήσει εκεί για να φανεί ο ίδιος μέσα απ' αυτό. Κι εγώ δεν το παίζω στο σπίτι μου καμιά φίρμα, είδες τι απλός άνθρωπος είμαι κι ακόμη πιο απλός με ένα άτομο, με το οποίο ξαπλώνουμε μαζί κιόλας.
Σου έχει τύχει ποτέ να τα φτιάξεις με κάποιον και να μάθεις μετά ότι είχε σχέσεις και με άντρες;
Όχι, δεν έτυχε. Αλλά, πίστεψε με, σ' αυτά είμαι πολύ σαΐνι και θα τον καταλάβαινα αμέσως. Πάλι, μπορεί να ήμουν και τυχερή, τι να σου πω...
Έχεις υπ' όψιν σου τη διασκευή στο ''Σ' έχω κάνει θεό'' με την σοπράνο Ειρήνη Καράγιαννη και συμφωνική ορχήστρα;
Ναι, βέβαια. Μιλάγαμε στο τηλέφωνο με την κοπέλα, αλλά αυτή λείπει συνεχώς στο εξωτερικό. Πήγα και τη βρήκα στο Μέγαρο που τραγουδούσε και της αντιπρότεινα να το φτιάξει το κομμάτι ο ''δικός'' της (σ.σ. ο συνθέτης Σταύρος Ρωσσόπουλος) και να το πούμε μαζί, εγώ λαϊκό κι αυτή σε στυλ όπερα. Δε θα ήταν πολύ ωραίο; Το λέω, λοιπόν, στην εταιρεία, ότι έγινε έτσι το κομμάτι, ότι αν δεχτεί αυτή η διεθνούς φήμης καλλιτέχνιδα να το πούμε ντουέτο θα πρέπει να της κάνουμε τεμενάδες, κι αυτοί μου απάντησαν ''δε θα πιάσουν αυτά τώρα'' κλπ. Είναι στενόμυαλοι, φοβούνται τις συνεργασίες! Μέχρι και στο Star έδωσε συνέντευξη η κοπέλα, το τραγούδησε α καπέλα και δήλωσε ''εγώ την Κατερίνα την παρακολουθώ''! Δυστυχώς χαθήκαμε μετά.
Ξένη μουσική ακούς;
Τα πάντα ακούω, από Τσιτσάνη μέχρι Vivaldi, μου αρέσουν όλα! Η μουσική σε ταξιδεύει.
σχόλια