Το 1984, η Γκρέις Τζόουνς, σε μια αξέχαστη βραδιά της απονομής των γαλλικών βραβείων της μόδας μεταφέρει στην αγκαλιά έναν μικροκαμωμένο άντρα, τον νικητή της βραδιάς, τον Αζεντίν Αλαϊά. Είναι ακριβώς η εποχή και η δεκαετία κατά την οποία η καριέρα ενός από τους πιο θρυλικούς σχεδιαστές στην ιστορία της μόδας εκτινάχθηκε στα ύψη.
Σήμερα, κάτοχος δύο Όσκαρ μόδας, ο Αλαϊά δεν έχει να ανησυχεί για τη θέση του στην ιστορία της μόδας. Μια θέση που κατέκτησε με πολλές δυσκολίες, υπομονή και διαρκές πάθος. Ο Αλαϊά γεννήθηκε στην Τυνησία και από μικρός γοητεύτηκε από τις δημιουργίες που ανακάλυψε στα αντίτυπα του περιοδικού μόδας Vogue. Σπούδασε γλυπτική στο «School of Fine Arts» στην Τύνιδα και έφτασε στο Παρίσι τη δεκαετία του '50. Άρχισε να δουλεύει στον Κριστιάν Ντιορ, αλλά σύντομα μετακόμισε στον οίκο Γκι Λαρός και στη συνέχεια στον Μιγκλέρ. Τέλη της δεκαετίας του '70 άνοιξε το δικό του μικρό ατελιέ στην οδό Bellechasse. Εκεί έφτανε για να ντυθεί το διεθνές τζετ-σετ, ανάμεσά τους η Μαρί - Ελέν Ρότσιλντ και η Γκρέτα Γκάρμπο που έφτανε ινκόγνιτο για τις πρόβες της.
«Οι γυναίκες με αγαπούν και αγοράζουν τα ρούχα μου. Σε αντίθεση με τον Καρλ που ποτέ δεν αγαπήθηκε σαν κι εμένα» λέει και δε διστάζει να πετάξει το γάντι στον Λάνγκερφελντ τον οποίο αποκαλεί καρικατούρα και έχει δηλώσει ότι δε τους αρέσουν ούτε τα σχέδιά του, ούτε οι τρόποι, ούτε η συμπεριφορά του. Τον κατηγόρησε ευθέως ότι δεν έχει πιάσει ποτέ ψαλίδι στο χέρι του.
Ο Αλαϊά εντυπωσίασε τον κόσμο της μόδας με τα τέλεια υφάσματα που χρησιμοποιούσε, τα οποία αγκάλιαζαν αισθησιακά το γυναικείο σώμα. Δεν είναι τυχαίο το ότι τον θεωρούν σχεδιαστή και αρχιτέκτονα. Στο πελατολόγιό του συγκαταλέγονται ονόματα όπως της Γκρέις Τζόουνς, της Τίνα Τέρνερ, της Μαντόνα, της Ράκελ Γουέλς, της Τζάνετ Τζάκσον, της Ναόμι Κάμπελ, της Σακίρα και πιο πρόσφατα, της Μισέλ Ομπάμα.
Δημιούργησε και υπηρέτησε με μεγάλη προσήλωση το δικό του προσωπικό στιλ μακριά από κανόνες και τάσεις και θεωρείται ως ένας από τους πιο πρωτοπόρους σχεδιαστές. Ακόμα και οι γυναίκες που δεν ξέρουν το όνομά του γνωρίζουν τα καταπληκτικά bandage dresses που φορούν σταρς και τυχερές κοινές θνητές. Για τα σαγηνευτικά κολλητά ρούχα του τα μέσα τον ονόμασαν 'The King of Cling'.
