Ο Όσκαρ Νιμέγιερ εξομολογείται στη στήλη «Another thing I wanted to tell you» στις 26 Ιουλίου, 2012
«Όταν ήμουν μικρός, μου άρεσε να ζωγραφίζω. Θυμάμαι, εκεί, γύρω στα 10, να είμαι συνέχεια έτσι, με τα δάχτυλα προτεταμένα στον αέρα και να ζωγραφίζω εικόνες στο χώρο. Ζωγράφιζα και ζωγράφιζα και τίποτε άλλο δεν είχε σημασία. Η ζωγραφική πάντα με προκαλούσε. Η ζωγραφική με έσυρε μέχρι την αρχιτεκτονική. Νομίζω πως η Βραζιλία, είναι τόσο όμορφη, τόσο καλή. Γεννήθηκα εδώ, στην άκρη της θάλασσας – πέρασα τα παιδικά μου χρόνια στην παραλία. Πολύ νωρίς το πρωί, πήγαινα να δω τους ψαράδες να ψαρεύουν. Είναι ακινητοποιημένοι στην πραγματικότητα. Η βραζιλιάνικη αρχιτεκτονική, στηρίζεται στο τσιμέντο. Επιτρέπει σε όλες τις φαντασιώσεις να πάρουν σχήμα.
Δoυλεύουμε πλάθοντας το τσιμέντο, βοηθόντας το κι εκείνο να εξελιχθεί σε κάτι ανώτερο. Στο παρελθόν, ένα σπίτι ήταν απλώς τούβλα στο πάτωμα – τώρα ένα σπίτι μπορεί να αιωρείται, να δουλεύεται με νοημοσύνη. Δεν αρκεί να είναι απλώς ορθολογικό. Πρέπει επίσης να είναι και όμορφο. Πρέπει να δείχνει ότι είναι φτιαγμένο από μια αρχιτεκτονική σκέψη, που είναι πλούσια σε λύσεις. Η αρχιτετονική συνδέεται με ένα τρόπο σκέψης. Η αρχιτεκτονική είναι φαντασία.
Η αρχιτεκτονική δεν είναι business. Δεν είναι απλώς τεχνική, να ορθώνεις κτίρια ύψους 100 μέτρων. Αρχιτεκτονική είναι να φτιάχνεις ένα όμορφο κτίριο. Η Αρχιτεκτονική είναι να παρέχεις το όμορφο περιβάλλον που θέλουμε. Γιά μένα η αρχιτεκτονική είναι ανάγκη να διαφέρει. Η Αρχιτεκτονική είναι να εφευρίσκεις. Έτσι, στην περίπτωσή μου, η πρόκληση που με αφορά, είναι να δημιουργώ κάτι διαφορετικό. Έτσι παίζω με το τσιμέντο. Με αυτό, μπορώ να επινοήσω τα πάντα»
σχόλια