Της Λίνας Γιάνναρου από την Καθημερινή
Συναντηθήκαμε το βράδυ της Τετάρτης, σε μια απίθανη συγκυρία, την ώρα που η ψηφοφορία για το πολυνομοσχέδιο κινδύνευε να τιναχτεί στον αέρα από την κινητοποίηση των υπαλλήλων της Βουλής. «Κανονικά» οι εξελίξεις θα την αφορούσαν άμεσα. Στις 5 Οκτωβρίου όμως, η Αίγλη Μπαλαμάτση κατέθεσε αρμοδίως την παραίτησή της από υπάλληλος της Βουλής, παραιτούμενη αντίστοιχα εν μέσω κρίσης και από τα πάμπολλα προνόμια και την ασφάλεια του κλάδου.
Έστυβε το κεφάλι του ο αρμόδιος προϊστάμενος στη Βουλή, μα δεν μπορούσε να θυμηθεί άλλη τέτοια παραίτηση («κανείς δεν έχει εγκαταλείψει μια τέτοια θέση χωρίς να έχει εξασφαλίσει κάτι άλλο», λένε οι παροικούντες το ελληνικό Κοινοβούλιο). «Ομως για μένα ήταν απολύτως αυτονόητο» εξηγεί στην «Κ» η Αίγλη, 30 ετών. «Εφόσον η δουλειά μου στην κυβέρνηση ολοκληρώθηκε, δεν υπήρχε λόγος να κάνω χρήση του δικαιώματος μονιμότητας στη Βουλή. Δεν πήγα εκεί γι' αυτό, άρα δεν θα έμενα γι' αυτό. Πιστεύω στη συνευθύνη και ήθελα στο επίπεδο που μου αναλογεί να είμαι συνεπής με αυτά που πρεσβεύω».
Μεγάλα projects
Η Αίγλη Μπαλαμάτση διορίστηκε στη Βουλή από τον Σεπτέμβριο του 2009 ως υπάλληλος της Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ. Μετά τις εκλογές, ανέλαβε επικεφαλής του Γραφείου Επικοινωνιακού Σχεδιασμού και Νέων Μέσων στο γραφείο του τότε πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου. Υπήρξε η βασική υπεύθυνη για μια σειρά μεγάλα projects που συνεχίζονται ώς σήμερα όπως το primeminister.gov.gr, το government.gov.gr, η ενιαία εικόνα και ταυτότητα της κυβέρνησης κ.ά., ενώ παράλληλα από τη θέση της ως επικεφαλής της Επιτροπής Επικοινωνίας και Νέων Μέσων του ΕΟΤ είχε «τρέξει» τη διαδικτυακή προβολή της χώρας μέσω του visitgreece.gr, των κοινωνικών μέσων δικτύωσης, της καμπάνιας you in greece κ.ο.κ. «Ήταν μια εποχή που τόσο στο πεδίο του τουρισμού όσο και στη δημόσια διοίκηση το Ίντερνετ αξιοποιούνταν ελάχιστα ως εργαλείο» θυμάται. «Υπήρχε ευρύ πεδίο δράσης, εάν κάποιος είχε όρεξη για δουλειά». Και είχε μεγάλη. Με τον Γιώργο Παπανδρέου γνωρίστηκαν όταν εκείνη εργαζόταν στο τμήμα διαδικτυακής επικοινωνίας τού Αθήνα 2004. «Τότε κάναμε πρωτοποριακά πράγματα σε επίπεδο σχεδιασμού και ακούγοντάς τον να μιλάει για την ηλεκτρονική διακυβέρνηση σκέφτηκα να του στείλω ένα μέιλ με διάφορες προτάσεις. Φυσικά, δεν παρέλειψα να ασκήσω και έντονη κριτική στο πολιτικό σύστημα, ακόμα και στο ΠΑΣΟΚ. Δεν περίμενα φυσικά ότι θα μου απαντούσε...» Η πρώτη δουλειά που συμμετείχε αφορούσε το σάιτ papandreou.gr.
Με σκισμένα τζιν
Η Αίγλη ήταν τότε 21 ετών, φοιτήτρια του Τμήματος Ηλεκτρονικών Υπολογιστικών Συστημάτων του ΤΕΙ Πειραιά, ένα κορίτσι με σκισμένα τζιν και πράσινα τσουλούφια. («Είδαμε ξαφνικά να μπαίνει στην αίθουσα ένα πανκιό», θυμάται χαρακτηριστικά ένας από τους μετέπειτα συνεργάτες της στην ομάδα social media του Παπανδρέου.) Ακολούθησε η δουλειά στο νεοσύστατο Τομέα Επικοινωνίας του ΠΑΣΟΚ, η καμπάνια για τις ευρωεκλογές και τις εκλογές του '09 και τέλος το Μαξίμου.