Το 1980, η σχεδιάστρια εσωτερικών χώρων, η διάσημη Αντρέ Πουτμάν περπατούσε στην Λεωφόρο Μάντισον φορώντας ένα από τα πρώτα δερμάτινα παλτό που είχε σχεδιάσει ο Αλαϊά. Την σταμάτησε ένας αγοραστής των καταστημάτων Bergdorf Goodman ο οποίος τη ρώτησε τι φορούσε. Περίπου έτσι ξεκίνησε η καριέρα του Αλαϊά στην Αμερική. Τα ρούχα του άρχισαν να πωλούνται στη Νέα Υόρκη και το Μπέβερλι Χιλς.
Το γυναικείο σώμα αποτελεί σταθερό σημείο αναφοράς και πηγή έμπνευσης για τις δημιουργίες του και κάποτε δήλωσε πως «όταν δουλεύω με ένα ύφασμα, αυτό πρέπει να κυλάει πάνω στο σώμα, τόσο από μπροστά, όσο και από πίσω», μια αρχή που τηρεί πάντα. Τα ρούχα του είναι μια υπογραφή κομψότητας και λεπτομέρειας πάνω στα οποία η ραφή αποκτά μοναδική αξία.
«Βοηθούσα την μαντάμ Πινό, μια μαία που είχε βοηθήσει στις γέννες όλη μου την οικογένεια. Της είπα ότι μου αρέσει να ζωγραφίζω. Μου έδωσε βιβλία, φυλλάδια από εκθέσεις τέχνης, και το πρώτο μου βιβλίο του Πικάσο. Με βοήθησε να περάσω στις εξετάσεις μου στην καλών τεχνών ενάντια στη θέληση του πατέρα μου που ήταν αγρότης και ζούσε μακριά από την Τύνιδα», λέει σε μια συνέντευξή του. «Δεν είχα χρήματα από το σπίτι μου για να ζήσω και έτσι βρήκα δουλειά σε ένα πολύ μικρό μαγαζί μόλις 15 τετραγωνικά. Ο ιδιοκτήτης ήθελε κάποιον να του κάνει τα τελειώματα στα φορέματα. Η αδελφή μου είχε μάθει ράψιμο με τις μοναχές, και είχε ένα σημειωματάριο με όλα τα βασικά. Αυτή ήταν η πρώτη πραγματική εμπειρία μου με τη μόδα.
«Οι γυναίκες με αγαπούν και αγοράζουν τα ρούχα μου. Σε αντίθεση με τον Καρλ που ποτέ δεν αγαπήθηκε σαν κι εμένα» λέει και δε διστάζει να πετάξει το γάντι στον Λάνγκερφελντ τον οποίο αποκαλεί καρικατούρα και έχει δηλώσει ότι δε τους αρέσουν ούτε τα σχέδιά του, ούτε οι τρόποι, ούτε η συμπεριφορά του. Τον κατηγόρησε ευθέως ότι δεν έχει πιάσει ποτέ ψαλίδι στο χέρι του. «Όχι ότι δεν είναι σπουδαίος», πρόσθεσε. «Απλώς είναι μέρος ενός άλλου συστήματος. Με τη συμπεριφορά του κάνει τους νέους σχεδιαστές να πιστεύουν ότι η μόδα μπορεί να λειτουργήσει με αυτό τον τρόπο».
Δε δίστασε να τα βάλει και με τη διευθύντρια της Vogue Ανν Γουίντουρ. «Κάθε φορά που βλέπω πώς ντύνεται, απορώ για το γούστο της. Η Γουίντουρ τρομοκρατεί τους πάντες και όλοι φοβούνται ότι η Vogue δε θα βάλει τα ρούχα τους. Ποιος θα θυμάται στην ιστορία της μόδας τη Γουίντουρ; Κανείς. Θυμόμαστε την Νταϊάνα Βρίλαντ όχι μόνο γιατί ήταν διευθύντρια της Vogue, αλλά για το γούστο της. Ήταν τόσο σικ! Η Vogue θα παραμείνει. Οι συντάκτριές της έρχονται και παρέρχονται». Η Γουίντουρ δε συμπεριλαμβάνει ποτέ στις σελίδες της ρούχα του Αλαϊά αλλά ο ίδιος δε δείχνει να έχει ανάγκη την υποστήριξή της. Αντίθετα μεγάλη λάτρης του είναι η πρώην διευθύντρια της γαλλικής Vogue και ένθερμης υποστηρίκτριας του Καρίν Ρόιτφελντ.
«Κάθε καλή και δημιουργική δουλειά παίρνει το χρόνο της», υποστηρίζει. «Δε θέλω να καταντήσω γέρος και κατεστραμμένος από τη μόδα. Είμαι προνομιούχος γιατί πραγματικά κάνω ότι θέλω με το δικό μου ρυθμό». Ο Αλαϊά μέχρι και σήμερα αρνείται να ενταχθεί σε ένα μεγάλο όμιλο μόδας γιατί πιστεύει ότι δίνουν μεγαλύτερη σημασία σε μια "it-bag" από ότι στο ρούχο. Η Κατρίν Λαρντέρ, διευθύντρια του περιοδικού Marie-Claire τη δεκαετία του 80 έγραψε: «Η μόδα είναι νεκρή. Στις μέρες μας οι σχεδιαστές κάνουν ρούχα μόνο και μόνο για να μιλήσουν γιαυτούς ο κόσμος και ο τύπος. Το πραγματικό χρήμα για τους σχεδιαστές βρίσκεται στα αρώματα και τις τσάντες. Είναι όλα σχετικά με την εικόνα. Ο Αλαϊά παραμένει βασιλιάς. Κάνει επιδείξεις μόδας όταν έχει κάτι να δείξει και ορίζει απόλυτα το χρονικό του πλαίσιο».
Ο Αλάια έχει σχεδιάσει κοστούμια για παραστάσεις όπερας όπως «Οι γάμοι του Φίγκαρο» με τη Φιλαρμονική του Λος Άντζελες υπό τον διάσημο μαέστρο Γκουστάβο Ντουνταμέλ. Σύμφωνα με τον Ολιβιέ Σαγιάρ, ιστορικό μόδας και Διευθυντή του Μουσείου της Πόλεως του Παρισιού, ο Αλαϊά είναι «ο τελευταίος μεγάλος couturier, ένας πραγματικός μόδιστρος με την αυστηρή έννοια» συνεχίζει ο διάσημος γάλλος ιστορικός. «Ξέρει να κάνει οτιδήποτε έχει σχέση με την επεξεργασία ενός μοντέλου: να σχεδιάζει, να κόβει, να ράβει».
Ο Αζεντίν Αλαϊά επισκέπτεται για πρώτη φορά την Ελλάδα ως προσκεκλημένος του Megaron Plus, την Πέμπτη 18 Δεκεμβρίου (ώρα έναρξης 19:00). Ο Γαλλοτυνήσιος δημιουργός θα συνομιλήσει με τον λογοτέχνη, εικαστικό και Καθηγητή Φιλοσοφίας της Τέχνης Δημοσθένη Δαββέτα με θέμα «Κρίση και δημιουργία». Οι δύο συνομιλητές θα εστιάσουν το ενδιαφέρον τους στα ζητήματα της μόδας, της κρίσης και της δημιουργίας και θα επιχειρήσουν να δώσουν απαντήσεις στα εξής ερωτήματα: Η κρίση, εκτός από τις οδυνηρές της συνέπειες, μήπως μπορεί να γίνει αφετηρία για αυτογνωσιακή πορεία σε προσωπικό και συλλογικό επίπεδο; Και η μόδα πώς μπορεί να συμβάλει σε κάτι τέτοιο; Ειδικότερα, σε ποια κοινωνικά, ιστορικά και αισθητικά θεμέλια στηρίζεται η μόδα του Αζεντίν Αλαϊά;
Ιnfo:
Azzedine Alaia: «Κρίση και δημιουργία»
Αίθουσα Δημήτρης Μητρόπουλος
18 Δεκεμβρίου 2014
Ώρα έναρξης: 19:00
Ελεύθερη είσοδος με δελτία προτεραιότητας.
Η διανομή των δελτίων αρχίζει στις 5:30 μ.μ.
σχόλια