Ξενύχτια, πολλά ξενύχτια, άγχος σε απάτητες κορυφές, κρίσεις απελπισίας αλλά και στιγμές ευτυχίας από την ευόδωση μιας συνεργασίας, την ολοκλήρωση μιας δουλειάς. Για τι απ' όλα νιώθει περισσότερο υπερήφανη; «Οτι βάλαμε το λιθαράκι μας για αλλαγή νοοτροπίας. Είδαμε πώς είναι η πολιτική ηγεσία να δουλεύει πραγματικά με τους δημόσιους υπαλλήλους. Γιατί καμιά αλλαγή δεν μπορεί να επέλθει στη χώρα χωρίς την κρατική μηχανή. Κανένα μνημόνιο μόνο του δεν μπορεί να σώσει τα πράγματα. Πρέπει να υπάρξουν άνθρωποι να σε πιστέψουν, να υλοποιήσουν το όραμά σου». Χαρακτηριστικό της παλιάς νοοτροπίας ότι όταν πήγαν στο Μαξίμου δεν βρήκαν... τίποτα. «Η πρώην κυβέρνηση είχε πάρει μέχρι και τους σέρβερς. Το primeminister.gov.gr ήταν μια λευκή σελίδα. Φεύγοντας εμείς αφήσαμε ειδικά manuals για το κάθε εργαλείο και όλα τα passwords. Είναι αυτονόητο ότι πρέπει να υπάρχει συνέχεια. Στον ΕΟΤ δημιουργήσαμε τμήμα που ανέλαβε όλα τα ιντερνετικά εργαλεία στη διεύθυνση διαφήμισης και εκπαιδεύσαμε τους υπαλλήλους για να συνεχίσουν τη δουλειά που ξεκινήσαμε, όπως και γίνεται».
Η παραίτησή της ήταν συνεπής με αυτή τη διαφορετική λογική. «Δεν έχει νόημα να κριτικάρω μεθόδους και στη συνέχεια να κάνω τα ίδια. Η απώλεια ενός πράγματος που για σένα δεν υπάρχει δεν είναι απώλεια». Οι πρώην συνάδελφοί της στο Κοινοβούλιο την αποχαιρέτησαν εγκάρδια. «Τους φαινόταν παράλογο βέβαια. Μου εύχονταν καλή τύχη, αλλά ήταν περίπου σαν να απευθύνονταν σε... τρελό».
Η κρίση, ευκαιρία για νέες συλλογικότητες
Από τη -μικρή- απόσταση που τη χωρίζει από τις μέρες της Βουλής, ποια αναγνωρίζει ως κύρια παθογένεια του πολιτικού συστήματος; «Κατ' αρχάς δεν είναι όλοι οι ίδιοι. Οι περισσότεροι είναι και αξιόλογοι και ικανοί. Το πρόβλημα είναι όταν η ματαιοδοξία και ο εγωισμός κερδίζουν. Πολλοί θα μπορούσαν να προσφέρουν πολύ περισσότερα, αλλά συχνά το προσωπικό όφελος, δηλαδή η αγωνία τους να διατηρήσουν την εξουσία, μπαίνει πάνω από το συλλογικό συμφέρον. Δεν υπάρχει συνεργασία, ακόμα και μέσα στον ίδιο πολιτικό χώρο. Η άτιμη η εξουσία θέλει πολύ ισχυρό χαρακτήρα».
Όμως για εκείνη, η κρίση είναι ευκαιρία για εκ βάθρων αλλαγές. «Τόσο για την Ελλάδα όσο και σε προσωπικό επίπεδο. Ευκαιρία να σταματήσει ο καθένας να σκέφτεται τον εαυτό του, ευκαιρία για νέες συλλογικότητες, για δημιουργία. Πιστεύω βαθιά ότι έχουμε πολλά περιθώρια ανάπτυξης, ειδικά στον τομέα του τουρισμού». Φέρνει προσωπικό παράδειγμα. Τους τελευταίους μήνες βοήθησε τη μητέρα της να λειτουργήσει έναν μικρό ξενώνα που ενοικίασε στην Κεφαλλονιά. «Αλλάζοντας ταυτότητα, ύφος και τρόπο προώθησης της επιχείρησης, καταφέραμε παρά τη συγκυρία να έχουμε πληρότητα 80 ημερών αντί 17 που είχε με τον προηγούμενο ιδιοκτήτη, να έχουμε σεζόν έξι μηνών αντί δύο. Ανάλογες κινήσεις μπορούν να κάνουν χιλιάδες επαγγελματίες του τουρισμού».
Η ίδια προσανατολίζεται να ασχοληθεί με την παροχή υπηρεσιών branding και digital marketing στην ελεύθερη αγορά πια. Τι της έχει λείψει από τις ημέρες του Μαξίμου; «Η αίσθηση ότι δουλεύω για κάτι μεγαλύτερο, κάτι που με ξεπερνάει».
σχόλια